por amarxedotempo | Ene 14, 2017 | Marxe
Nalgunha parte das súas memorias, a escritora francesa Simone de Beauvoir conta que o seu pai era unha persoa tan ben educada que mesmo cando se enfadaba e se lle escapaba a palabra “merde”, por exemplo, esta soaba ben nos seus labios. É certo que hai xente que ten esa virtude, igual que hai xente que ten a contraria. Nos meus anos de estudante en Santiago andaba pola facultade de Letras unha rapaza guapa e delicada que dicía con graza unhas enormidades capaces de sobrecollerlle o corazón a un bárbaro.
En xeral, a xente non é demasiado ocorrente cando fala mal. Case todo o mundo emprega as mesmas expresións, que de tanto seren usadas xa non significan nada. Non é raro que en Chile, os españois sexan coñecidos popularmente polo nome de “coños”, a causa do hábito rutinario na utilización desa palabra.
Onte, non obstante, lin na prensa unha expresión … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ene 13, 2017 | Marxe
Onte vin a un home furioso. Protestaba por algo que, en principio, contemplado desde fóra, a min me parecía un problema menor: unha determinada obra de carácter público coa que o individuo non estaba de acordo. Pero facíao cunha paixón e unha emoción tan desbordadas que a calquera expectador obxectivo supoño que lle acabaría causando a sensación que a min me produciu. Quédame a dúbida, sen embargo, de se unha indignación tan absoluta e terminante res`ponderá de feito a un sentemento de ánimo paralelo ou se polo contrario non será unha sorte de comedia que eu non consigo entender.
Porque, como se pode enfadar un tanto por algo tan continxente e discutible como o motivo que lle fixo perder os estribos ao home do que estou falando? Mentres o vía berrar como un posuído polo demo, pensaba eu nos estragos urbanístcos feitos a poucos metros do l ugar onde se … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ene 12, 2017 | Marxe
Teño un amigo profesor que sabe todo o que se pode saber sobre demos e que cre nos espíritos. Non se trata dun tolo nin dun tonto, senón dunha persoa intelixente e culta, pero que ten esa teima. O sábado, por exemplo, faloume dun artigo que acababa de ler nunha revista americana e díxome que hai un demo novo, nacido hai uns trinta anos, que ten a misión de acabar co mundo polo procedemento de manchalo. Supuxen que se trataba dunha maneira metafórica de referirse ao problema da contaminación.
Non era iso. O tal demo naceu realmente no mundo dos demos e vive igual que vivimos nós, pero nun mundo diferente, onde non hai ninguén que sexa boa persoa, aínda que todos son moi listos. Non digo que non, pero non consigo entendelo. Segundo o meu amigo, a miña postura non é máis que un puro prexuízo.
Púxome un exemplo. … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ene 11, 2017 | Marxe
Hai algúns días falei aquí desta nova tendencia que se percibe en moitos historiadores de recompoñer por escrito unha boa imaxe dalgúns personaxes ilustres que pasaron á Historia con rasgos moi negativos. Citaba entón a algúns deles, como a raíña dona María Luísa de Parma, que polo visto foi máis virtuosa do que se ten contado; ou a dona Isabel II, que a pesar de que lle chamaba Paquito Natillas ao seu home, don Francisco de Asís, e lle cantaba por detrás cancións infamantes que aludían á súa escasa virilidade, non tiveron tan mala relación entre ambos os dous como se pensaba ata agora. A min non me parece mal.
Deste revisionismo, xusto ou indulxente, non se libran nin os casos máis desesperados, incluso aqueles que se daban por perdidos, como é o caso do emperador Tasho, do Xapón, que en realidade se chamaba Yoshihito, e que foi o avó … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ene 10, 2017 | Marxe
Penso que foi na casa do Recaredo, no pequeno barrio das Quintas, un lugar da parroquia de Sabucedo, alá na Limia, onde lles entrou unha vez un raio na casa, haberá máis de corenta anos. Teño idea de que andou dando voltas polos cuartos, facendo estragos nos manubrios das portas e nos caixóns da cociña, especialmente naquel que se gardaban os coitelos, as culleres e os cubertos. Despois de causar todos estes estropicios, saíu por unha ventá que daba á horta e aínda desfixo o caldeiro do pozo.
Non sei se foi este mesmo raio ou outro parecido o que, nese paseo fulgurante pola casa, deixou a unha nena sen roupa, pero intacta, soamente cun medo horrible dentro do corpo e o resplandor da luz cegándolle os ollos durante unhas horas e un runrún insoportable nos oídos abouxándolle a cabeza para unha semana.
Historias como estas apareceron estes días nos … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ene 9, 2017 | Marxe
Un profesor contounos o outro día a un grupo de amigos, durante o xantar, que nos colexios xa se chegou, por fin, á igualdade entre rapazas e rapaces. Non se trata de igualdade intelectual, que iso non se podería nin discutir, senón que uns e outras se comportan, polo visto, da mesma maneira. Por exemplo, o fútbol deixaría xa de ser un deporte exclusivamente masculino, así como subir ás árbores, tirar pedras, dicir palabras gordas e incluso pelexar. Polo que a isto último se refire, falamos de pelexas entre eles e elas, pois as outras, entre pares, sempre as houbo. Dáse a circunstancia, ademais, de que agora as nenas son tamén fortes e bravas.
Isto é unha novidade. Hai anos, cando eu era rapaz, nenas e nenos non podían facer as mesmas cousas. Naturalmente, sempre había algunha moza disposta a rebelarse e non aceptar esa imposición educativa, pero acababa por … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ene 8, 2017 | Marxe
Fixen ben onte en non dar o nome do artista que lle cortou a cabeza á serea de Copenhague en 1964. Eu non sabía que aínda hoxe, transcorridos máis de trinta anos, non se coñece a identidade do autor daquela acción. Non obstante, como contaba no meu artigo, en Dinamarca e Suecia, polo menos nos medios culturais, todo o mundo dicía o nome dun artista de certa sona, caracterizado polos seus xestos espectaculares. Este home, que non brillaba pola súa arte, conseguiu en cambio acadar a fama pola vía da extravagancia.
Xa dixen que coincidín con el nunha festa en Mølle, unha pequena aldea de pescadores situada á beira do Sund. Presentouse disfrazado de home de talento, cunha enorme gorra vasca na cabeza, prenda bastante rara naquel país, unha camisa florescente e uns pantalóns cheos de roña vella, pero moi ben planchados.
Teño a impresión de que un dos seus … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ene 7, 2017 | Marxe
Hai anos coñecín nunha festa privada, en Suecia, a Jörgen Nash, un escultor danés que se fixo célebre en todo o mundo, non polo valor da súa obra artística, senón porque foi el quen, en sinal de protesta non recordo ben por que razón superior, lle arramplou coa cabeza á famosa figura da Sereíña de Copenhague. Como me imaxinara xa antes de coñecelo, era un fresco. Non obstante, por estar recente aínda daquela o suceso, foi o protagonista heroico da reunión, durante a cal asumiu o papeldun tipo audaz e terrible.
Non recordo case nada do que dixo, pois a memoria perdeu os detalles da conversa, aínda que me queda a lembranza neboenta dun discurso caótico, cheo de referencias pesadas á mitoloxía grega e a vinte ou trinta filósofos, especialmente a Nietzsche, que destacaba entre todos no medio da tortilla. O que si me quedou gravada foi a imaxe daquel … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ene 6, 2017 | Marxe
O martes pasado, na cola dun cine, tocáronme de parella, xusto detrás de min, dous rapaces novos que esperaban vez para coller as entradas. Non reparei neles ata que os escoitei falar. Entón decateime de que aquel par de mozos, que ata entón me pareceran absolutamente normais, tanto no vestido como no calzado ou no corte de pelo, falaban de política nun plano superior, é dicir, que estaban preocupados pola marcha do mundo, non polas pequenas historias domésticas das que se nutre o cotilleo español.
Un deles, que era o que suscitaba e conducía a conversa, falaba da desgraza que supón o feito de que nunha situación tan difícil como a actual, coa caída dos réximes comunistas, a crise econónica e a construción de Europa, non haxa grandes figuras históricas capaces de orientar o mundo no cambio de milenio.
Non está mal, aínda que eu penso exactamente o contrario. O … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ene 5, 2017 | Marxe
Hai uns días escoiteille dicir na radio a unha actriz coñecida que o mellor regalo que lle podían facer polo Nadal era que, precisamente, non houbese Nadal. Díxoo con naturalidade, sen afectación de ningún tipo, e non me pareceu que quixese chamar a atención nin expresar un sentimento radical. No mesmo programa, un profesor de literatura soltou unha parvada sublime: que el lle pediría a Deus que todo o mundo lese máis. Supoño que Deus non se meterá nestas cousas intranscendentes. Por outra parte, a aqueles aos que lles gusta ler, xa len, e aos que non lles gusta, por que terían que ler? Que cada un administre os seus gustos como queira.
Os lectores de Truman Capote, por exemplo, coñecen ben un dos seus libros máis intelixentes, Música para camaleóns. Nel, ademais da mítica entrevista con Marilyn Monroe, tantas veces citada, figura unha reportaxe excelente, na que o … Seguir leyendo
