por amarxedotempo | Sep 8, 2015 | Marxe
Onte comín invitado por unha señora amiga que ten uns magníficos noventa e catro anos. É unha muller simpática e optimista, alegre e sen achaques, a non ser unha xordeira que a obriga a permanecer moi atenta aos labios dos demais para seguir a conversación, que non quere perder por nada do mundo. Anda perfectamente, vai á misa ela soa, sen carabina, e vive como se tivese vinte anos menos. Come de todo, con bo apetito, bebe o seu viño e, chegado o caso, raramente di que non a unha copiña de licor café.
Estaba tamén na comida o seu xenro, que na primavera pasada cumpriu oitenta e seis anos. Tampouco se pode queixar, aínda que se queixa, sempre cun fondo de coquetería elegante que non lle cae mal. Polo demais, come ben, dorme ben e vive ben. Nunha cousa leva razón: ten as pernas frouxas. Consecuencias da vagancia.
O … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 7, 2015 | Marxe
Pasamos a tarde enteira de domingo na ópera. Entramos ás cinco menos cuarto e saímos ás once da noite. Seis horas para Wagner. É o tempo que leva a representación de O crepúsculo dos deuses. A pesar de todo, non quedaba un sitio baleiro. E aínda había algúns desesperados na porta intentando conseguir esas entradas de ocasión que venden, polo prezo que lles custou, as persoas que non poden asistir. Ao remate, o público, posto en pé, estivo aplaudindo durante máis de quince minutos.
Xa se sabe que Wagner esperta entusiasmos case relixiosos e que en todo o mundo existen eses devotos que se coñecen como wagnerianos. Creo que xa teño contado aquí que, en Xinzo da Limia, cando eu era rapaz, había tres irmáns que se chamaban Fausto, Parsifal e Lohengrin. Non fai falta dicir a que confraría pertencía o seu pai.
Cando a afección pola música se … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 6, 2015 | Marxe
Os afeccionados ás películas e aos documentais sobre a natureza coñecen ben a Alan Ruut, o home que gravou as escenas dos gorilas na célebre película de Dian Fossey. Onte pasei unha boa parte da mañá lendo unha reportaxe sobre este señor, que desde hai anos vive nas aforas de Nairobi, entregado á observación dos animais salvaxes, polos que sente adoración, a pesar de que del se ten dito con acerto que foi comido por eles en vida. Efectivamente, a Ruut fáltanlle os dedos que lle levou unha serpe, ten un buraco non sei onde, polo que lle colle unha botella, que lle fixo un rinoceronte, e ten as costas cheas de cicatrices do ataque dun gorila.
Nunha ocasión, deu un salto para observar que era o que fixera fuxir despavorida unha especie de curuxa e caeu xusto diante dos ollos dun leopardo, que o atacou e lle deu dúas … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 5, 2015 | Marxe
Quero aclarar que ese amigo do que falei onte aquí e que come gatos non é ningún bárbaro, senón un home con gusto, que incluso practica, a horas libres, unha das artes clásicas. En primeiro lugar, un gato non é ningún bicho feo, como poden ser unha cobra, un lagarto ou unha rata. É certo que, no tocante a comer, ten hábitos pouco agradables, aínda que cada vez menos, pois a xente dálle proteínas especialmente fabricadas. Se xulgo polo que come o noso Tomás, os gatos compórtanse na mesa como señoritos.
Polo tanto, no caso do meu amigo, non se trata dun asunto de brutalidade ou salvaxismo, senón dunha rareza gastronómica. Xa se sabe que nesta cuestión danse toda clase de extravagancias. Eu coñecín un escritor sueco que aseguraba ter participado nun banquete en China, no que lles serviron monos vivos, non digo para que.
Na mesma Suecia, un … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 4, 2015 | Marxe
A mañá de onte dediqueina a asuntos burocráticos. Pasei polas oficinas da universidade para recoller os papeis. Atendeume unha señorita moi amable, de orixe hindú, que me arranxou todo: fíxome o carné de Profesor Visitante, deume unha ficha para cubrir cos nomes das persoas a quen quero que avisen se me poño malo, entregoume a lista dos alumnos apuntados no meu curso e logo foime advertindo de que en todo o recinto universitario está prohibido fumar, que o acoso sexual é un delito e que a universidade ten un comité formado por alumnos e profesores para recibir as denuncias e abrir as investigacións pertinentes.
Informoume tamén de que as drogas, de calquera tipo e en calquera forma, están igualmente prohibidas na universidade e deume noticia dos mecanismos de denuncia e dos procedementos de investigación e sanción. Por último, comunicoume que na universidade non se poden portar armas, incluídos coitelos e … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 3, 2015 | Marxe
Onte, mentres paseaba pola rúa esperando a alguén, vin aparecer como un fantasma alegre a un individuo extrañamente vestido, montado sobre unha bicicleta vella e adornado de coloríns. A cousa empezaba no sombreiro, todo el rodeado por unha fita encarnada que remataba nun lazo aparatoso na parte de atrás. A chaqueta, arlequinada de rombos perfectamente debuxados, parecía un taboleiro informal de xadrez, da mesma maneira que os pantalóns, feitos de tiras verticais, recordaban a unha cebra en días de entroido.
Isto, polo que respecta ao personaxe, pois a bicicleta non quedaba atrás; tiña un parecido evidente dun cabalo medieval coidadosamente adornado para un torneo. Non sei ben en que consistía, pero levaba todo arredor unha especie de peto ríxido, elaborado quizais cun material plástico, pintado con círculos amarelos sobre fondo azul.
Sorprendeume a elegancia do home, moi digno no seu papel, andando amodiño, coa cabeza erguida e mirando cara adiante, … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 2, 2015 | Marxe
Estes días, ao acordarme das rosquillas do Ramón, a memoria fóiseme cara aos anos felices de Beiro. Co paso do tempo, ata os dramas se converten en comedias, ou en actos heroicos, segundo se mire. Lembro unha noite de verán, cando estabamos xa todos na cama despois dunha velada preciosa, na que o meu tío Xosé tocara o piano e se puxera a tirar moedas á rapañota, só polo pracer de vernos aos rapaces pelexando entre risos por coller uns céntimos destinados a unha ucha na que cabía un mundo enteiro de ilusións.
De súpeto, escoitáronse uns golpes na porta e unha das miñas tías pronunciou unha palabra terrible naqueles anos da posguerra: “¡Os atracadores!” Sen que ninguén se parase a pensar un momento, todos deron por feito que iamos ser asaltados e os homes organizaron a defensa da casa. Como por arte de maxia apareceron pistolas, escopetas e outros … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 1, 2015 | Marxe
A finais do mes de xuño, mentres agardaba un avión en Nova York para viaxar a California, un señor que ocupaba un asento á miña beira miraba con moita atención as páxinas interiores dunha revista. Observando de esguello, decateime de que estaba contemplando as fotos dunha muller espléndida. Deseguida comprobei que se trataba dunha reportaxe sobre Diana de Gales. Uns días máis tarde, cando me chegou o número de Vanity Fair correspondente ao mes de xullo, tamén eu me demorei mirando as mesmas fotos.
Como escribín por aquelas datas neste mesmo recuncho do periódico, Diana estaba guapísima. Con todo, o que máis me chamou a atención, como dixen tamén daquela, foi o retrato psicolóxico que a periodista encargada de comentar a reportaxe facía da rapaza que agora acaba de morrer: dicía que era unha boa persoa.
Entre as virtudes que lle atribuía, a maior parte delas non significaban demasiado, pois … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 31, 2015 | Marxe
A tradutora que estes días está poñendo os nosos textos en alemán empezou xa cos primeiros problemas: pequenas migallas nas que un non repara cando escribe, pero que hai que resolver para que o resultado poida ser completamente comprendido. Onte pasamos practicamente o día enteiro discutindo solucións. ¿Como se pode dicir, por exemplo, “sacaúntos” nun idioma que non ten unha palabra equivalente e nunha cultura na que non existe esa figura mítica, antes tan familiar para os nosos nenos?
Parece que a cousa quedará como Kinder Schreck, que en realidade, ao pé da letra, quere dicir “asusta nenos”, máis mitolóxico e polo tanto máis próximo ao orixinal en galego, pero o conto no que se emprega transcorre nun lugar onde hai negros e estes, loxicamente, non asustan aos rapaces.
Máis complicado aínda é o que sucede con “chichimeco”, que se podería traducir como mesquiño, pero que non recollería nin … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 30, 2015 | Marxe
Onte pola mañá fumos cuns amigos desde Baiona a Liméns, en barco, para pasar alí o día. Saímos con néboa, co mar convertido nun prato, sen vento. No camiño, á altura das Cíes avistamos uns arroaces que se dirixían cara ao interior da ría. Debían de ser asustadizos ou ter malas experiencias anteriores coa xente porque nos paramos para velos de preto e ocultáronse. Cando os volvimos ver, xa ían lonxe. Eu acordeime dunha banda deles que atopamos hai catro anos nas inmediacións de Nerga e que estiveron dando voltas arredor de nós, pegando pinchos no aire, quizais porque querían xogar. Como non os entendiamos, acabaron marchando.
Chegamos a Nerga algo tarde, coa comida agardando desde había un anaco: peixes feitos á grella, ao aire libre, na casa doutros amigos. Nada máis sentarnos á mesa, saíu un sol espléndido e houbo que improvisar antucas e colocar unhas farrapeiras a xeito … Seguir leyendo
