La Voz de Galicia
Hablando de riqueza, pobreza, exclusión y con quienes no quieren quedarse al borde del camino
Seleccionar página

Tranquilidad: Sólo son personas muriendo

Hacían sus necesidades tras unos tablones. Vomitaban unos sobre otros y pronto se llenaron de piojos. El ácido de los vómitos y el salitre del mar desgastaron sus ropas, que se convirtieron en harapos”. Se alimentaron “de patatas podridas, garbanzos con gorgojos y gofio picado. El agua estaba racionada

No, no es una patera llena de personas huyendo del genocidio sirio. Son las condiciones en las que 106 refugiados canarios intentaban huir a Venezuela de la represión franquista en 1949.

No veo mucha diferencia entre ambas fotos, como tampoco entre estos refugiados y los 465.000 españoles que en 1939 huyeron del horror cruzando la frontera con Francia. Como bien titula Jaime Rubio, no hace mucho tiempo que «los refugiados éramos nosotros»

No parecen diferentes las lagrimas de un padre gallego y su hijo o las del sirio Laith Majid y los suyos, las de Subhi Nahas … Seguir leyendo

Violencia de género, prostitución, trata. No se ve…lo que no se quiere ver

Lo que pasa en un club, se queda en el club”.  Una visión superficial del horror que supone este código de silencio para millones de mujeres y un rechazo masculino a cuestionar la prostitución repleto de prejuicios y tabúes pude comprobarlo en los comentarios del artículo Beatriz Garcia «Prostitución y crisis«.

Una polémica constante y hasta cansina. La última viene de Suecia y su estrategia, que comparto, para penalizar a los hombres que consumen prostitución considerándola como una forma de violencia contra las mujeres. ¿Un éxito o un parche de más precariedad y estigma contra las mujeres?

Hoy es el Día contra la Violencia de Género y más que quedar bien con un post amable, solidario (¿ñoño?) y con parches, prefiero ir a la raiz del mal y dejarles con la socióloga Silvia Pérez Freire, sin duda una de las mayores expertas en … Seguir leyendo

Contra los prejuicios. Si no lo entiende o le incomoda, pregunte

«Queridos negros no españoles: cuando tomáis la decisión de venir a España, os convertís en negros. Basta ya de discusiones. Basta ya de decir soy senegalés, guineano, nigeriano o dominicano. A España le es indiferente. ¿Qué más da si no erais «negros» en vuestro país? Ahora estáis en España»

«Si contais a una persona no negra algún suceso racista que os ha ocurrido, aseguraos que no lo hacéis con resquemor. No os quejeis. Sed tolerantes. Si es posible, presentarlo con humor. Sobre todo no os indigneis. En principio las personas negras no deben indignarse por el racismo. De lo contrario no obtendréis solidaridad. Esto sólo es aplicable a los progresistas blancos, dicho sea de paso. No os molestéis siquiera en contar a un conservador blanco un suceso racista que os haya ocurrido. Porque el conservador os dirá que sois VOSOTROS los verdaderos racistas y os quedaréis boquiabiertos.»

Si en … Seguir leyendo

Non marchamos. Botádesnos!

Poucas imaxes me poñen máis triste que este mapa. Cada punto nesta web de Juventud Sin Futuro é unha historia dunha persoa obrigada a marchar de España a buscarse a vida. Dóeme tamén porque cada punto e a propia web son exemplos da sangria de inxenio e talento que está fuxindo dun pais que semella ter renunciado a loitar contra a desigualdade en beneficio dunha minoría.

Lémbrome do círculo vicioso da pobreza, un concepto utilizado ó estudar as razóns do subdesenvolvemento de moitos países, pero sobre todo de moitas persoas:   A pobreza adoita xerar máis pobreza. Sen políticas e intervencións activas e continuas en educación, saúde, emprego digno ou servizos sociais, a persoa que nace pobre, morirá pobre. Tamén os seus fillos. Tamén os seus netos…

¿Este é o futuro que lle agarda a mozos e mozas?

Esta semana terán oportunidade de reflexionar sobre estes temas … Seguir leyendo

Los «Guantánamo» españoles

Ibrahim Keita, Armand Debordo Bakayoko, Ousman Kenzo, Oumar Ben Sanda, Yves Martin Bilong, Daouda Dakole, Nimen, Blaise…  Y así hasta 15 personas muertas hace casi dos meses en Ceuta. Ninguno de ellos superaba los 26 años, Armand tenía 16.

Por decencia y contra la indiferencia y el olvido creo obligado comenzar este artículo recordando por su nombre a estas personas, obligadas a escoger entre un ataud o una maleta. «No preguntéis su nombre a quién os pide asilo. Precisamente quién más necesidad tiene de asilo es el que tiene más dificultad en decir su nombre«, escribía Victor Hugo en Los Miserables.

Hace unos meses, Violeta Assiego, una reconocida experta en derechos humanos, Vulnerabilidad Social y Discriminación, en Si viaja al Norte no olvide sus cadenas escribía sobre toda la demagogia y falsedad que oculta el fenómeno de la inmigración, afirmando con razón que en España «no existe Seguir leyendo