AO DESABRIGO DA NOITE*
Era previsible que dun momento a outro saíse á escena editorial, cobrando forma de libro, o pulo creativo dun periodista con esa clase de maneiras que rebasan os límites do xénero, os clixés e fórmulas establecidas para contar historias reais dando resposta a unha serie de interrogantes básicos e atendendo a unha estrutura predeterminada.
Autor dunha bitácora en rede indispensable non para afeccionados, senón para adictos á (boa) literatura, Luís Pousa (Lugo, 1971) leva xa un tempo amosando o que dan de si os Farrapos de gaita, nesas súas paragrafadas contra a estupidez e a vulgaridade de masas, lúcidos flocos de realidade e ficción pendurados do fol do enxeño.
Sabedor de que unha personalidade propia só pode forxarse afrontando o risco de afastarse do coñecido e crear á marxe da corrente, o autor debuta da man do selo Espiral Maior nese espazo para o xenuíno que se cimenta verso a verso, como o camiño do home, que neste caso é o home universal fronte á odisea da súa pequena existencia.
O embigo do mar, lanzado en edición bilingüe, nun castelán con sabor galego e nun galego que se coida de moderar o ímpeto lírico e ese perigoso esplendor léxico que pode dar ao traste coa esencia da mensaxe, é un texto no que a poesía ten a sobriedade e a contundencia da prosa, digamos que o realismo necesario para non parecer un exemplar caduco doutro tempo.
O lector deste libro deixará irse devagar polos recantos illados dunha cidade atlántica que anoitece entre as fauces do vento, o fume de tabaco, as luces de neon, «o bruído dos petroleiros» e un ir e vir de xentes e automóbiles que contrasta no seu displicente fluír coa perplexidade case inmóbil do poeta, un observador en «horas de arame cru» que vai seguindo o fío da auga, o feble decorrer da vida, recollendo na súa peregrinaxe urbana fragmentos dunha identidade esnaquizada que só procura un pouco de calor da leña da memoria.
Nietzsche, Le Corbusier, Dalí, Botero e Kafka teñen o seu lugar no desacougo dun autor que revela que a escritura obedece á necesidade, á urxencia, ao desexo de refutar a nosa calidade de seres mortais, animais tremerosos ante a idea do baleiro, ante a perspectiva dun mundo sen nós.
Cunha escritura anatómica, o poeta que invita a escoitar a balada do anoitecer na cidade da Coruña encáranos á friaxe dos conceptos, a unha sexualidade que escapa da compracencia e, en definitiva, a un sentimento de orfandade total que só o amor semella quen de rebaixar.
Merece unha cálida acollida este primeiro poemario de Luís Pousa, no que o vento, a néboa e a choiva da Coruña, co seu innegable potencial metafórico, son pura realidade, unha realidade máis significativa que calquera figuración e que se avén de todo á desazón núa do poeta.
*Publicado por Ana Abelenda el sábado 6 de diciembre en el suplemento Culturas de La Voz de Galicia
Felicitaciones, L.
Gracias, amigo
Noraboa.
Finalmente he conseguido tu libro que he leído tranquilamente el domingo. Un ojo a tus palabras y otro a mis bichos. Leía así poesía, mientras hacía de pastor y etólogo aficionado. Al entrar en Coruña ya anocheciendo, muchas escenas me evocaban las imágenes que con tus textos me vinieron a la cabeza. Mi ejemplar se quedó en el campo, lleno de separatas hechas con sobadas recetas de veterinario. Me quedé con ganas de releerlo y repetir aquella tarde de domingo. Volveré a repasarlo durante las próximas vacaciones. Por ahora no tendrá como destino componer una parte de otro estrato de libros sobre la pila desorganizada que es mi biblioteca. Esta, lo confieso, tiene mas de hámster larpeiro con sus carrillos reventones a tope de legajos, que la de un lector instruido. Para mi ejemplar del “ombligo do mar” ya mas magreadillo y con algún hierbajo entreverado, reservaré finalmente un anaquel de honor en mi casa..
Un abrazo muy fuerte Luís.
Gracias, Ankami.
Prometeo, me hace ilusión que hayas leído el libro, sobre todo al estilo pastor, como el Ricardo Reis de Fernando Pessoa, y que reservas un «anaquel de honor» a mi ombligo del mar. Un fuerte abrazo. Espero que disfrutes de los poemas en tus vacaciones.