por amarxedotempo | Mar 11, 2015 | Marxe
Cando Pablo Neruda vivía en París, un día atopou nunha tenda de antigüidades un mascarón de proa, do que se empeñou en dicir, probablemente sen fundamento, que era o pirata Morgan, aquel que no século XVII foi o terror dos españois no Caribe. Ao instante entroulle o desexo irreprimible de adquirilo. O capricho custoulle unha fortuna e para celebralo, o escritor organizou unha festa. Un amigo seu, sen consultalo, presentouse no sarao cun comunista chileno, compañeiro de partido e correlixionario polo tanto do poeta.
A presenza daquel home non lle fixo graza. En primeiro lugar, para estar seguro, preguntoulle ao seu amigo se era certo que o tal individuo pertencía á compañía, unha maneira discreta de referirse ao seu partido. Logo dixo que non estaba ben porque o vían comprando aquelas cousas e despois ían a Chile “pelando”.
Ese mascarón de proa vino eu na casa do escritor en Isla … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 10, 2015 | Marxe
Con poucas persoas discutín eu máis na miña vida que co meu tío Xosé, o abade de Beiro, de quen falei onte aquí. A pesar do cariño que nos profesabamos, a figura de Franco non nos permitía falar dúas palabras seguidas sobre el sen que nos puxésemos a disputar duramente. Para o meu tío, o xeneral era un ser providencial e superior. Como dixen, escribíalle poemas, que recitaban os nenos nas veladas parroquiais, xunto cuns breves sainetes en galego, tamén da súa autoría. O que estes tiñan de graza, convertíase naqueles en rebumbio e fanfarria.
Aínda recordo un que empezaba dicindo: “Salve, Caudillo invicto de la Nueva Reconquista”. Nunca entendín como un home tan intelixente podía pensar daquela maneira. Porque a intelixencia era excepcional. Lémbrome con moito orgullo dun día no que o cardeal Quiroga Palacios, nunha visita que lle fixen, precisamente de parte do meu tío, díxome: “Tiña o … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 9, 2015 | Marxe
Este día de 2002 faleceu Carlos Casares
S… Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 8, 2015 | Marxe
Tal como escribín onte aquí, o meu tío Faustino sabía moi ben a traxedia de Maximiliano e Carlota, que contaba co detallismo puntilloso dun gran narrador. Desde entón vén a miña simpatía polo Emperador e pola súa muller, a pobre Carlota, que enlouqueceu en Roma, durante unha audiencia co Papa, caída de xeonllos diante de Pío IX. Non sei se a causa da loucura daquela mociña tivo outras razóns, pero para min foi sempre, desde que escoitei por primeira vez a súa historia, unha loucura de amor. Non puido soportar que a súa última esperanza, o Soberano Pontífice, lle dixese que non podía facer nada. Aquilo significaba a morte de Maximiliano.
Obsesionada coa teima de que a querían envelenar, negábase a comer e a beber. Un día, invitada a almorzar polo Papa, refugou o chocolate que lle acababan de servir, dicindo que estaba envelenado. Cando o Santo Padre ordenou que … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 7, 2015 | Marxe
Cóntase que nunha ocasión o chanceler Bismarck saudou pola mañá un dos seus colaboradores con esta frase: “Non pudiden durmir nin un só segundo; estiven odiando toda a noite”. É un dito que reflicte bastante ben un dos aspectos máis característicos da personalidade do político prusiano, aquel home de ferro que estaba convencido de que as persoas eran como os cans: só aman a quen temen. El aseguraba que non podía vivir sen ambos sentimentos: o amor á súa muller e o odio a Windthorst, o xefe do partido do Centro.
Pero ademais do primitivismo que se desprende destas frases, o píncipe de Bismarck era ao mesmo tempo un home sensible e delicado, como se pode apreciar lendo as cartas de amor que lle dirixiu á súa muller, nas que lle chama gatiña e un día lle confesa que está feliz porque unhas horas despois vai comer linguado.
Do que … Seguir leyendo
