por amarxedotempo | Jul 7, 2012 | Marxe
Hai cousa de dous anos contei aquí unha historia que me sucedeu un día comendo con V. S. Naipaul, ese escritor británico, eterno candidato ao premio Nobel, de quen a prensa do Reino Unido di sempre que é o máis importante novelista vivo. A cousa foi que lle dixen unha mentira cando me preguntou se o riquísimo caldo que estaba comendo con deleite admirable de lambonciño inocente tiña carne de porco. Por non arruinarlle a festa, botei sobre as miñas costas un pecado do que nuncame poderei librar.
Onte pola tarde lin en The New Yorker un amplo artigo sobre este grande escritor. Por el souben que o meu admirado novelista é tamén, ao mesmo tempo, un home terrible, intolerante, de xenio rabudo, neurasténico, durísimo cos periodistas, cos camareiros, cos empregados dos aeroportos, co servizo dos hoteis, cos editores…
Nunha ocasión foi enviado polo seu editor a Holanda e na … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 6, 2012 | Marxe
A revista Vanity Fair deste mes dedícalle unha ampla reportaxe ao famoso predicador americano Pat Robertson. Este home, un día recibiu un aviso do ceo para que se dedicase a difundir a verdade polo mundo, é dicir, en América, e púxose a dicila en voz alta. É bastante sinxela: as feministas son unhas bruxas, os árabes son aínda peores que os negros e os xudeus, e Satanás anda solto pola terra adiante. Millóns de persoas quedaron extasiadas con este discurso e Robertson ten agora a consideración dun profeta.
En realidade é un home inmensamente rico, millonario en dólares moitos centos de veces. Cando empezou, hai preto de cincuenta anos, soamente tiña o equivalente a unhas dez mil pesetas e un soño, segundo el mesmo ten confesado. Non debe ser fácil averiguar se a riqueza naceu da multiplicación do diñeiro ou do outro.
O que non está claro é que Deus … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 5, 2012 | Marxe
O sábado pola tarde paseino lendo a revista Granta, unha alegría que me chega por correo desde Cambridge cada tres meses. Fíxeno sentado ao aire libre, gozando da alegría azul e cálida do día, aproveitando a tranquilidade de que non tiña, en toda a xornada, outras obrigacións que cumprir. Unha das cousas que lin con máis atención e interese foi unha entrevista cun mozo inglés, residente en Londres, que se chama Terry Cole e que ten como única profesión a de superar marcas para saír no Guinness, sobre todo as que fai un americano, un tal Ashrita Furman, rival ao cal non coñece persoalmente, a pesar de que o seu éxito depende do fracaso del.
Unha das primeiras marcas que superou este home foi a de transportar non sei cantos paquetes de leite, uns por riba dos outros, en forma de torre, aguantados só co queixo. Tamén figura no … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 4, 2012 | Marxe
Este ano, no mes de outono, vai aparecer en varios idiomas un libro sobrecolledor. Trátase dun diario. Foi escrito en China durante o ano 1937 por un empresario alemán, membro do partido nazi. Naquela época, este home residía en Nankín, onde representaba os intereses dunha importante empresa do seu país. En setembro daquel ano, os xaponeses invadiron a cidade e cometeron toda clase de atrocidades. Desde entón, existe alí un monumento conmemorativo, no que figura o número das vítimas: trescentas mil.
Cando o citado empresario, que se chamaba John Rabe, regresou a Berlín, entregoulle o seu diario a Hitler, para darlle a coñecer os crimes cometidos polos xaponeses. Como consecuencia, a Gestapo meteuno no cárcere e prohibiu a difusión dos datos que figuraban naqueles cadernos, un total de dúas mil páxinas.
Nas súas notas, que hai pouco foron depositadas no monumento aos mortos de Nankín, Rabe vai contando o que … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 3, 2012 | Marxe
A pouco menos dunha hora de Estocolmo, atópase a pequena cidade de Mariefred, unha vila de casiñas de madeira pintadas de color granate, algunhas do século XVIII; tranquila como se estivese construída nunha esquina do ceo e famosa por ser a sede do célebre castelo de Gripsholm, un pazo do século XVI moi ligado á historia da monarquía sueca. Onte andamos por alí, percorrendo os confortables salóns do palacio, que inclúe un pequeno teatro como de xoguete, capricho simpático dun rei ilustrado. No edificio abundan os retratos dos soberanos, as pinturas en teitos e paredes e os mobles de época, incluído un retrete portátil de porcelana.
Polo que respecta aos retratos, no mesmo cuarto pódense admirar os de Erik XIV, un soberano que cortou cabezas, entre elas as dos membros da familia dos Sture. O eclecticismo dos suecos levounos a situar no mesmo cuarto o verdugo e as vítimas, iso … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 2, 2012 | Marxe
Desde hai unha semana, todas as noites vou ata o peirao de Panxón para falar cun señor que coñecín o martes pasado. É un home duns setenta anos, gordecho e con lentes, que baixa cada día desde Belesar para pescar luras e chocos. Chega a iso das nove, abre unha cadeira de lona que sitúa ao bordo do dique, tres metros por riba do nivel da auga, monta unha cana moderna, de fibra de vidro, séntase comodamente e ponse á faena. Esta non remata nunca antes das doce da noite, moitas veces sen resultados.
A pesca das luras e os chocos é asunto de moita paciencia. Nótase ben na pachorra bondadosa deste vello tranquilo. Bota o cebo unha e outra vez, tira del para limpalo de lixo vexetal cada pouco tempo, lánzao de novo uns metros máis alá, sempre desde o mesmo sitio, e agarda durante horas a ver se … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 1, 2012 | Marxe
Había anos que non tiña noticias de Pepe Guante, peluqueiro de señoras en Xinzo de Limia e amigo meu desde hai moito tempo. O sábado, na Coruña, sentados nunha terraza, estivemos recordando, un amigo común e mais eu, historias deste personaxe tan interesante que, entre outras cousas, foi dama de compañía dunha señora suíza. Cando se foi naquela ocasión, notouse a súa falta na vila, pois non había quen vestise mellor a Virxe nin organizase a procesión de Corpus con máis porte e distinción.
El encargábase de todo: de recrutar os nenos que tiñan que facer de San Pedro, coas chaves; de San Xoán Bautista, vestido con pelica de ovella; de Xustiza, cun pano tapándolle os ollos; de Prudencia, cunha cobra de mentiras na man. Este papel quíxeno facer eu, pola cobra, pero Pepe díxome que era papel de nena.
Segundo me contou este amigo que atopei na Coruña, este … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 30, 2012 | Marxe
Falei onte aquí do pintor Xavier Pousa e dos anos que pasamos en Ourense, alá polo principio dos sesenta, cando formabamos, xunto con outros amigos, un pequeno grupo de artistas novos e escritores en tempo de aprender. Unha parte non pequena das nosas vidas transcorría en bares, tabernas e cafés. E outra parte non menor desenvolvíase fundamentalmente polas noites, ata as primeiras horas da madrugada. Ou ata as últimas. Creo que todos tiñamos a sensación de que durmir equivalía a perder o tempo, pois había que falar moito, discutir e arranxar o mundo. Ás veces, tamén, cumpría divertirse, incluso a base de bordear varios precipicios.
Naquela época non era demasiado difícil. Unha noite, por exemplo, un dos pintores púxose a pintar do natural, nunha das rúas da cidade, mentres os demais permaneciamos arredor. De alí a pouco, apareceu un garda que se empeñou en incordiar: permiso, carné e todos os … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 29, 2012 | Marxe
Cando no mes de xaneiro pasado, o chanceler alemán, Helmut Kohl, visitou os Estados Unidos, a opinión pública do país quedou conmocionada ao descubrir a través dos periódicos que o político visitante e o presidente Clinton, no transcurso dun xantar, comeron unha cantidade tan grande de pasta que con ela se podería encher un colchón. Por se fose pouco, á hora dos postres liquidaron entre os dous sós un carriño enteiro de lambonadas: varios pasteis de mazá, catro tortas de queixo e un número indeterminado de flans.
Son talvez os dous mellores dentes do circuíto político internacional. No caso de Kohl, abonda velo: cento corenta e seis quilos de masa muscular, un pescozo enorme de boi e unhas costas que para medilas de extremo a extremo fai falla unha cinta métrica de ración. Polo que respecta a Clinton, a cousa resulta máis sorprendente.
O presidente americano non ten o aspecto … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 28, 2012 | Marxe
Empezan as terrazas do verán, que é un dos meus vicios preferidos, sobre todo polas noites. Gústanme en solitario ou en compañía. Ocorre que se estou só resulta inevitable escoitar as conversas que se producen arredor. En xeral, a xente fala en voz tan alta que un non pode evitar saber de que están tratando, incluso n mesas distantes varios metros. Así, por exemplo, o outro día aprendín varias cousas. Primeira, que en Madrid, un señor que veranea en Baiona desde hai vinte e tres anos, ten unha veciña de noventa e sete que é malísima: tira co prato da comida, chúspelle á criada e insulta a Anguita na televisión.
Tamén escoitei a unha señora falando con moita furia contra Rigoberta Menchú. Non era unha señora ignorante ou cotilla, senón ben informada. Tiven a impresión de que os datos que manexaba en contra da pacifista centro-americana, que eu coñecía tamén, … Seguir leyendo
