por amarxedotempo | Jul 17, 2012 | Marxe
Pasei a tarde do sábado falando de caciques. Un amigo que veu de visita e que leva anos preparando unha tese sobre o tema, contoume episodios que vistos a distancia, privados do seu significado moral ou político, resultan divertidos. Preguntoume tamén por un contubernio no cal eu andei metido hai tempo e que el quería coñecer en detalle. Recordando aqueles feitos tantos anos despois de ocorridos, decateime de que un suceso que entón vivín de forma dramática, coa distancia acaba resultando máis ben ridículo.
Un día, un grupo daqueles vendedores ambulantes que andaban de feira en feira negáronse a pagar o imposto que por aquela actividade lles cobraban na miña vila. Foi unha acción intranscendente, pero que aos dous ou tres días foi comentada por Radio España Independente, Estación Pirenaica, como unha revolta política.
Alguén se empeñou en dicir que a noticia a pasara eu desde unha emisora clandestina que … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 16, 2012 | Marxe
Onte, despois de pasar a mañá en Iria, no curso sobre a obra de Camilo José Cela, volvín para a casa en compañía de Pepe Esteban, que falou sobre os prólogos na obra do escritor. Despois de xantar, acendimos uns puros, tomamos un par de cafés e puxémonos a charlar á sombra do porche. A min gústame moito parolar con este amigo por moitas razóns. En primeiro lugar porque se trata dun home tranquilo, extraordinariamente cortés, do que se pode discrepar sen perder o sorriso e porque defende as súas ideas sen paixón, dándolle a importancia relativa que teñen estas cousas. Nada máis. E, non obstante, é persoa de principios.
Falamos moito dun común amigo, o novelista Alfredo Bryce Echenique. A relación deles os dous é novelesca, ás veces cómica. Nunca conseguín saber cal foi a verdade dun atraco que sufriron en Madrid. Segundo Alfredo, Pepe desmaiouse co medo; segundo … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 15, 2012 | Marxe
O rapaz de Lugo que se fixo famoso aquí en Suecia por lle bater a un árbitro, segue ocupando espazo nos periódicos e na televisión. Onte mesmo, nun telexornal, dedicáronlle bastante tempo. Entrevistaron o árbitro, que se mostrou magnánimo. Dixo que podería perdoar unhas labazadas, pero que lle custaba máis aceptar que cando estaba tirado no chan lle desen unha patada na cabeza; aínda así considera que o castigo é demasiado forte. O contrario do que dixo o fiscal, que esperaba unha condena maior.
Polo que respecta aos comentarios, son moitos os que botan man do tópico español, é dicir, do temperamento exaltado das xentes do sur. Aquí non se teñen noticias de que nunca un sueco, diante dun gol anulado, saltase ao campo para baterlle ao árbitro.
Menos mal que o home de Lugo, que estes días aparecía na prensa como o prototipo do home feroz, foi corrixindo pouco … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 14, 2012 | Marxe
Onte, antes de ir dar unha volta ata as Cíes, achegueime a Baiona para pasar un par de horas de tertulia con Gonzalo Torrente Ballester. Xa teño falado aquí outras veces da sinxeleza e a falta de solemnidade deste home, que algúns consideran distante e que os amigos que o coñecemos de cerca sabemos que non garda máis distancias que as que marcan a boa educación e a intelixencia, unha calidade que, cando é lúcida e serena, rara vez se deixa arrastrar polos entusiasmos, aínda que si polos afectos.
Digo todo isto a propósito dunha cousa que contou Fernanda, a muller do novelista, e que a min me recordou unha historia que xa teño narrado aquí. Refírome ao día que lle fixeron unha entrevista na televisión, mentres comía unha magdalena, e da fruición con que aproveitaba as migas que lle caían no micrófono.
O que contou Fernanda onte foi un … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 13, 2012 | Marxe
Unha vez oínlle contar a un policía desde que fan escoltas de personaxes importantes que, para comunicarse cos compañeiros que ocupan posicións nas ventás e nos tellados das casas, se valen de sinais difíciles de detectar polo público; desa maneira evitan que a xente se poña a mirar cara ao punto onde están apostados. A precaución baséase na experiencia, pois abonda con que alguén se quede parado na rúa, cos ollos fixos en calquera lugar, preferentemente no alto, para que todo o mundo se deteña a facer o mesmo.
Ese era un xogo que practicabamos en Ourense algúns amigos, alá nos tempos en que aínda eramos rapaces. Puñámonos a observar as nubes desde a rúa do Paseo, finxindo que viamos algo que nos chamaba a atención, e aos poucos minutos tiñamos un grupo de persoas arredor que nos imitaban, atrapadas pola curiosidade.
Hai un par de días, a última hora … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 12, 2012 | Marxe
De Minsk e Bielorrusia quedamos todos bastante fartos. Iso de que as tradutoras non traducisen as opinións que non lles gustaban ás autoridades acabou por facerse intolerable. No tren viaxa moita xente que fala ruso e que nos alertaron sobre esa práctica inmoral. O mesmo fixeron algúns escritores locais. Por outra parte, as ditaduras chéiranse na rúa, nas tendas, nos restaurantes. O presidente Lukaschenko, que se fixo famoso cos seus discursos en contra da corrupción, vive asentado sobre ela, e parece satisfeito.
O luns pola noite, un grupo bastante amplo acordamos non asistir á recepción que nos daba o ministro de Cultura e evitar así que nos utilizase como propaganda. Zafámonos das súas mans pero fomos parar ás dun mafioso propietario dun restaurante que nos cobrou os vasos de viño a mil cincocentas pesetas e que nos enganou todo canto quixo. Escoitou unhas cantas, pero mantívose impasible: cumpriu os seus … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 11, 2012 | Marxe
Tiña eu un tío que era unha persoa absolutamente crédula, case inocente. Con frecuencia escribía a esas casas que se anuncian nos periódicos con promesas como facerse rico nunha semana, medrar varios centímetros ou librarse dos ladróns sen correr riscos… Recordo que no asunto de aumentar a estatura, recibiu por correo, previo pago de mil pesetas das de hai vinte anos, que non era pouco, uns tacos de goma para cravar nos zapatos. Polo que respecta á súa autodefensa, mandáronlle unha pistola pequena de fulminantes.
Unha vez sorprendino desfacendo un paquete: dentro viña un artefacto de plástico para engadirlle aos lentes e ver de lonxe. Queríao para asistir ao fútbol desde unha casa próxima ao estadio do Couto, en Ourense, cando o bispo lles prohibira aos curas entrar nos campos. Non se vía nada e, ademais, o meu tío tiña aspecto de marciano.
Agora leo que en Inglaterra, unha tal … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 10, 2012 | Marxe
Onte pola tarde estiven firmando libros na Feira do Libro de Vigo, pero non é diso do que quero falar, senón das cousas que me sucederon con ese motivo. Como recordarán as persoas que teñan a amabilidade de seguir estes artigos de cada día, no último deles falei do pan e do moito que me gusta. O que non me podía imaxinar é que volvería á casa practicamente cargado cunha panadería.
Primeiro foi Lara, unha rapaza guapa de Mos que me trouxo dúas bolas de pan do Porriño, unha delas con uvas pasas. Lara tivo ademais a xentileza de compartir comigo unha longa tertulia, na que falamos de moitas cousas, incluso de literatura, pero tamén do pan. Logo foi Ramón, de Ferrol, que me obsequiou con dous pans, un deles en forma de rosca grande, unha empanada pequena, con moi bo aspecto e un arrecendo que abre o apetito, e … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 9, 2012 | Marxe
A Rosa Chacel vin eu un día como non lle quixeron dar un premio. Foi unha das convocatorias do Nacional de Literatura, do que eu era xurado. Unha grea soterrada de inimigos da escritora pintou a cana verde para evitar que tan preciado galardón caese nas súas mans. Por suposto, ningún deles se atreveu a dicir o motivo real da conxura: a fonda aversión que lles inspiraba a escritora, unha muller de carácter forte e pouco simpática que esperta uns odios terribles na alborotada república das letras españolas.
Naquela ocasión, para conseguir o seu propósito, os compoñentes do xurado acordaron premiar un escritor morto, que, por certo, era bo amigo meu, o gran poeta catalán Joan Vignoli. De nada valeu o argumento de que o premio nada lle ía aproveitar ao defunto, pois non podía gozar nin dos cartos nin da gloria.
Daquela, tiven a sensación de asistir a un … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 8, 2012 | Marxe
En España, a pesar das aparencias, os alemáns caen peor que os franceses. A xente di que son xentes de cabeza cadrada, eficaces e precisos como máquinas, pero fríos e sen imaxinación. Naturalmente, todo iso non é certo, pero ten o mesmo valor que se o fose. Ocorre igual que as estatísticas. Está claro que os socialistas españois tiñan razón cando na última campaña electoral repetían unha e outra vez que nos últimos dez anos crearan non sei cantos postos de traballo. A xente pensaba no desemprego.
A min, os alemáns sempre me caeron ben, ao revés do que me sucede cos franceses. Como falo de sentimentos, resulta evidente que non pretendo ser obxectivo nin racional. Xa dixen onte que en cuestións de prexuízos manda máis o corazón que a cabeza.
Hoxe pola mañá, en Aachen, é dicir, na cidade que nós chamamos Aquisgrán, nunha cervexería tocounos unha camareira gorda, … Seguir leyendo
