por amarxedotempo | Jun 24, 2014 | Marxe
Nun curso que pasei en Bilbao, alá polo ano 1969, un día escoitei dicir nun bar, en relación cun atentado que aquela mesma mañá causara a morte dun garda civil, que o morto algo tería feito para merecer aquel castigo. O outro día, con motivo da masacre que os terroristas vascos ocasionaron en Madrid, unha señora maior, ao ver tirada no chan unha nena de oito anos, ferida e mutilada pola explosión, fixo un comentario parecido, aínda que moralmente oposto ao anterior, para resaltar a inocencia evidente da pobre criatura.
Quen teña lido A peste de Albert Camus recordará unha escena moi semellante. O cura Paneloux defende nos seus sermóns a teoría de que a peste que afecta á cidade é un castigo que Deus mandou polos pecados cometidos. O doutor Rieux, agnóstico e humanista, despois de loitar inutilmente para salvarlle a vida a un neno de poucos anos, dille … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 24, 2014 | Marxe
Esta fin de semana andei por terras da Limia, falando cos amigos e descansando. O sábado ceamos nas inmediacións da lagoa de Antela, nun bar próximo ao Penedo, unha aldea na que se celebra todos os anos a feira do San Mateo, só para cabalos. Foi unha reunión agradable, con longa tertulia, na que un dos comensais, que é granxeiro, contou moitas historias dun famoso delincuente da comarca, un mozo ao que lle deu polo torto e que lle leva feito mil trasnadas aos veciños, sobre todo en cuestión de roubos.
Como tamén lle gusta disparar, unha tarde trouxo ás vellas do lugar saltando dun lado para outro, como se fose un baile, cada vez que se achegaban á súa casa para suplicarlle desde lonxe que se deixase de parvadas e gardase a pistola. Entón botaba unha risotada, tiráballe a un metro das pernas e facíaas fuxir a todo correr.… Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 23, 2014 | Marxe
Teño diante de min unha foto de guerra. Tirados sobre o asfalto dunha rúa de Sarajevo, aparecen un home e unha muller mortos polo impacto dunha granada. Non están mutilados. Teñen os brazos abertos, pois ambos compuxeron un xesto moi parecido na hora final: caídos panza arriba, as pernas cruzadas, o rostro volto cara ao ceo e a boca aberta, parecen estar representando eses espectáculos de protesta que ritualmente se celebran nalgunhas cidades de todo o mundo no aniversario da bomba atómica lanzada sobre Hiroshima. O aspecto da roupa, non obstante, indica que non se trata dun xogo e que os protagonistas da foto están mortos.
No medio dos dous hai unha bicicleta con aspecto de antiga. Nela sairían da casa uns minutos antes e irían a algún sitio, probablemente a buscar comida ou cumprir algún recado urxente. Quizais non lles pasou pola cabeza, cando se ergueron pola mañá, que … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 21, 2014 | Marxe
De Tréveris a Heidelberg, onde me atopo agora, hai tres horas de tren. Da estación, case sen tempo para pasar polo hotel, leváronme ata a Universidade. Alí agardaban xa, sentados nos seus sitios, un nutridísimo grupo de alumnos e profesores, todos alemáns, dispostos a escoitar a conferencia que estaba anunciada. Seguírona con atención e despois sometéronme a un longo interrogatorio. Por último, de acordo coa tradición, en vez de aplaudir, bateron cortesmente co puño na mesa.
Sorpréndeme que asista tanta xente a estes actos e que participen con tanto interese no debate. Desde logo, reunir a máis de cincuenta persoas nunha aula en Heidelberg para oír falar a un escritor dun país lonxano e pequeniño, case ignorado, indica unha curiosidade que xa me gustaría a min que fose recíproca.
Claro que no plano das sorpresas, pouco queda que ver. O luns, por exemplo, na cea que me deu o profesor … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 20, 2014 | Marxe
Pasei unha boa parte da fin de semana traballando de albanel, se non resulta demasiado pretensioso chamarlle así a unhas pequenas chapuzas que andei facendo no xardín. Naturalmente, contei con axuda, pois ignoro todo canto se refire a proporcións entre area e cemento para facer a masa necesaria. Diriamos que me dediquei aos aspectos máis artísticos do asunto, eses que demandan algunhas doses de paciencia, interese polos detalles e uso perfeccionista do moqueiro. Aínda así, o resultado non me pareceu ningunha marabilla, senón todo o contrario, o cal me reafirmou na admiración que sinto pola xente que traballa coas mans.
Cando andaba batendo co cincel nunhas pedras que estorbaban para sacar uns niveis, desfixen sen querer un formigueiro, ou unha parte del. De pronto, por un buraco empezaron a saír moreas de formigas que ao cabo de pouco tempo se transformaban nunha especie de moscas, con ás. Aínda que supoño … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 19, 2014 | Marxe
Onte pola tarde chegamos a Dortmund, en Alemaña. O recibimento na estación foi simpático: unha banda de música tocando e unha rosa, entregada por dúas mozas, para cada un de nós. Logo, en procesión, baixo unha calor abafante, precedidos de varios cómicos que ían subidos no alto de zancos enormes, leváronnos á biblioteca pública, para asistir á primeira recepción. Foi un descanso despois do inferno de Bruxelas, onde presenciamos unha batalla campal dos hooligans ingleses, coas sillas da nosa terraza voando polo aire, mentres a policía cargaba contra os bárbaros, que racharon escaparates e queimaron varios coches.
Noutra parte da cidade, outros colegas aínda o tiveron peor, pois houbo disparos, parece que feitos por un inglés, e fuxiron asustados a refuxiarse no hotel. Pola noite non había apenas un sitio onde tomar algo, a pesar de que a calor invitaba a estar fóra, ao aire libre. Os máis precavidos botaron … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 18, 2014 | Marxe
No pasado mes de marzo, unha velliña británica chamada Thelma Campbell, farta das canalladas que lle facían un grupo de rapazolos pillabáns, reclamou por teléfono a presenza da policía. Non lle faltaba razón: os gamberros petábanlle na porta continuamente e saían correndo, rachábanlle as botellas de leite, ríanse dela e do seu home… Unha tortura insoportable para dous vellos indefensos. O policía que acudiu no seu auxilio colleu a un dos idiotas, agarrouno polas lapelas e largoulle unha labazada.
A prensa e a opinión pública daquel país están agora divididas. Os defensores dos dereitos dos rapaces reclaman a expulsión definitiva do axente que deu a labazada, a quen os xuíces xa lle impuxeron unha multa. Outras persoas, en cambio, consideran que o policía fixo o que tiña que facer e propoñen unha condecoración.
Aínda hai un terceiro grupo, variante burra e primitiva do anterior: como o rapaz do conflito é … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 17, 2014 | Marxe
Hai máis de vinte anos que James Goldsmith, o célebre millonario británico metido agora a político contrario á moeda única, mercou un restaurante de luxo en París. Non o fixo para gañar cartos, senón para dispoñer dun lugar agradable onde comer cada vez que viaxa á capital de Francia, o cal ocorre con frecuencia. Normalmente, utiliza un avión privado que dispón de dous dormitorios, cociña e salón. Aínda que poida parecer unha extravagancia, ese avión queda bastante pequeno para as necesidades do seu propietario.
Por exemplo, nel non colle a familia. Para empezar, Goldsmith ten tres mulleres: a lexítima, que se chama Annabel e reside en Londres, unha antiga secretaria coa que estivo casado e da que se divorciou, Ginette, e unha amante oficial, Laure Boulay de la Meurthe. As dúas últimas viven na mesma casa en París, pero en pisos separados.
En total, Goldsmith é pai de oito fillos, … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 16, 2014 | Marxe
Hai anos durante un xantar celebrado en Madrid, o intérprete de Olof Palme para español facía eloxios ponderados do asasinado primeiro ministro sueco. Era tan grande a simpatía que lle inspiraba aquel home que boa parte do tempo que empregou en falar del o fixo cos ollos augados pola emoción. Pouco a pouco, case todos os presentes nos deixamos envolver pola calor humana das súas palabras. Digo que case todos, porque ao meu lado sentaba un vello poeta de barba branca que nun momento da conversa, cando o citado intérprete estaba no cumio da devoción, tocoume o brazo e díxome en ton de confidencia: “Non faga caso. No fondo, Palme era un golfo como todos os políticos”.
Non sei a que golferías se podía referir o meu compañeiro de mesa, pero supoño que a súa delicada alma de poeta sublime debía sentir algún tipo de noxo invencible fronte ao pragmatismo … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 15, 2014 | Marxe
A última vez que estiven en Nova York vin un grupo de persoas reclamando con pancartas a pena de morte. Non é que pedisen a súa implantación, que xa quedou aprobada despois das últimas eleccións, senón que querían que se aplicase xa. Un dos manifestantes era un tipo inmensamente gordo, deses gordos de circo que só se ven en América, e non tiña cara de ser moi intelixente, pero tampouco parecía un tipo ruín. Quíxome entregar un papel que non lle aceptei e devolveume un sorriso aberto, simpático.
Xa teño dito aquí moitas veces que a maldade non sempre ten un rostro repulsivo. Non sei que motivos moverían a aquel señor a reclamar o funcionamento inmediato da cadeira eléctrica: algunha mala experiencia persoal co crime, a influencia dalgún amigo ou simplemente calquera cabezonada ideolóxica.
Empuxado por eles, en Nova York o alcalde anda buscando unha vítima. Supoño que non tardará … Seguir leyendo
