por amarxedotempo | Abr 10, 2014 | Marxe
Moitos amigos repróchanme ás veces a visión positiva que teño dos Estados Unidos. Un deles, que me ten censurado cariñosamente por isto que el entende como unha extravagancia, pasoume onte a edición internacional do Herald Tribune do venres pasado co propósito de que lese unha noticia capaz de demostrarme o equivocado que estou. A verdade é que me conmoveu, pois é desas historias que parecen confirmar o tópico dunha América bárbara, ignorante, infantil e manipulada pola televisión.
Neste caso, a brutalidade empezou por culpa dun locutor de radio, moi popular en Texas, que dixo no seu programa diario que na biblioteca pública da cidade, nun lugar indeterminado dos estantes, entre as follas dun libro, esondera el dez mil dólares, máis de un millón de pesetas, que eran para quen os encontrase.
Unha multitude enlouquecida asaltou a biblioteca, empezou a subir polos estantes, arrincando as follas dos libros en busca do … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Abr 9, 2014 | Marxe
Pasei a tarde de onte lendo dúas das revistas que chegan á casa a primeiros de mes. En xeral, viñan saborosas. Divertinme bastante cunha reportaxe sobre Ciro’s, un club nocturno famoso no Hollywood dos anos posteriores á Segunda Guerra Mundial, frecuentado polas figuras máis populares do cine e da canción daquela época. Se cito uns poucos nomes coñecidos, como Marilyn Monroe, Frank Sinatra, Cary Grant ou Ava Gardner, non será necesario dar máis datos para imaxinar o ambiente que se respiraba naquel célebre local.
Polo que respecta ás falcatruadas que facían, abonda con soltar un pouquiño a imaxinación. Nestas cuestións relacionadas co corpiño non resulta difícil imaxinar nada, por moito que naquel club se desen circunstancias especiais, como o día en que o director de cine Anatole Litvak e Paulette Goddard pecaron na pista de baile.
Con todo, confeso que levei algunha sorpresa. Na lista dos divertimentos daquela xente, similares … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Abr 8, 2014 | Marxe
Anda estes días por aquí unha amiga sueca a quen coñezo desde hai máis de vinte anos. Ademais de ser guapísima, Eva é unha muller moi intelixente, que escribe sobre gastronomía nas revistas máis importantes do seu país. Precisamente veu a Galicia hai unha semana, xunto cun fotógrafo, Stewen, e outra compañeira, Lillemor (nome que, por certo, en sueco significa Naiciña), para facer unha serie de reportaxes sobre a cociña galega. Percorreron, ou están percorrendo, o noso país de arriba a abaixo, visitando restaurantes de distintas categorías. A impresión que levan é fantástica, tanto da calidade da comida como da amabilidade da xente.
Unha das cousas que sempre me chamaron a atención de Eva, á parte de saber que cando tiña dezaoito anos nunca contara unha mentira, é que unha muller de aparencia tan delicada, de carácter doce e fala suave e melosa, estivese especializada no porco. Mesmo escribiu un … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Abr 7, 2014 | Marxe
O domingo pola mañá, despois de almorzar, pecheime no estudio para comprobar se estaba alí, no lugar que máis ou menos lle correspondía, un libro que andaba buscando e que necesitaba consultar para facer un pequeno traballo. Como ocorre case sempre, non se atopaba no seu sitio. Na súa praza figuraba outro do cal me tiña esquecido e que abrín por curiosidade. Nada máis ler a primeira liña na que bateron os ollos por azar, quedei tan cativado pola lectura que xa non puiden parar ata a hora de comer.
O autor falaba do pintor Amedeo Modigliani, a quen coñeceu en París e con que compartiu horas de tertulia, nas que participaba tamén Jeanne Hébuterne, a muller daquel. A descrición das veladas pareceume espléndida, así como as alusións ás borracheiras, tanto que acabei buscando unha biografía do célebre artista italiano.
De pronto, xurdiu a sorpresa. A crónica que lin estaba … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Abr 6, 2014 | Marxe
Neses días de aí atrás que estiven en París, no coloquio que se celebrou despois da mesa redonda na que participei con outros dous compañeiros, un señor elegante e cortés, que seguira as intervencións atentamente, tomando notas, preguntou se en España era posible escribir con liberdade sobre calquera asunto, incluído o desembarco de Alhucemas. Confeso que non entendín ben a intención da pregunta ata que o interpelante aclarou que o que el quería saber era se sería posible culpar daquel desastre ao rei Afonso XIII.
A verdade é que non quedou moi convencido da miña resposta, que naturalmente pretendía demostrarlle que si. Preferiu as reticencias dun dos outros participantes na mesa, empeñado nuns distingos de orde beatífica que para min resultaban incomprensibles, pero que para o público podían ter o atractivo da sospeita.
Nestas situacións, a razón pouco ten que facer. É o que sucede estes días coas parvadas que … Seguir leyendo
