por amarxedotempo | Ene 22, 2015 | Marxe
Non sei por que razón, eu tiña na cabeza a idea de que Judith Campbell, aquela preciosa muller que foi amante de John F. Kennedy, estaba morta. A confusión debeu nacer dunha noticia que lin hai anos, na que se dicía que tiña un tumor e que a súa vida entrara nunha fase terminal. Agora vexo nunha revista americana que esta señora vive e que, polo que se desprende das fotos, segue sendo moi fermosa. A pobre leva anos tratando de lavar o seu nome, desde que tivo a infeliz ocorrencia de escribir as súas memorias.
En xeral, os americanos teñen moi mala opinión dela, quizais porque as revelacións que fixo sobre Kennedy contribuíron a liquidar o mito de que unhas das presidencias máis idílicas daquel país foi en realidade todo o contrario do que parecía. Desde entón, Judith Campbell é como unha pendanga e unha mentireira.
É certo que … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ene 21, 2015 | Marxe
Nunha emisora parroquial que había na miña vila alá polos anos sesenta, na que eu escribía programas e lía noticias, tiñan un par de señores que contaban chistes. Un deles, que era completamente pelado, actuaba como estrela os días de festival, é dicir, cando a emisión se facía nun cine local, cara ao público. O pobre carecía de calquera graza, pero abondaba que aparecese no escenario para que a xente se puxese a rir.
Ignoro se este recordo xuvenil é a causa da aversión que sinto polos chistosos, pero terá algo que ver. Se me é permitida unha confidencia, direi que non me gusta que me conten chistes, aínda que non fago nada por evitalos; simplemente me aburro. Esa é a razón de que eu tampouco os conte porque, ao non prestarlles atención, acabo por esquecelos. Por outra parte, sospeito que non debo ter moita graza para este tipo de … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ene 20, 2015 | Marxe
Hoxe escribo desde Barcelona. Cheguei onte pola noite, para dar unha conferencia na Fundación La Caixa. Como xa dixen aquí nalgunha outra ocasión, esta é unha das cidades que máis me gusta de todas cantas coñezo. Neste tipo de gustos, non obstante, non resulta fácil distinguir entre aquilo que achega a cidade en si, é dicir, as rúas, os monumentos, o ambiente, por exemplo, e aquilo que poñemos nós mesmos. No meu caso, non podo esquecer que este é un lugar que para min está cheo de recordos. De maneira que podo dicir que eu son tamén un pouco Barcelona e que paseo por ela coma se pasease pola miña memoria.
Escuso dicir o pracer que un pode experimentar ao erguerse, abrir a ventá e ver entrar no cuarto a luz radiante do día. Logo xa se pode baixar a ler a prensa a un café, con parsimonia e sen … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ene 19, 2015 | Marxe
O outro día, cando falei aquí do revisor que mataron os atracadores preto de Verín, alá polos anos cincuenta, un amigo daqueles tempos preguntoume se me estaba referindo ao Pedriño Portugués. Díxenlle que non, pois este último debeu morrer de morte natural moitos anos despois. Polo que tirei en limpo da conversa, a confusión viña por un incidente no que este señor, que era pequeno e moi cortés, estivera a punto de ser tirado pola fiestra do autobús por parte dun matón falanxista, ofendido non sei por que razón.
No altercado participou o meu pai, que se encarou co home feroz e impediu que consumase a barbaridade. Aínda que eu non presenciei o suceso, oíno contar moitas veces, máis fóra da casa que dentro dela. Ese foi un dos motivos que me levaron a sentirme orgulloso de ter un pai xusticieiro, moi educado e tranquilo, pero valente.
Esa era tamén … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ene 18, 2015 | Marxe
Un día, estando de expedición no Amazonas, o profesor Edward O. Wilson, da universidade de Harvard, un home ben coñecido polos amantes da natureza, descubriu de súpeto un montón de diamantes que relucían baixo o sol. Non era máis que aparencia: tratábase de arañas, a especie que hoxe coñecemos co nome de arañas-lobo. En lugar de sentirse decepcionado pola perda dun tesouro fabuloso, o profesor Wilson sentiuse feliz. Para el, aquel bichiño valía moito máis que os pretendidos diamantes que acababa de perder.
Poucos homes no mundo estarían dispostos a cambiar unha morea de pedras preciosas por un animaliño repugnante, feo e velenoso, cun aguillón na cresta capaz de penetrar como un raio na pel de calquera infeliz que se atreva a molestalo. Coa particularidade de que non é posible saber que entende unha araña por molestia.
Desde aquel día, o profesor tomou conciencia de que existe unha bichería múltiple, … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ene 17, 2015 | Marxe
Hai sete ou oito anos, un día, de madrugada, mentres facía tempo no aeroporto de Phoenix (Arizona), nos Estados Unidos, agardando un enlace para ir a California, descubrín ao lado do meu asento unha revista abandonada, que collín para botarlle unha ollada e entreter a espera, que ía para largo. Nada máis abrila, xa me decatei de que non era o que eu pensaba, senón un álbum de cromos, iguais que os que se coleccionaban na miña infancia, dos que recordo un dedicado á guerra de Corea, no que había unha estampa moi rara e polo tanto moi buscada, que representaba o xeneral MacArthur cun grupo de bazookas.
O álbum do aeroporto non era de xogadores de béisbol, antes moi populares entre os rapaces americanos, como aquí o foron nalgunha época os de futbolistas, senón de asasinos. Entre eles figuraban aqueles tipos que se fixeron famosos por comer as súas … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ene 16, 2015 | Marxe
Estou en Madrid para presentar a edición en español da miña última novela. O día non empezou ben, pois nada máis chegar ao hotel, atopeime con que perdera o documento de identidade e as tarxetas. Ser despistado ten algunhas vantaxes de tipo espiritual, pero ocasiona non poucos problemas de tipo práctico. De todos os xeitos non está mal isto de pasar por diante dos escaparates coa conciencia de non ser máis que un mirón, sen que nos pase pola cabeza a tentación de mercar algo. Unha boa vitoria sobre o Demo.
Polo demais, a comida cos periodistas foi moi grata. Montamos unha tertulia que durou dúas horas, na que non me deu tempo a probar bocado porque Juan Cruz, o meu editor e amigo, tiroume da lingua para que contase historias. Ao final, pasámolo todos ben, incluída a miña saúde, pois un descanso á gula non lle vén mal.
Eu … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ene 15, 2015 | Marxe
Estes días, buscándolle algún tipo de lóxica ao comportamento de Saddam Hussein nas últimas semanas, moitos comentaristas internacionais parecen seguir un famoso consello de Disraeli, o cal aseguraba que tratar de entender a política como quen entende a vida doméstica significa situarse de antemán na posición de non entender nada. Iso quere dicir, no caso concreto do dirixente iraquí, que este estivo actuando da maneira que o fixo coa conciencia clara e responsable dun home de Estado, aínda sabendo os riscos que corría.
Polo tanto, a provocación insitente aos Estados Unidos, máis alá de calquera aparencia de cousa irracional ou arroutada, tiña serios fundamentos políticos, previamente discutidos sobre a mesa de operacións por expertos intelixentes e estrategos experimentados. Do que se trataba, probablemente, era de responder aos graves problemas internos creando de novo un inimigo exterior.
Esta explicación, ademais de estar de acordo coa recomendaciónde Disraeli, ten o mérito de … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ene 14, 2015 | Marxe
Onte pola tarde, despois do café, cando me dispuña a iniciar o traballo da segunda metade do día, entroume de pronto unha preguiza invencible, eu creo que de índole pecaminosa. Non tiña ganas de facer nada, nin sequera este artigo que aparece hoxe aquí. Sen dubidalo, collín o coche e fun ata a carpintería de Antonio, que está preto da casa, a menos de cinco minutos. Como teño contado noutras ocasións, gústame ver o traballo dos carpinteiros, á parte de que o arrecendo da madeira e da cola me transportan, a través dos mecanismos sentimentais da memoria, ata a miña infancia en Xinzo, cando ía á carpintería do Portela.
Cando cheguei, Antonio estaba cepillando unha porta nunha desas máquinas perfectas que hai agora, que fan en dous ou tres minutos o traballo que antes se tardaba en facer máis dunha hora. Cando rematou, apagou a cepilladora e empezamos a falar. … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ene 13, 2015 | Marxe
A última vez que estiven en Nova York, hai un par de meses, uns amigos leváronme a cear a un coñecido restaurante en Broadway, famoso por un cuarto acristalado que ten na entrada, onde se ven varios miles de quilos de carne colocados en andeis, como se aquilo fose unha biblioteca, e polos centos de fotos de personaxes coñecidos que adornan as paredes do comedor. Eu ía contento, como é lóxico, pero cunha pequena inquietude: que non me deixasen fumar tranquilo e a gusto ese puriño glorioso á hora do café.
Aquel mesmo día xa tivera problemas despois de xantar: non lonxe de alí, nun restaurante próximo a Times Square, un camareiro loiro e ríxido negárame de maneira categórica, aínda que moi educada, permiso para acender un puro. Non fora a única vez; en Nova York, onde agora van prohibir fumar ao aire libre, as normas son así.
Entrei, polo … Seguir leyendo
