por amarxedotempo | Jul 25, 2013 | Marxe
Teño observado que cada vez que se fala da morte de Kennedy, todo o mundo recorda con precisión o lugar e a hora en que soubo da noticia. Eu baixaba da facultade, en Santiago, camiño dun café, e foi unha compañeira de estudos que me informou do atentado. Estaba tan nerviosa, a pobre, que me pediu que a acompañase ata a casa porque tiña medo a desmaiarse na rúa. Despois volvín cara ao centro da cidade e xa vivín o acontecemento como o vivimos todos: pegado ao televisor e absolutamente pasmado.
Houbo un detalle, non obstante, que me perturbou durante tempo. Daquela, vivía na mesma pensión onde eu residía, un rapaz americano inmensamente alto, tanto que lle tiñan que poñer un caixón supletorio aos pés da cama para que puidese dormir enteiro. Comentando aquela morte, dixo que Kennedy era un cretino.
Foi a primeira crítica que escoitei. Despois xa se … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 24, 2013 | Marxe
Un amigo francés, periodista de profesión, que estes días está pasando as vacacións perto de Vigo, veu onte pola casa. Afeccionado aos cans, púxose a xogar cos meus, primeiro con Leda, que é unha “labrador”, é dicir, membro dunha clase canina aristocrática, mundialmente apreciada, ideal para guiar cegos ou para coidar raparigos; despois con Buba, que ten a desgraza de ser unha “rottweiler”, o cal vén ser algo así como nacer negro nun país de brancos. O meu amigo é dono dunha parella desta raza e os dous exemplares son, coma o meu, xente moi pacífica e tranquila, que non se mete con ninguén, nin sequera coas persoas despistadas que entran na finca.
Desde hai tempo, cando alguén tivo a ocorrencia de acabar cos “rottweiler” en Francia, o meu amigo está fastidiado. Eu mesmo, onte, despois de ler a noticia sobre esa neniña que morreu destrozada por un can desa … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 23, 2013 | Marxe
Hai uns días preguntáronme na radio polos touros, un espectáculo que non entendo. Contei, iso si, que son dunha vila con tradición taurina, que chegou a ter praza estable antes da guerra e na que, por aqueles anos, proliferaron os matadores. Eu aínda coñecín ao Manuel Dobaño, que se chamaba El Niño de la Botica, e ao Genaro Minumé, de quen esquecín o seu nome de guerra.
Tamén andara metido niso o Paco Legaña, que logo se dedicou ao taxi. O meu avó contaba con gusto algunhas daquelas corridas, sempre rindo. Unha vez, por exemplo, deixaron en Xinzo uns touros enormes, de cincocentos quilos de peso. Foi unha confusión, pois o que tiñan que baixar alí eran becerros, máis de acordo coa arte e a capacidade dos toureiros locais. O caso é que a festa acabou en escándalo, tanto que os touros tivo que matalos a Garda Civil a tiro … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 22, 2013 | Marxe
Un grupo de intelectuais españois e franceses xuntáronse en Montpellier para criticar e poñer en cuestión a chamada política do consenso. Segundo os congresistas, a converxencia entre o discurso dos partidos do goberno e os que están na oposición é cada vez maior, de maneira que moita xente empeza a preguntarse para que serven uns e outros. Por outra parte, a distancia entre a linguaxe dos políticos profesionais e as preocupacións da xente empeza a ser abismal, de aí que o desprestixio daqueles medra sen cesar e prepara o camiño polo que xa transitan algúns movementos populistas que fan da crítica aos políticos tradicionais a súa bandeira de enganche.
Para facer fronte a este panorama perigoso e negativo, os reunidos en Montpellier propuxeron que se volva pensar a política, tal como anunciaba o lema do congreso, que se reforce o papel dos poderes locais e rexionais e que se revitalicen … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 21, 2013 | Marxe
Hoxe vou escribir sobre Ana Buján, unha rapaza da cal, ata o día de onte, non sabía absolutamente nada. Agora sei que lía todos os días estas cousas que eu escribo e que a lectura a compartía, moitas veces en voz alta, con Rafa, o seu mozo. Foi el quen me deu esa noticia nunha carta que me enviou, moi cariñosa, pero tamén moi triste, porque desde hai dous meses, Ana xa non vive. Desde entón, el tampouco le este artigo, pois parécelle que, ao non ter a posibilidade de compartilo con ela, xa non ten sentido.
Na súa carta, Rafa trata de explicarme como era Ana. Polo que respecta á profesión, exercía o maxisterio cos nenos máis pequenos e, segundo me conta, cunha vocación moi firme. Nas dúas follas que me envía, a maior parte das palabras están destinadas a resaltar o traballo e o interese da profesora polos … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 20, 2013 | Marxe
Onte entrounos un esquío no xardín. Descubrírono os rapaces pola mañá sentado no medio da herba, comendo con tranquilidade un cacho de mazá, indiferente ao barullo que se empezaba a formar arredor del. Cando me avisaron e saín para velo, mudou de sitio e situouse unha miga máis retirado, xusto debaixo dunha mazaira, pero coa mesma actitude calmosa e confiada, entregado ao seu festín. Nin sequera se alterou cando me acheguei a el cunha cámara na man para facerlle unhas fotografías.
A confianza deste esquío non é rara aquí, onde é fácil encontrar outros animais igualmente civilizados. Mesmo temos un paxariño que polas mañás vén peteirar nos cristais da fiestra da cociña para reclamar a súa ración de queixo, que come na man.
Supoño que este comportamento debe estar baseado nunha longa experiencia sen sobresaltos. En canto os nenos suecos descobren un animal no xardín, a primeira reacción non os … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 19, 2013 | Marxe
Nalgunha ocasión anterior, xa falei aquí da morte do último tsar, Nicolás II, que foi enterrado onte, exactamente oitenta anos despois de que fose asasinado nun dos episodios máis difíciles de xustificar da revolución soviética. As escenas que se produciron na célebre casa Ipatyev de Ekaterinburgo deberon ser das máis crueis que un pode imaxinar: a familia enteira fusilada nun cuarto; o tsarévich, un meniño de poucos anos, correndo dun lado para outro no medio das balas; as grandes duquesas, unhas mociñas adolescentes, rematadas cunha baioneta vella, que non cravaba; a tsarina Alix liquidada nunha cadeira e apuntillada cun tiro entre ollo e ollo…
Este venres pasado, antes de meter nas respectivas tumbas os restos mortais da familia imperial, introduciron tamén os féretros dos servidores que os acompañaron no mesmo tráxico final aquel día do mes de xullo de 1918. Eran o axudante de cámara, Alexei Trupp, unha señora chamada … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 18, 2013 | Marxe
En relación co artigo de onte, no que falaba dun cacique parvo, infórmame Felipe Fernández Armesto dun cacique intelixente: un procurador ourensán, militante das filas calvosotelistas, por quen pasaban, non importa dicir agora por que razón, os impresos destinados aos colexios electorais, nos que debían figurar, escritos a man, os votos conseguidos por cada partido. Eses papeis, antes de ser remitidos aos concellos, permanecían ao alcance dese home, circunstancia que aproveitaba para facer unha cacicada.
Esta consistía en raspar cunha navalla no lugar reservado para poñer o número dos votos. Naturalmente, os impresos raspados só se enviaban aos distritos dominados polos partidos inimigos, onde os partidarios de Calvo Sotelo perdían, o cal daba pé, como non resulta difícil imaxinar, para impugnar despois as eleccións por manipulación.
En termos morais, a manobra non admite indulxencias. Outro xuízo será, en cambio, o que nos mereza o cacique se o valoramos pola agudeza … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 17, 2013 | Marxe
Cando era neno, Ramón Piñeiro estaba desconcertado coa idea de que unha locomotora puidese andar de seu, tal como lle aseguraba seu pai, sen ser arrastrada por bois ou cabalos. A razón desta obsesión tiña que ver co feito de que el, que vivía na aldea, non coñecía outros vehículos que os de tracción animal. Un día, na escola, púxose a pintar no encerado una máquina de tren vista por dentro, da mellor maneira que a podía imaxinar. Cando o mestre descubriu o debuxo, díxolle: “Ti vas ser deses que inventan a pólvora”.
A brutalidade do profesor contrastaba coa delicadeza proverbial de Ramón. Un día atopeino parado na rúa, no centro de Santiago, mentres escoitaba pacientemente, con bondade franciscana, un señor que tiña a teima de ser inventor de cousas raras, entre elas, un aparato para pasar as páxinas dos libros sen usar as mans.
Este tipo de inventores adoitan … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 16, 2013 | Marxe
Aínda recordo a impresión divertida pero calamitosa que hai anos me produciu ver o home dunha amiga miña facendo unha batalla naval na bañeira da casa con lanchiñas e soldados de plástico: aínda que non o era, tiña todo o aspecto de ser un débil mental. Un comportamento como este, aparentemente tan pouco normal, ten que ver co feito comprobado de que a necesidade de xogar non se corresponde unicamente coa infancia, por máis que haxa normas culturais non escritas que reprimen no adulto uns desexos profundos de seguir xogando ao longo de toda a vida. Neste campo concreto, a fronteira entre o permitido e o prohibido depende do xoguete.
Hai un vello refrán inglés que di que a diferenza (the difference) entre os homes e os rapaces (between the men and the boys) é o prezo dos xoguetes (is the price of the toys… Seguir leyendo
