por amarxedotempo | Abr 6, 2013 | Marxe
Pasei a tarde do sábado en Florencia, paseando sen rumbo e mirando aquí e alá. A fin de semana non é o mellor momento para ver nada nunha cidade na que hai tanto que ver. Debe de ser unha das vilas de Europa que mellor coñezo, na que teño estado moitas veces, pero o tempo nunca chega para visitar unha parte nin sequera pequena das marabillas que garda nos seus museos e nas súas igrexas. Así que andar polas rúas ou sentarse nunha terraza na praza da Señoría ou na praza da República tampouco é unha mala opción.
Coma sempre, Florencia estaba abarrotada de xente. Esa foi a razón de que non puidese visitar a capela dos Medici, no palacio da antiga Vía Larga, porque o número de visitas está restrinxido e xa se esgotara o cupo de entradas para todo o día. Non é a primeira vez que me … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Abr 5, 2013 | Marxe
Recordo unha vez en Suecia, uns días despois de chegar para pasar as vacacións, hai anos, que estaba sentado no xardín, lendo o periódico, cando do outro lado do valo vin o veciño que andaba coidando as flores. Como había meses que non nos viamos, erguinme para saudalo. Sorprendeume a frialdade con que me contestou e a rapidez con que volveu á súa tarefa. Logo souben que o meu comportamento, sen ser completamente incorrecto, non era o máis adecuado. Os valos serven alí para defender a intimidade.
Tamén aquí, naturalmente, pero a miña confusión produciuse dunha forma espontánea porque a barreira que nos separaba ao meu veciño e a min non era máis que un pequeno muro vexetal de pouco máis de corenta centímetros de alto. Naquel momento, ademais, entre nós os dous non había máis dun metro de distancia.
Acordeime desta historia estes días de festa pasados, cando andei … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Abr 4, 2013 | Marxe
Nunha ocasión, un estudante de bacharelato con poucas luces pero pluma imparable, escribiu nun exame de ciencias naturais que a vaca era un animal mamífero con catro patas e un rabo bastante longo que no verán lle servía ás veces para espantar as moscas. Pura evidencia. Non moi distinta da conclusión á cal chega un articulista, autor dun longo traballo sobre Ernesto Giménez Caballero que acabo de ler, que emprega non menos de quince páxinas de letra miúda para demostrar o que todo o mundo sabe: que o tal escritor era fascista.
É a faceta menos interesante e aburrida daquel personaxe aloucado. Incluso o seu nariz daba para máis. Consistía nun toromelo rotundo e agresivo, claramente desmesurado en relación coa delgadez angulosa da cara e a insignificancia muscular do corpo, un pequeno e breve conxunto de pel e ósos que lle outorgaba o aspecto simpático dun chisgarabís golfante, intelixente e … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Abr 3, 2013 | Marxe
Non me acordo quen o conta, talvez Josep Pla, quizais Eugenio d’Ors, tanto ten. Tampouco sabería dicir con que intención o contaron. O caso é que un ministro inglés, alá polos anos vinte, utilizou esta historia nunha intervención parlamentaria. Trátase dun suceso mínimo, mesmo irrelevante, pero que garda o valor simbólico dunha parábola: un diálogo do político con tres obreiros do Lancashire que traballaban na construción dunha catedral, probablemente a de Liverpool, que debe ser a máis nova do Reino Unido.
O caso é que o citado señor se dirixiu a un dos obreiros para preguntarlle que estaba facendo. Este respondeu: “Estou labrando pedras”. A continuación, mentes seguía a visita, atopouse con outro home que se dedicaba a algún traballo manual, ao cal lle fixo a mesma pregunta. A resposta foi: “Gano un xelín por hora”.
Xa cando remataba, mesmo na porta, o ministro bateu cun individuo que naquel momento … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Abr 2, 2013 | Marxe
En Sobrado dos Monxes, onde agora está reunido o Goberno galego, un día cortáronlle unha orella a un home. Contóunolo a Ramón Piñeiro e mais a min un paisano do lugar, hai anos, cando estabamos hospedados no mosteiro xunto con outros amigos, revisando a tradución galega do Misal Romano. Despois de xantar, mentres paseabamos pola aldea, o citado veciño, un señor de prosa larga e falar pausado, referiunos algúns episodios da historia local, chea de contos relacionados coas actividades dos carlistas.
Tiñan estes o centro de operacións na comarca, segundo nos dixo, dirixidos por don Antonio López, home de confianza do rei falso, como el lle chamou. O asunto da orella, tal como nos informou, sucedeu nun bosque próximo e a vítima foi un mozo, natural dunha parroquia veciña, que seica escoitaba para o goberno.
Parece que na mutilación do espía participou un monxe, non coa navalla, senón iluminando … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Abr 1, 2013 | Marxe
Escribo este artigo no AVE, desde Ciudad Real a Madrid. Onte, durante a cea, preguntáronme se era a primeira vez que estaba na cidade e quedei un pouco desconcertado, porque nese momento me sucedeu algo que sempre me pasa desde que era rapaz, xa cando ía á escola, que confundía Ciudad Real con Guadalaxara. De maneira que eu sabía que estivera nunha das dúas, hai xa bastantes anos, participando nunha daquelas xornadas literarias nas que andabamos sempre a mesma tropa e que, se cadraba que José Agustín Goytisolo se metía polo medio, podía acabar todo como o Rosario da Aurora. Naquela ocasión estivemos a punto de ser linchados.
A cousa empezou porque José Agustín, unha das mellores persoas que coñecín na miña vida, ía el tantas veces, non alegre, porque o alcohol non o puña contento, senón choroso e triste, un pouquiño descontrolado. Cando estabamos na tribuna, un mozo do … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 31, 2013 | Marxe
O caos do que falei onte aquí tivo moitos máis episodios dos que contei. En realidade, foron tantos e tan variados que me serviron para levar con certa tranquilidade unha situación que se prestaba facilmente a perder a cabeza. De feito, víanse moitas persoas alporizadas, sen control sobre a súa indignación, dicindo e facendo cousas que noutras circunstancias serían incapaces de asumir. Por exemplo, un señor que, diante de min, co rostro acendido pola color encarnada da cólera e coas veas do pescozo infladas, propuña coller os pilotos todos, sen excepcións, e fusilalos. Levaba horas e horas no aeroporto e falaba xa como un tolo.
No autobús que nos trasladou a Madrid, mentres agardabamos que arrincara, o condutor púxose a contar chistes, a verdade é que con pouca graza. De pronto, xurdiu a voz tronante dun señor que lle dixo a berros que se deixase de pallasadas e que puxese … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 30, 2013 | Marxe
Onte pola mañá estiven en Baiona facendo o vago durante unha hora longa, sentado nunha terraza sen máis preocupación que mirar para a xente e contemplar a fermosura do mar, cheo de barquiños, e do ceo, tan azul que parecía un cromo. Botei contas e xa non falta moito para que veña Torrente Ballester, a quen boto de menos cada vez que me achego ata a vila. No inverno, cando me sinto nostálxico, vou ata o café onde facemos a tertulia e séntome na mesa de sempre, pero non aguanto demasiado tempo: o corazón é débil cos recordos, sobre todo cando son felices. Pero con lembranzas e todo, onte paseino moi ben.
Había moitos turistas, en xeral con acento do sur, sorprendidos polo clima, cargados de cámaras e vestidos de maneira informal. Estiven pensando que nisto das cámaras, os españois levaban antes unhas máquinas pequeniñas, desas de facer fotos de … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 29, 2013 | Marxe
Estiven en Ourense para presentar un libro no Liceo. Cando me dirixía ata o antigo pazo de Valladares, sede daquela institución, detívenme na parte da fachada máis próxima á Praza Maior na procura dos buracos que alí houbo durante moito tempo, lembranza dos tres disparos que acabaron coa vida dunha muller alá polos anos cincuenta. Eu mesmo cheguei ao lugar do suceso no momento en que a morta, rodeada de xente, aínda estaba tendida no chan. Creo que fora o seu home, enlouquecido e comido polos ciumes.
En varios días non se falou doutra cousa na cidade e a noticia ocupou as primeiras páxinas dos periódicos durante unha semana, por diante dos grandes acontecementos da vida política internacional. Teño a impresión ademais de que a xente sentía pena, tanto pola señora morta como polo marido, ambos os dous dignos de lástima.
Antes matábase en familia, xeralmente pola explosión incontrolable dalgún … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 28, 2013 | Marxe
No acto de inauguración da exposición de Letras de España en Santiago de Chile, que consta de arredor de dez mil libros, incluídos galegos, vascos e cataláns, o ministro Solé Tura pronunciou un fermoso discurso que rematou en catástrofe. Dixo que, unha vez clausurada a mostra, aquel fondo bibliográfico quedaría alí, en Exipto. Foi unha metedura de pata inocente, pero faraónica, que os chilenos acolleron con humor.
Algúns dos meus compañeiros de expedición acudiron a Freud, pero non conseguiron atopar as patas do gato. Entre Exipto e Chile, as diferenzas son grandes, incluído o baixo nivel de renda que comparten. No primeiro dos países, os ingresos per cápita aínda se arrastran pola lama da miseria; os segundos alcanzaron xa dubidosa dignidade da pobreza. Nesta última situación viven arredor de cinco millóns de chilenos, case a metade da poboación, que gañan menos de vinte mil pesetas ao mes.
Ese é o … Seguir leyendo
