por amarxedotempo | Mar 29, 2016 | Marxe
O outro día, para aproveitar estas primeiras calores de marzo, senteime nunha terraza coa intención de beber unha cervexa fresca e practicar durante unha horiña a doce vagancia de non facer nada. Gústame ver pasar xente, imaxinar a historia que se esconde detrás de cada rostro e practicar en solitario o cotilleo inocente de furgar por pura vía de hipóteses na vida dos demais. Non vin nada raro, quizais un par de tipos torvos, sobre todo un deles que rosmaba protestas polo baixo porque as cadeiras invadían as beiras.
Sorprendeume ver a cantidade de cousas que a xente leva nas mans: bolsas de plástico, paquetes, bicicletas, caixas, cans pequenos, periódicos, mesmo de cando en vez individuos que van lendo un libro pola rúa. En xeral, as mulleres van máis cargadas que os homes; e os vellos máis cargados que os rapaces novos.
Un individuo ensumido, con aspecto avinagrado, pareceume que … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 27, 2016 | Marxe
Estes días pasados, cando falei aquí dalgúns escritores golfos de antes da guerra, ao recordar ao tunante de Pedro Luis de Gálvez, non citei nin a Antón del Olmet nin a Vidal y Planas, tan unidos a el. Os tres traballaban xuntos nun periódico ruín, dedicado a facer chantaxe. O director da publicación, o citado Olmet, un aristócrata de orixe sevillana con pinta de boi, vivía diso. O seu teatro de operacións estaba no Congreso dos Deputados, onde arrapañaba diñeiro a cambio de favores ou ameazando con escándalos.
Un dos cronistas máis fieis daquela época, Rafael Cansinos Assens, ten contado que este personaxe metía medo polo aspecto, unha mestura de forza física, arrogancia de señorito e aire diabólico. Ao pobre de Vidal y Planas, a quen tiña de redactor, humillábao ata o extremo de collelo polas solapas e colgalo da ventá.
Gozaba da consideración de irresistible coas mulleres, unha sona … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 26, 2016 | Marxe
Como esperaba, atopei Berlín descoñecido, sobre todo a parte que antes era do Leste. A vella Friedrichstrasse, que en época do muro tivo o aspecto dunha rúa morta, é agora unha avenida completamente nova, na que tiraron todos os edificios a ambos os dous lados para construíren outros distintos. Pero deume a impresión de que, tal como sucedeu con Brasilia, a xente aínda non se deixou seducir por este urbanismo racional, coidadosamente planificado. Notei, en cambio, que a Unter der Linden ten moita máis vida que hai uns anos e que as terrazas están cheas de xente. Debo dicir que o tempo era espléndido.
Os cambios son tan grandes que fun dar un paseo ata o Potsdamer Platz e perdinme. Carecín de referencias, confundido por unhas torres enormes en construción. Esta antiga praza, onde Vicente Risco ou Augusto Assía ou García-Sabell, que non recordo ben, viron o primeiro semáforo de … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 25, 2016 | Marxe
Unha amiga de Ferrol, estudante de COU e xove escritora, mandoume un escrito sobre as orixes do meu nome de pía, do que eu non sabía nada, a non ser a forma latina Carolus, pero sen coñecer o seu significado. Agora, se me fío deste escrito que recibín, resultaría que os que nos chamamos Carlos somos “homes libres”, tradución aproximada do mesmo nome en alemán. Poida que sexa así, aínda que non teño elementos de xuízo, pois destas cuestións de onomástica eu non sei máis que o que sabe todo o mundo, é dicir, que Eulalia é —a que fala ben—, que Teófilo é —o que ama a Deus—, e paro, pois non creo que Pepe veña de PP (pai putativo).
No mesmo escrito dise que os que levamos este nome vemos a vida de cor de rosa, aínda que non o sexa, e que temos un carácter positivo e … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 24, 2016 | Marxe
Alá polos anos cincuenta, cando eu quería ser santo, confesábame unha vez á semana cun cura bondadoso e comprensivo que aturaba con paciencia as miñas neuras de neno atormentado. Parecíame que Deus non acababa de distinguirme con ningún signo que recompensase os esforzos que eu facía para encontrar un día, quizais non lonxano, un sitio nos altares. Así ata que unha alegre mañá de sol, mentres eu lle contaba as inocencias ao confesor, un canario que el tiña no dormitorio saíu da súa gaiola e pousouse no meu ombro.
Antes de que puidese gozar daquela proba que me chegaba do ceo, o cura colleu o paxariño e meteuno de novo na gaiola dicindo en voz alta que era a terceira vez que facía aquilo naquel día. Supuxen que os elixidos antes ca min foran os compañeiros que me precederan, entre os que había tres ou catro pillabáns.
Desde entón pensei … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 23, 2016 | Marxe
O outro día falabamos aquí do aspecto insignificante que tiña Hitler, o cal fixo pensar a Klaus Mann que un individuo tan ridículo como aquel nunca chegaría a ser un ictador importante. Hoxe imos falar do aspecto de Stalin, aínda que non será necesario adiantar que neste caso os calificativos nada teñen que ver cos que tan apropiadamente lle conviñan ao antigo cabo alemán inventor do nazismo. O que menos inspiraba o amo todo poderoso do Kremlin esa sentementos de desprezo. Todos cantos o coñeceron e puideron dicir libremente como era, máis ben falan do medo que producía, aínda que se tratara de persoas que non tiñan ningún motivo para sentirse ameazadas.
No ano 1924, ou quizais un pouco máis tarde, Stalin invitou no Kremlin a tres grandes poetas rusos, nada menos que Maiakovski, Essenin e Pasternak. Quería falar con eles da poesía e os poetas de Xeorxia, terra de … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 22, 2016 | Marxe
Unha fría noite de febreiro do ano 1986, mentres ceaba cuns amigos nun restaurante, recibín unha chamada telefónica dun dos meus fillos. O neno, chorando desconsoladamente, díxome que acababan de matar a Olof Palme, o primeiro ministro sueco. Nese instante veume á cabeza o nome de Lars Tingström, un individuo aloucado pero intelixente, famoso en Suecia porque tiña xurado matar o xefe do goberno. Daquela, eu non sabía que este señor estaba en prisión e que polo tanto non podía ser o asasino.
Durante o xuízo, que seguín en directo pola televisión sueca, o procesado foi un tal Christer Pettersson, metade malvado e metade bobo, alcohólico, que acababa de cumprir condena por matar un señor cunha baioneta só porque lle dera un empurrón involuntario na rúa. No cárcere, este tipo compartiu cela con Lars Tingström.
Nunca entendín que o tribunal absolvese a Pettersson: todas as probas estaban contra el, a … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 21, 2016 | Marxe
Pasei a tarde de onte enredando no xardín. Por aquí abaixo, no Val Miñor, está todo moi adiantado como consecuencia do bo tempo que fai. Cada día novo, as froiteiras teñen máis flor, as tullas medran case a simple vista e as azaleas anuncian xa a festa que pronto vai empezar: un rebentón vermello e cálido, como de viño mozo, que alegra a vida. Destas cousas eu entendo pouco, por non dicir nada, pero gústame ver como tiran para adiante as árbores e como se van formando día a día as mazás, as pavías ou as laranxas.
Falando de pavías, a pavieira que teño regalouma un amigo. Un día fomos os dous buscala á horta da súa casa. Colleu un sacho e púxose a desenterrala, sudando como un cavador, pois non é home de campo, senón cidadán da república das letras, coma min, é dicir, un pouco inútil para calquera … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 20, 2016 | Marxe
Observo que en Madrid os pobres están evolucionando. Nas rúas do centro vense moitos, case todos especializados nalgunha forma nova de pedir. Hainos que soben en calquera lugar elevado, unha papeleira, por exemplo, pintan a cara de colores e imitan as estatuas; outros prefiren facer movementos mecánicos, como se fosen robots. Vin tamén algúns que dan saltos e pinchos no aire, polo que deduzo que lles debe ir bastante ben, pois para realizar ese tipo de exercicios acrobáticos cómpre estar ben alimentado.
Na escala máis baixa da mendicidade, é dicir, entre aqueles que non dan nada a cambio das moedas que piden, nótase tamén un cambio. En primeiro lugar, son bastantes os que exhiben algún tipo de graza, como pode ser apoiarse nunha única perna ou poñerse de xeonllos coa vista cravada no chan e a man implorando. Paréceme que lles vai mellor a aqueles que a estes últimos.
Os … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 19, 2016 | Marxe
Onte, despois de pasar varias horas no Salón do Libro entre escritores, editores, tradutores, fotógrafos, libreiros, curiosos e a inevitable cota de pesados que sempre aparecen, decidín que era bo volver ata o hotel e descansar un pouco antes de iniciar o periplo vespertino cos meus colegas de letras, entre os que abunda a golfería noctámbula. Así que me retirei do barullo durante un par de horas co propósito de reparar forzas e acometer a noite con garantías de non converterse un nun calvario e nun aburrimento para os demais.
Algún tempo despois, co corpo restaurado, baixei ata o vestíbulo, onde tiña cita cos compañeiros. Como aínda me sobraba máis de media hora, aproveitei que estou ao lado do cemiterio de Montparnasse para dar un paseo entre as tumbas de tantos poetas, artistas e escritores. Fíxeno noutras ocasións e sempre resulta agradable.
Primeiro funlle facer unha visita a Sartre e … Seguir leyendo
