por amarxedotempo | Sep 22, 2014 | Marxe
Estiven en Madrid para participar nun dos xurados do Premio Nacional de Literatura e aproveitei as horas que me sobraron para facer algúns recados. Mentres ía pola rúa, decateime de que no centro da cidade abundan as pintadas, pero case ningunha de tipo político, a non ser un par delas que dicían: “Malasaña contra el fascismo”. Pola color deume a impresión de que eran resesas, restos quizais dalgún problema con bandas violentas ou algo polo estilo.
A maior parte das pintadas, non obstante, son firmas de aspecto ilexible, parecidas a aquela do rapaz que se fixo famoso pintando un muelle nas paredes de media España. Supoño que esta moda está copiada de Nova York, onde antes, hai uns anos, empezou no metro e acabou pasando despois ás furgonetas de reparto, que se converteron nunha especie de muros ambulantes, o retrato das cales figura agora en libros onde se estuda aquel … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 21, 2014 | Marxe
Acabo de ler nun periódico que o famoso Henry Lee Lucas, condenado a morte hai xa varios anos, aínda vive. A verdade é que eu o daba por morto e sepultado. Como se recordará, este famoso personaxe estivo acusado de máis de mil asasinatos, incluído o da súa propia nai. O que sucede é que un día se demostrou que aquela inmensa carnicería, a máis grande de toda a historia do crime individual, non fora máis que un invento feito por el mesmo para saír na televisión e converterse nunha celebridade.
A patraña empezou cando a policía o acusou de ser o autor de varias mortes ata entón sen resolver e isto espertou a atención dos periódicos e demais medios, que acudían ao cárcere para entrevistar ao monstro. A este pareceulle tan bonito todo aquilo que decidiu seguir adiante. Naturalmente, para conseguilo, tivo que estudar.
Tratábase de facer verosímiles as … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 20, 2014 | Marxe
Hai unha frase inglesa que di: “The spirit is willing, but the flesh is weak”. É un dito que tamén temos nós: “O espírito está disposto, pero a carne é débil”. Agora ben, como é sabido, a palabra inglesa spirit significa “espírito”, pero tamén “alcohol”, un dobrete que se dá noutras linguas europeas e que aparece, aínda que un pouco transformado, nesas bebidas que nós chamamos espiritosas. Son estas mesturas de significados as que volven tan difíciles ás veces as traducións, sobre todo no campo literario.
No mundo da diplomacia e da política, especialmente na prosa dos acordos e tratados internacionais, unha soa palabra pode entreter a tradutores e diplomáticos durante días ou meses. É moi importante. Calquera equivocación pode dar lugar a desputas interminables ou a conflitos semánticos de solución case imposible. Por iso se pensou hai anos na máquina de traducir.
O que sucede é que a citada … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 19, 2014 | Marxe
Onte, despois das sesións literarias, leváronnos a Llanes, que queda a uns quince quilómetros da Casona de Verines, onde se celebran os encontros de escritores. Estabamos invitados, como outras veces, pola Fundación Príncipe de Asturias. A cea, que foi exquisita, transcorreu moi agradablemente, como adoita suceder nestes casos. Eu pasei un par de horas escoitando a Graciano García, o noso anfitrión, que estivo contando como naceu a institución que dirixe. En parte, naceu como unha novela.
Despois da cea, antes de retirarnos a durmir, fixemos a tertulia de cada noite no salón do hotel. Como pertenzo á especie en extinción da xente que nunca ten présa para ir á cama, quedei ata moi tarde, falando de Josep Pla con Vinyet Panyella. Non estabamos de acordo en case nada, pero pasámolo ben, mellor que os que durmían.
Por certo que marchei para o cuarto rindo eu só. Acordábame da intervención de … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 18, 2014 | Marxe
Onte pregunteille a unha amiga miña que entende de bechos canto tempo vive unha mosca. Quedou bastante sorprendida, non pola pregunta, senón porque nunca antes pensara niso e polo tanto non sabía que responder. Eu de moscas non sei nada, aínda que unha vez, hai moitos anos, por un asunto relacionado cunha novela, tiven que aprender algunhas cousas. Por exemplo, como despegan para voar. Primeiro moven as ás e afirman con forza as seis patas no chan, logo apóianse en tres e por último impúlsanse cara arriba valéndose unicamente dunha.
Tamén aprendín que as moscas comúns non pican, senón que lamben, o cal está en contradición coa experiencia, polo menos coa miña, que teño recibido picotazos de órdago. O de preguntar canto viven veu precisamente de que estes días andan rabiosas. Coñezo a unha que leva tempo metida no meu coche e non consigo desfacerme dela. A ver se morre … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 17, 2014 | Marxe
Estabamos ceando un grupo de amigos nunha casa particular, cando á hora do café, o anfitrión sacou do peto da chaqueta unha caixiña redonda de prata, cuns adornos gravados en forma de follas vexetais, extraeu de dentro unha pastilla de color amarelo, levouna á boca e seguiu falando. A todos nos gustou tanto a caixa que, sen dicir nada, mentres seguía a conversa, fómola pasando de man en man, xogando con ela entre os dedos e mirándoa con atención. A curiosidade era tan evidente, que non lle pasou desapercibida ao propietario.
Díxonos que era unha herdanza familiar e que había uns meses, un dos seus fillos, que agora ten cerca de vinte anos, lle confesou que ese pequeno obxecto constituíra para el unha obsesión cando era neno. Parecíalle tan fermosa que soñaba con que algún día chegaría a ser del, coa esperanza de meter un reloxo no interior.
Naqueles anos … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 16, 2014 | Marxe
Onte pola tarde estiven lendo a historia dunha muller que se chama Mary Bell, que agora ten arredor de corenta anos e que foi moi famosa cando acababa de cumprir os dez. Filla dunha prostituta arrastrada e sen moral, pasou toda clase de calamidades, desde envelenamentos cando contaba apenas tres anos, ata caer por una fiestra desde un terceiro piso pouco tempo despois. O peor, non obstante, foi a violencia sexual que padeceu, sendo unha neniña, co consentimento da súa propia nai, que llela entregaba aos clientes sen importarlle en absoluto o que pasase con ela. E pasaba todo canto unha fértil imaxinación pode supoñer e aínda máis, moitísimo máis.
A fama de Mary Bell veulle de que, aos dez anos de idade, matou dous nenos de tres e catro. Non foi un accidente, senón un crime deliberado, cruel e terrible. Tampouco constituíu unha sorpresa para ninguén cando se soubo … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 15, 2014 | Marxe
A tradición quería que no congreso de escritores de Verines os contadores de historias montasen unha tertulia ata ben entrada a madrugada no salón do hotel, na recollida praia da Franca. Este ano houbo unha rebelión dos poetas. De maneira que o primeiro día pola noite, despois de cear, foron eles os que se converteron en protagonistas da velada. Non se lles ocorreu outra cousa que escribir a coro un soneto golfo. Cando eu marchei para a cama, aínda non pasaran do primeiro cuarteto, que lles quedaba un pouco brando.
Onte, cando chegou a ministra de Cultura, estaban todos presentes, coas marcas do esforzo pegadas nos ollos. Pregunteille a Antonio Martínez Sarrión polo resultado do traballo e puxo unha elocuente cara de resignación. Os intentos de encontrar un consonante que rimase sen ripios con “morlaco” estancounos na palabra “sobaco”.
Nos primeiros relatorios da mañá quedou claro que o tema do … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 14, 2014 | Marxe
Fun pasar un par de días fóra de Nova York, a tres horas de viaxe en coche, na casa de campo que uns amigos teñen nun lugar solitario, rodeada de árbores, sen veciños arredor. De pronto, despois de tanto tempo sufrindo os ruídos da cidade, o silencio cantaba nos ouvidos. Polas noites, mentres falabamos na terraza, despois de cear, o que se oía non era o estrondo constante dos avións nin o barullo angustioso das ambulancias e os coches da policía, senón o ouvear de lobo dos coiotes escondidos na escuridade do bosque. O ceo, por outra parte, estaba limpo e transparente, tanto que a Vía Láctea parecía unha nube próxima, espesa, intensa e branca.
Polo día, dediquei algunhas horas a observar a xogo dramático que se traen entre si os falcóns e os “chipmunks”, unha especie de esquíos minúsculos, preciosos, que abundan alí. Viven entre as pedras, pero teñen … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 13, 2014 | Marxe
Parece que hai unha seca feroz e que nalgún lugar de España os bispos xa dispuxeron que se rezase a oración ad petendam pluviam. Esa oración rezábase moito en Ourense cando eu era rapaz, o que me leva a pensar que non debía chover moito nalquel entón. Escoiteina algunha vez, pero non recordo nin unha palabra máis que as que acabo de citar. Báixame ata a memoria, en cambio, unha historia que xa teño contado, relacionada con esa oración, e que tivo como protagonista a don Florentino L. Cuevillas.
Para os que non o coñeceron, hai que dicir que don Floro era un home dunha personalidade xigantesca, católico sincero e algo beato, intelixente e galeguista fiel, dos de pureza de diamante. Andaba moito nas igrexas, rezaba o rosario todos os días e non faltaba endexamais á misa. En punto a confesión seguía a práctica das persoas devotas, que acudían á … Seguir leyendo
