por amarxedotempo | Nov 23, 2016 | Marxe
O venres pola mañá atopei no aeroporto de Lavacolla ao profesor Viéitez Cortizo, que me presentou ao seu colega Santiago Grisolía, ben coñecido de todos pola súa participación no proxecto do xenoma humano. Dáse a casualidade, ademais, de que este célebre sabio preside o Consello da Cultura Valenciá. Sorte para aquel país. O caso é que tiveron a amabilidade de invitarme a xantar e alá marchamos os tres ata un restaurante do centro de Santiago que, vaia por Deus, está especializado en paellas. Por suposto non cometemos a indelicadeza de pedir ese prato para el, que é da terra do arroz, pero os dous comensais galegos non renunciamos a pedilo.
Feitas as primeiras bromas ao respecto, cando as paellas estiveron sobre a mesa, o profesor Grisolía dixo que quería probar: como se un home que estivese facendo a vendima pedise uvas de merenda. Foi o primeiro trazo de humor, de … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Nov 22, 2016 | Marxe
Dez poetas madrileños metidos nun barco, entre Vigo e Cangas, decidiron un día que o espectáculo que estaban contemplando era “fascinante”. Foi a palabra máis veces citada naquela breve viaxe literaria, seguida polo adxectivo “admirable”, de clara raíz rubeniana, que empregaba adoito Gabriel Celaya mentres comía unha mazá. Como se ve, nada do outro mundo. Un pensaría que daquel conxunto de almas exquisitas deberían saír polo menos vinte ou trinta adxectivos espléndidos. Pois non foi certo.
Uns anos despois, un velliño dunha aldea próxima a Xunqueira de Ambía, para quen o concepto de inmensidade se identificaba coas terras chás da lagoa de Antela, metido nun trance parecido ao dos señores poetas madrileños, contemplando a anchura xenerosa do mar da ría de Vigo, foi moitísimo máis orixinal ca eles. Dixo: “Se este mar fose terra, que boa leira de patacas daría”.
Dos ilustres vates coroados que aquel día ían fascinados no … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Nov 21, 2016 | Marxe
Falaba onte aquí dun rapaz americano que inventou unha filosofía para explicar por que razón colgaba aros en distintas partes do corpo. Desde logo ten que haber unha causa que leve de pronto a miles de rapaces en todo o mundo a poñer aneis no nariz e nas orellas. Ao principio parecía unha práctica circunscrita ás grandes cidades: Nova York, Londres, París, Berlín… Logo empezaron os de Madrid e Barcelona. A Vigo chegou a moda hai tempo. Mesmo na miña aldea hai xa tamén algún exemplar.
Neste último caso eu trato de poñerme na pel dun paisano de por aquí, asentado cos pés na terra segura dos seus devanceiros, que un día se atopa cun fillo que leva un pendente nos labios ou unha cresta de galo na cabeza. Non será difícil imaxinar as miradas furtivas deste home, mentres come o caldo, cara a unha cousa semellante.
Na miña vila, … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Nov 20, 2016 | Marxe
De todas cantas cousas me chamaron a atención nestes días que pasei en Israel, as máis sorprendentes teñen que ver cos preceptos relixiosos e os formalismos destinados a burlalos, o cal non quere dicir que os xudeus sexan hipócritas ou cínicos. Polo contrario, deume a impresión de que son cumpridores, incluso aqueles que seguen os mandatos por razóns de tipo cultural e non por motivos relacionados coa piedade. Por exemplo, nos hoteis só se serve comida “kasher”, como din eles, ou “kosher”, como din os ingleses. Iso significa, por exemplo, que resulta imposible tomar café con leite, porque este último produto está prohibido mesturalo con carne.
Onte mesmo, cando viñamos no avión, nunha compañía de Israel, á hora de xantar, coa bandexa da comida entregáronnos un certificado no que se nos aseguraba que toda a comida era “kasher”, é dicir, que a carne procedía dun animal de dobre pezuña e … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Nov 19, 2016 | Marxe
Onte, mentres camiñaba cun amigo pola rúa do Príncipe, en Vigo, escoitei unha gargallada inmensa e longa, non a risa explosiva de alguén que ri de repente cunha graza detonante, senón o berro gozoso dunha persoa que se comportaba como se o mundo enteiro lle parecese unha ocorrencia xenial e cómica. Na miña vida escoitara rir a ninguén de maneira semellante. Cando o meu amigo e mais eu estabamos xa no outro extremo da rúa, a varios centos de metros, a gargallada seguía, incontenible e interminable, potentísima.
Era un home pequeno e forte, duns sesenta anos, co pelo branco, bastante ben vestido, aínda que con signos evidentes de ter algunha avaría seria na cabeza. Sen deixar de rir, amparandoa barriga coas mans, ía repetindo o nome dalgúns políticos e non sei que confusas referencias facía á maneira de votar da xente de Ourense.
O amigo que me acompañaba díxome que … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Nov 18, 2016 | Marxe
Unha vez, hai xa bastantes anos, nunha tertulia nocturna do Café Derby, en Santiago, alguén estaba contando que o escritor lugués Ánxel Fole se sentía feliz porque tiña a seguridade de que era capaz de apagar os farois de Lugo só con pasar debaixo deles. O amigo que falaba do asunto aseguraba ademais que era certo, que el mesmo o comprobara. Entón, un dos mozos que asistía á tertulia dixo: “Sería unha casualidade”. Con frecuencia, o misticismo adoita ser simple, pero o racionalismo pode ser tamén moi inoportuno.
Sucedía nas tertulias de Valle-Inclán, segundo contan os que pasaron por elas. Ás veces, cando don Ramón se puña a falar e refería, por exemplo, historias fantásticas, sempre había xentes dispostas a poñer en dúbida, naturalmente en voz baixa, a veracidade dos relatos do escritor. Sostiñan que se trataba de cousas inventadas.
Onte publicaban os periódicos a noticia de que unha filla … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Nov 17, 2016 | Marxe
O mércores pola noite, despois da charla que din no Palacio de Miramar de San Sebastián, fun cear cos organizadores a un restaurante da parte vella da cidade. Ademais de que a comida estaba moi boa, que o viño era excelente e que fumei un magnífico puro habano, tiven a sorte de que houbese, entre os asistentes, xente con boa disposición para a tertulia, que se prolongou ata preto das dúas da mañá. Un dos comensais era o novelista Luis Landero, que conta moi ben, escoita mellor e ri con ganas as historias que lle gustan.
Escoitarlle narrar como o día que chegou a Coca-Cola á súa aldea, en Estremadura, o cura obrigou a confesar a todos os nenos antes de achegarse á praza a beber o novo refresco, resulta poético. Non menos divertida foi a versión que nos deu dunha anécdota protagonizada por Dámaso Alonso, que eu xa coñecía, … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Nov 16, 2016 | Marxe
Onte recibín unha chamada de Berlín que se prolongou durante máis dunha hora. A amiga alemá que me falaba desde o outro lado do teléfono atopábase nun piso do barrio de Charlottenburg, moi cerca do castelo. Mentres escoitaba a súa voz, parecíame que podía percibir, aínda a través do aparato, o arrecendo do parque próximo e as pisadas silenciosas da xente que acode ao Museo Exipcio para contemplar a fermosura de Nefertiti. A nostalxia e a memoria xuntas poden facer estragos no corazón.
O que veu despois foi máis prosaico. A miña amiga contoume que a xente do Leste suspira polo muro. Agora din que as cousas non estaban tan mal como parecía e que aquela separación de cemento lles servía de defensa. Como se ve, a nostalxia tamén vale para transformar un monstro repugnante nunha pomba inocente.
Os berlineses da outra banda soñaron tanto coas marabillas que se ocultaban … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Nov 15, 2016 | Marxe
O sábado estiven en Ferrol. Pola noitiña, pouco despois de saír do hotel para dar un paseo pola cidade, empezou a caer unha chuvia escasa e miúda que volvía máis intensa a sensación do vento frío que naquel momento sopraba do norte. Coas rúas case desertas, deixeime levar sen plan, guiado por unha curiosidade espontánea e inmediata. No oco dun comercio, tirados sobre a brancura xeada do mármore, estaban un mozo e unha moza, fortemente enlazados nun complicado lazo amoroso.
Non se movían. Máis que amarse, daba a sensación de que se consolaban dalgunha pena fonda, quizais dunha desas traxedias horrendas que agora asaltan aos rapaces cando aínda están en idade de xogar. Un señor e unha señora que pasaron diante de min rosmaron en voz audible algunhas palabras de reproche.
Fun dar unha volta polo Cantón e cando volvín, máis de media hora despois, a parella seguía alí, petrificada … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Nov 14, 2016 | Marxe
Hoxe escribo desde a cidade de Tiberíades, en Israel, á beira do Mar de Galilea, un lugar que está situado a trescentos metros por debaixo do nivel do Mediterráneo. Hai pouco aínda, cando viña para o hotel, ás seis da tarde, as rúas estaban desertas e as tendas todas pechadas. Desde que se puxo o sol e saíron as tres primeiras estrelas, a iso das cinco e media, empezou o “shabbat”, día de descanso para os xudeus. Durante vinte e cinco horas non poden facer nada, nin sequera acender unha luz. A cidade, non obstante, vese iluminada. A tecnoloxía resolveu o conflito: abonda con dispoñer dun reloxo programador para que non falte a luz nas casas.
Hai cidades, non obstante, onde os xudeus ortodoxos son minoría, como Tel Aviv ou Haifa, nas que estivemos onte e nas que non se cumpre a norma do descanso: abren os comercios e as … Seguir leyendo
