por amarxedotempo | Dic 14, 2012 | Marxe
Alá polo ano 1889, unha señora americana de Filadelfia, casada cun axente editorial, leu a novela Un estudo en escarlata de Arthur Conan Doyle, a primeira da serie sobre Sherlock Holmes. Quedou tan contenta que lle pediu ao seu home que se trasladase ata Londres para entrevistarse co autor daquel relato e pedirlle que continuase as historias do personaxe. O editor, que debía ser compracente coa súa muller, fixo a viaxe para verse co novelista, a quen citou no hotel Langham, e formuloulle a proposta.
No xantar estaba tamén Oscar Wilde, que impresionou a Doyle pola súa agradable conversa e a súa cultura. O resultado daquel encontro foron dous relatos: O retrato de Dorian Gray, do escritor irlandés, e a segunda novela protagonizada por Holmes, O signo dos catro, que se publicou un ano despois, en 1890.
Case cen anos despois leo en The New York Times que … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Dic 13, 2012 | Marxe
O outro día, nunha cea entre amigos, falouse moito de Pinochet. Non todos estabamos de acordo no castigo que merece, pois a cousa ía desde aqueles que querían matalo ata os que se daban por contentos co calvario que está vivindo. Como eu non dicía nada, un dos presentes preguntoume pola miña opinión. Dixen a verdade, que ese señor me recorda cada vez máis ao Toñito Cagalleta, un tipo da miña infancia que tiña fama de ser infinitamente ruín. En realidade, era tan malo como todas as pestes de Exipto xuntas. Un día pegoulle un golpe á súa nai e partiulle un brazo.
Do seu propio pai dicía que ogallá estivese ardendo no inferno. Eu recordo ao Cagalleta xa de vello, só e sen amigos, cocido no seu rancor, refunfuñando polo baixo cada vez que pasaba unha persoa por diante, como se o mundo enteiro fose unha molestia para el. … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Dic 12, 2012 | Marxe
Hai uns meses, viñéronme ver dúas monxas para pedirme que lles dese unha conferencia ás súas alumnas dos cursos superiores do bacharelato, nun colexio privado. Foi una experiencia moi grata. Despois de aturar os berros dun energúmeno que me urxía a estacionar o coche en función do seu egoísmo, non do meu dereito e a miña necesidade, a entrada no recinto conventual recordoume de súpeto que a cortesía, ese ben tan escaso, empeza a ser virtude heroica, compoñente case exclusiva da santidade.
Dei a conferencia, invitáronme a merendar con protocolo e cerimonia, incluída servilleta e mantel, é dicir, todos eses anacronismos deliciosos que poden converter un acto intranscendente nun anaco inesperado de felicidade. E por riba de todo isto, como se non me sentise ben pago, aínda me preguntaron que me debían.
Onte, transcorridos varios meses despois daquela agradable velada, as monxas viñéronme ver. Traíanme un regalo. Abrín o paquete … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Dic 11, 2012 | Marxe
En relación cos homiños creados polo conde Kueffstein, dos que falamos estes días, os afeccionados á alquimia saben que a idea de crear seres humanos diminutos no laboratorio é un soño antiquísimo. Con todo, o primeiro en ofrecer unha fórmula concreta foi Paracelso. Sen ánimo de inducir a ninguén a facer disparates, douna a continuación: ponse semente humana nun alambique, que se debe pechar de forma perfecta, para depositalo a continuación, durante corenta días, en esterco de cabalo. Despois nacerá un neno.
Ao principio será transparente, pero despois de alimentalo ben durante corenta semanas, converterase nun rapaciño perfecto, aínda que iso si, dun tamaño minúsculo, menos que un rato. Era o que os alquimistas chamaban un homúnculo. Que se saiba, Paracelso non fixo ningún. Os únicos coñecidos son os de Kueffstein.
O texto de Kammerer, no que se dan os detalles da fabricación e a vida dos dez homúnculos do … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Dic 10, 2012 | Marxe
Unha das poucas excepcións á desmemoria cultural dos suízos, da que falei aquí onte e anteonte, é o recordo da morte da emperatriz Isabel de Austria, que o cine fixo famosa en todo o mundo a través da película titulada Sissi. O ano que vén cumpriranse en anos do suceso, que ocorreu o día 10 de setembro de1898. A emperatriz, que amaba os hoteis da beira do lago, en Xenebra, especialmente o Des Bergues e o Beau-Rivage, moi próximos un do outro, chegou a este último na véspera para pasar uns días.
A mañá seguinte, co rostro cuberto coma sempre, acompañada dunha amiga, atravesou a rúa do Quai du Mont-Blanc, xusto diante do hotel, para coller un pequeno vapor que facía o traxecto, pola beira norte do lago, ata a cidade de Montreux. Foi alí onde se cruzou co seu asasino, que lle atravesou o peito cunha lima afiada.… Seguir leyendo
por amarxedotempo | Dic 9, 2012 | Marxe
Aproveitei estes días de descanso para poñer algo de orde nas carpetas onde gardo papeis, cartas, fotos e recortes de periódicos. Nun principio, andar revolvendo no pasado resulta interesante, ás veces tamén sorprendente e, con frecuencia, embarazoso. Atopei mazos de correspondencia dunha moza de hai moitos anos, cando eu tiña pouco máis de vinte, e chamoume a atención que nalgunhas delas, alguén, quizais un funcionario de correos, me escribira no sobre, debaixo do selo, mensaxes deste tipo: “Ya van tres en esta semana”. Ou: “Otra más”. Ou: “Os vigilo”. O raro é que non recordo como reaccionaba eu entón a aquelas impertinencias.
Respecto das fotos, en xeral, fanme rir, sobre todo aquelas nas que aparezo retratado. Nas máis antigas, véxome demasiado serio, como querendo aparentar un tipo misterioso ou raro, que era a imaxe que eu tiña entón dos escritores. Polo que concerne a barbas, peiteados e roupa, o que … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Dic 8, 2012 | Marxe
Os expertos opinan que o fracaso do recente golpe de Estado en Venezuela foi debido a que na televisión, tomada polos insurrectos, apareceron uns individuos con tal aspecto de delicuentes que a xente se asustou. Por outra parte, a forza de falar pola radio explicando os seus plans, o xefe dos rebeldes mostrou tales carencias de tipo intelectual, incluídas as léxicas e as sintácticas, que unha boa parte dos venezolanos chegaron á conclusión de que, a pesar de todo, o presidente actual, tan pouco querido, era bastante mellor.
Polo visto, a catadura dos que apareceron na televisión metía medo. Non se sabe aínda por que, para dirixirse á poboación, foron elixidos dous individuos tan inquietantes, mal vestidos e peor encarados, aos que non lles faltou máis que sacar a navalla, un accesorio que, segundo revelaría unha enquisa posterior, unha boa parte dos espectadores asociaron de forma automática con aqueles tipos … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Dic 7, 2012 | Marxe
O sábado foi o día da voda, en Bruxelas. A televisión dedicoulle oito horas seguidas, supoño que con bastante éxito porque eu mesmo, pola tarde, fuxindo do frío, metinme no hotel e, a falta de cousa mellor que facer, estiven mirando un pouco. O máis interesante da cerimonia, á parte da fermosura da noiva, foi o equilibrado uso das dúas linguas do país, que sospeito debía de estar moi meditado. Por exemplo, aos príncipes fixéronlles as preguntas do ritual en francés e en flamengo, pero el pronunciou o “si” neste último idioma e ela no outro. Pareceume que houbo máis aplausos e entusiasmo no primeiro caso que no segundo.
Hai anos, eu coñecín un belga francófono en Dinamarca, co que quixen falar do conflito lingüístico da súa terra, pero non houbo lugar porque me dixo, poñendo cara de noxo, que o flamengo non era unha lingua, senón unha especie de … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Dic 6, 2012 | Marxe
Eu non quero ir ao inferno. Digo isto porque onte, o título do meu artigo parecía suxerir o contrario. O que eu escribín foi “Querer ir ao inferno”, aludindo a aquel veciño meu de Xinzo de Limia que manifestaba esa querenza, e non “Queremos ir ao inferno”, que foi como apareceu aquí. Eu nunca crin nun lugar onde queiman a xente, pero un día, cando estudaba o bacharelato, ocorréuseme preguntarlle a don Vicente Risco, como experto na materia, se era posible que houbese un sitio horrible reservado aos condenados onde se empregaba o lume para castigar os seus pecados. Como na pregunta ía implícita a dúbida, don Vicente miroume durante uns segundos e logo díxome: “Pois segue pensando esas parvadas e verás como o acabas experimentando no propio corpiño”.
Nunca me vin tan preto da condenación eterna, pois daquela eu cría que a sabedoría de Risco chegaba ata esas zonas … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Dic 5, 2012 | Marxe
Recordo perfectamente o escándalo que se montou en Suecia, hai xa varios anos, por culpa dun gato. En realidade a culpa foi dunha asistenta social, non do animaliño, que se converteu en vítima. Todo empezou cando un parado acudiu a unha oficina estatal para que lle fixesen a planificación económica das súas necesidades, o cal quere dicir que lle tiñan que elaborar unha especie de presuposto mensual no que se establecía, coroa por coroa, o destino dos cartos da pensión que ía recibir por primeira vez.
O home atopouse con que, despois de revisar os papeis con detalle, non se destinaba ningunha cantidade para a alimentación do gato. Cando llo fixo saber á funcionaria, esta puxo cara de sorpresa, encolleu os ombros e díxolle, quizais sen meditar demasiado nas súas palabras: “¿O gato? ¡Eu que sei! ¡Máteo!” En xeral, os escandinavos son moi sensibles cos animais.
O outro día publicábase … Seguir leyendo
