por amarxedotempo | Feb 13, 2017 | Marxe
Regresei onte de Santiago escoitando no coche, en directo, o alboroto que se acaba de montar en Asturias entre os políticos e o bispo. Por riba do fondo do asunto, que non vén ao caso, o máis chamativo resulta o feito de que nesta ocasión o prelado sexa defendido polas xentes de esquerdas e censurado polos conservadores. Un concellal comunista dixo tales cousas, todas eloxiosas, de don Gabino Díaz, que só lle faltou rematar a súa perorata rezando unha avemaría, ofrecendo xaculatorias ou encargando unhas misiñas.
No programa participaba tamén un cura, que foi cualificado de impresentable por un dos políticos enfrontados co bispo. Posto a devolvelas, o señor abade citado recorreu a ese mesmo vocábulo para responder ao insulto recibido. De maneira que entre protestas de decencia por ambas partes, a zurra foi boa e as palabras, maiores.
Debaixo de todo isto estaba unha manifestación que se ía celebrar … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Feb 12, 2017 | Marxe
O outro día falei aquí dun profesor corrupto que había en Ourense cando eu era rapaz. Hoxe vou falar dunha historia familiar relacionada con aquel home. Resulta que unha prima miña tivo que examinarse con el e non houbo máis remedio que levarlle o xamón correspondente, entón a única arma capaz de vencer a rixidez daquel lampantín. A pesar de que nun primeiro momento, o tipo mostrou certa contrariedade porque o aguinaldo non incluía as dúas patas traseiras do porco, aceptou unha disculpa inventada no momento e a miña prima aprobou brillantemente a asignatura.
Quixo o destino que uns días despois, xa iniciadas as vacacións do verán, o citado profesor, , improvisado ciclista polas estradas aldeanas onde un tío meu exercía de médico rural, pegara un golpe e partira un brazo. Avistado por un criado da casa cando xacía tirado no chan, este recolleuno como bo samaritano, cargou con el … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Feb 11, 2017 | Marxe
En relación coa galiña ruín da que falei onte aquí, un amigo que sabe moito destas cousas da natureza díxome que, en xeral, os animais non adoitan ser malos, aínda que ás veces se comportan dun xeito que nos pode facer pensar o contrario. É posible, pero ver a unha pita saltándolle nos ollos a un neno con lentes, como vin eu, parécese moito a un acto propio de xente malvada. Don Ramón Otero Pedrayo estaba convencido de que, cando unha galiña fai iso, é porque confunde os ollos dos rapaces con figos.
Ultimamente non está ben visto falar mal dos animais, nin sequera das cobras, que parecen repugnantes. Mesmo en Xapón hai unha asociación de amigos dos tiburóns: falan marabillas da bondade destes monstros. Eu vin un par deles no acuario de Baltimore, cara a cara, e teñen unha pinta horrorosa, pouco de fiar.
Non resulta fácil afacerse a … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Feb 10, 2017 | Marxe
Estes días, entregado aos recordos, andei revolvendo papeis nas carpetas onde gardo unha parte da miña vida e atopei algúns que xa tiña esquecidos. Entre eles uns exemplares dunha revista escolar que dirixía o profesor José Luis Bobillo e que se chamaba Aula Dice. Creo que foi nas súas páxinas onde publiquei o meu primeiro escrito. Era espantosamente malo, retórico, cursi e sentimental, tres vicios que hoxe non soporto na literatura e que tampouco me agradan demasiado na vida. O peor de todo é que, daquela, o articuliño dado a coñecer no periódico do colexio parecíame unha marabilla. Inocencias da mocidade.
A revista imprimíase en Ourense e non recordo quen puña os cartos, pero teño idea de que os alumnos pagabamos algo. Desgraciadamente, acabaron prohibíndoa as autoridades provinciais que entendían do asunto, alegando problemas burocráticos sen solución, é dicir, unha trampa. Foi como se un mangallón nos roubase un xoguete.… Seguir leyendo
por amarxedotempo | Feb 9, 2017 | Marxe
Hai anos asistín a unha escena divertida, provocada pola presenza dunha muller moi guapa que un grupo de catro ou cinco homes trataban de conquistar. Como eu era aínda rapaciño e quedaba excluído do concurso, puiden contemplar o combate desde fóra, asombrado das cousas raras que se poden dicir e facer en circunstancias semellantes. Había quen exhibía como graza unha ristra interminable de chistes tontos; outro pretendía chamar a atención falando dunha capacidade desmesurada para inxerir cervexas sen mexar.
Postos na necesidade de superar cada un os méritos dos demais, un terceiro dixo que era capaz de engulir vinte aceitunas con óso e botalas a continuación unha por unha, máis de vinte minutos despois. Só nos libramos da porcallada grazas á rapaza, que cun expresivo xesto de anoxo disuadiu ao conquistador.
Onte, mentres esperaba nunha cola, escoitei un mozo que facía tamén grandes esforzos para impresionar a rapaza bonita que … Seguir leyendo
