por amarxedotempo | Nov 4, 2013 | Marxe
Creo que xa teño dito aquí algunha outra vez que me gustan as persoas que contan mentiras, sobre todo as que contan esas fantasías grandes e innecesarias que tanto se parecen á boa literatura. Un amigo meu, por exemplo, é capaz de manter viva a atención do auditorio durante unha sobremesa explicando como durante unha viaxe en avión, despois de que o piloto sufrise un infarto, tivo el que facerse cargo do aparato e aterrar en Barajas. E ninguén dubida que sexa certo.
Naturalmente hai mentiráns que non teñen graza, como eses que popularmente se chaman baralláns ou trapalleiros. Carecen de prestixio e mesmo son obxecto de burla. Con frecuencia aseguran seren amigos de personaxes históricos, aos que tratan cunha familiaridade cómica e ridícula. Son xente sen talento.
O bo mentireiro non pretende presumir nin enganar, senón que aspira a contar unha historia coa mesma arte que emprega o novelista. … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Nov 3, 2013 | Marxe
Unha amiga díxome onte que o meu avó, polo que contei aquí estes días respecto da súa relación cos curas, debía ser un bo becho. En absoluto, é dicir, nada que se poida parecer a iso nin remotamente, senón todo o contrario. Era un home bondadoso, aínda que de carácter firme, e dotado dun sentido do humor tirando un pouco a corrosivo, que ás veces lle daba por dirixilo cara aos curas, entre os cales, por outro lado, tiña bos amigos, como don Juan Portabales, a quen quería e admiraba por ser este último moi boa persoa e algo botado para adiante. Xa contei aquí nalgunha outra ocasión que o meu avó foi feliz, ou polo menos iso foi o que me comentou a min pouco despois de cumprir os noventa anos.
De pequeno, eu tiven un drama por culpa del. Un veciño de Xinzo de Limia, o Camilo Peláez, … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Nov 2, 2013 | Marxe
Pasei a mañá do domingo sentado nunha butaca detrás do ventanal do estudio, coa chuvia peteirando nos cristais como un paxaro amigo, lendo un ensaio sobre o poeta Paul Valéry. Este home viviu toda a súa vida perturbado por un suceso que lle ocorreu no ano 1891, un día que paseaba sen rumbo fixo por unha rúa de Montpellier. De pronto viu unha muller fermosa, nova e descoñecida, da que quedou loucamente enamorado. Nunca lle dixo nada, nunca se coñeceron persoalmente, nunca soubo ela que tiña espertado aquela paixón nun dos poetas máis importantes deste século. Cruzáronse moitas veces na rúa, pero o amor soamente o sabía el.
Desta catalá, só sabemos que se chamaba Mme. de R. Polo menos esa é a maneira como Valéry se refire a ela nas cartas que lle escribiu a algúns amigos e nas notas que dedicou a recordala. Se facemos caso do que … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Nov 2, 2013 | Marxe
O outro día vin na televisión un antigo militar que falaba, a verdade é que con moita serenidade, dos cambios que se están producindo na sociedade moderna, non só en España, respecto do sentido da autoridade. Non se queixaba, senón que describía a situación. Pareceume un home intelixente e tranquilo, relaxado e con humor. Como proba, contou algunhas historias da súa vida profesional, como a dun soldado que o parou facendo auto-stop e cando o recoñeceu, botouse a correr coma un tolo, campo a través.
Respecto disto da autoridade, á xente cústalle ter sentido da medida. En xeral, case todo o mundo é moi radical cando se trata de aplicárllela aos demais e moi comprensivo á hora de aplicala a un mesmo. Xa teño contado a peripecia daquel fiscal de Xinzo que quería pedir a pena de morte para un rapaz que lle pegara á nai.
Con todo, o exercicio … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Oct 31, 2013 | Marxe
O xoves pasado, cando ía pola rúa do Barquillo en Madrid, camiño da reunión dun xurado, vin no medio da calzada un tipo aínda novo, de pouco máis de trinta anos, vestido con xersei azul e pantalóns grises, que coas mans postas en forma de buguina berraba sen recato en dirección a un piso alto. Tardei en decatarme do que dicía, pero cando estiven máis preto del identifiquei con claridade o contido das voces que daba: “¡Señora marquesa! ¡Señora marquesa!” Así ata que a aludida apareceu timidamente no balcón.
Desde abaixo pareceume unha señora duns setenta anos, loura e ben vestida. Asomou a cabeza por riba da varanda e cun simple xesto, sen articular palabra, deu a entender que estaba disposta a escoitar. O mozo, que sen dúbida debía ser o porteiro, espetoulle un recado: que o electricista non podía vir antes das catro.
Comenteino aquel mesmo día pola tarde, … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Oct 30, 2013 | Marxe
O outro día, o profesor Edward F. Stanton, o maior especialista que hai nas relacións de Ernest Hemingway con España, envioume desde os Estados Unidos unha serie de material moi valioso para o libro que estou rematando sobre Hemingway en Galicia, que aparecerá no próximo mes de novembro. De todo o material que me enviou, á parte dun texto no que o novelista escribe sobre uns mariñeiros da Coruña, que eu non coñecía, chamoume moito a atención un artigo, publicado nunha revista norteamericana en plena Guerra Civil española, no que escritor comenta unha fotografía na que se ven uns bispos, brazo en alto, na porta da catedral de Santiago.
A pesar de que o escritor, no seu amargo comentario, dá datos precisos e confesa o seu amor por aquel templo, que considerou sempre o máis fermoso do mundo, desde o primeiro momento en que vin a foto tiven a impresión … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Oct 29, 2013 | Marxe
Hai dez anos, tal día como onte, tiña que haber un golpe de Estado. Contoumo un dos homes que o desmontaron, actualmente dedicado á vida privada, pero que daquela detentaba un importante cargo político. Chamárono á casa para contarlle o seguinte: un dos militares implicados estaba ceando cuns amigos nun restaurante e tiña consigo, depositada no chan, a carteira de man onde presumiblemente se gardaba a documentación relativa ao golpe. Tratábase de collela con disimulo e fotocopiar o seu contido.
O meu amigo, un home intelixente e delicado, que recita a Mallarmé e a Dante de memoria e que na súa mocidade foi poeta, autorizou a acción. Dous axentes secretos entraron no restaurante e colleron a carteira, que substituíron momentaneamente por outra igual. Cando a abriron, atopáronse co horror: entre os papeis, xunto cos planos e ordes, había unha lista de políticos que debían ser neutralizados.
Debaixo desa palabra ocultábase, … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Oct 28, 2013 | Marxe
En concreto, non sei que cousa mala debeu facer o senador americano Bob Packwood para que o desposuísen do seu cargo. Polo que puiden ler estes días nas revistas que chegan de alá, foron pecados cometidos co corpo os que levaron aos seus compañeiros a tomar unha decisión que ten escasos precedentes e que conmoveu fondamente a opinión pública dos Estados Unidos. Por outro lado, ao non formularse acusación diante dos tribunais, hai que pensar que se tratou dalgunha cochinada privada, sen dano para terceiros.
En Washington, que é unha cidade onde os cotilleos veñen ser como os buracos do queixo, todo se sabe en segredo e polo baixo, pero nada se coñece ata que aparece na superficie, quérese dicir, nas páxinas dos periódicos. En cuestións de saias, por exemplo, os nomes dos senadores con amantes circulan de boca en boca.
Todos estes pecadores subterráneos votaron implacablemente contra o senador … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Oct 27, 2013 | Marxe
Estiven vendo na televisión sueca un debate sobre os dereitos dos animais, un asunto que alí se segue con interese desde hai anos. Despois de todo, foi naquel país onde apareceron os primeiros psiquiatras para cans. E respecto da sensibilidade que aquelas xentes teñen en relación coa bichería, eu aínda recordo o escándalo que se montou alá pola década dos setenta cando un parado denunciou a unha asistenta social porque esta, á hora de facerlle o presuposto e non incluír unha cantidade para a alimentación do gato, respondeu ás protestas do señor dicíndolle que se non tiña cartos para darlle de comer, que o matase. Finalmente, aireada a historia nos periódicos, a funcionaria tivo que pedir perdón.
No debate do que falo, había xuízos atinados e había tamén, como resulta inevitable neste tipo de discusións, algúns toliños. Un destes últimos, un rapaz delgado e con grans na cara, con aspecto … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Oct 26, 2013 | Marxe
Contóunolo Henrique Monteagudo, profesor da Universidade de Santiago, o outro día no café a un grupo de amigos. Nada máis rematar a historia que vou referir máis adiante, unha rapaza que estaba presente dixo con toda naturalidade que menos mal que a contaba el, que ten fama de ser un home serio e responsable, que se a chegase a escoitar de labios doutra persoa, estaría tentada de pensar que se trataba dunha fantasía. É curioso como a xente se resiste a aceptar que a realidade é fantástica, máis fantástica que os delirios de calquera louco imaxinativo. Persoalmente, estou convencido de que abonda con fixarse un pouco e nada máis.
A historia require quizais unha pequena introdución. O amigo Monteagudo é de Muros, onde se fala galego de maneira espontánea, que é tamén, de forma natural, o idioma no que el se expresa habitualmente. Quero dicir que el fala en galego, … Seguir leyendo
