por amarxedotempo | Nov 7, 2017 | Marxe
Non recordo se falei aquí algunha vez dunha nave espacial que vin unha vez en Boloña, hai anos, nunha exposición. Era da clase Cosmos, aquelas que os soviéticos lanzaron en cantidades alá polos anos sesenta ou setenta. Aquel día, alguén que estaba ao meu lado dixo que lle parecía a escafandra dun buzo xigante. A min pareceume máis ben unha albóndega. Nun artiluxio semellante, pequeno e incómodo, viaxou o famoso astronauta Iuri Gagarin, que cando volveu á Terra dixo aquilo de que non vira a Deus. Era certo, pero non deixaba de ser unha parvada, pois está claro que Deus non andaba paseando por alí, polo menos naquel momento.
Por certo que uns anos despois, o mesmo Gagarin, que debía de ser unha excelente persoa, morreu como un heroe, cando preferiu sacrificar a propia vida para evitar que o avión militar que ía pilotando caese sobre unha cidade, o cal … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Nov 6, 2017 | Marxe
Hai anos sacaron na televisión un tipógrafo de aspecto bondadoso, que contou como durante a Guerra Civil fora fusilado de mentiras por un grupo de bárbaros que finxiron executalo contra o muro dun cemiterio en Alsasua. De resultas daquela historia macabra dixo que lle quedara un medo permanente que non o deixaba durmir só polo pánico que lle producía a simple idea de que en soños se puidese reproducir aquela horrible experiencia. O sorprendente é que o bo do home se confesaba partidario da pena de morte.
Cando o locutor lle fixo ver a contradición en que caía, aclarou que el reservaba ese tipo de condena soamente para os partidarios da pena capital. Foi tal o xesto de incredulidade que se debuxou no rostro do periodista que non tivo a lucidez necesaria para dicirlle que iso significaba que se condenaba a morte a si mesmo.
En cuestión de toliños, as … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Nov 5, 2017 | Marxe
Onte, cando estaba escribindo sobre o rato portugués que vin o outro día en Chaves, viñéronme á memoria os coellos belgas. Así como sería pouco razoable dicir que os ratos do país veciño son máis tranquilos que os nosos, en cambio eu non tería inconveniente en afirmar que os coellos máis tristes do mundo son os belgas. Polo menos os que eu coñezo, que son bastantes. Supoño que haberá tamén exemplares naquel reino que vivan felices como os seus colegas doutras partes, pero non aqueles dos que falo.
Teño atravesado Bélxica de parte a parte non menos de vinte ou trinta veces, o cal non resulta nada complicado, porque se trata, como é sabido, dun territorio moi pequeno, case un xoguete de país. Desa longa experiencia, que dura xa arredor de vinte e cinco anos, vén o meu coñecemento dos coellos que residen alí.
Na autoestrada que vai desde a … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Nov 4, 2017 | Marxe
Hai catro ou cinco anos viaxei ata Baltimore, xunto co escritor catalán Joan Perucho, invitados ambos os dous pola Modern Language Association, para dar, cada un de nós, unha conferencia. Perucho falou de películas de monstros, o cal me sorprendeu bastante, pois non imaxinaba que el soubese tanto daquel asunto. Eu non recordo de que falei, pero lembro en cambio moi ben que no coloquio me encheron de preguntas sobre a teoría de se Cristóbal Colón era galego. Agora leo nunha revista que a famosa entidade que nos convidou naquela ocasión está convertida, despois de anos de merecido prestixio, nunha asociación contaminada pola estupidez que percorre, como unha peste imparable, os estudos de literatura nos Estados Unidos.
Nas reunións anuais que celebran os miles de profesores desa materia, pódense escoitar conferencias que, vistos os títulos, un non sabería dicir se estamos diante dunha parodia ou se, polo contrario, se trata … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Nov 3, 2017 | Marxe
Dicía onte que o individuo do que tratei aquí se tiña dedi cado ao boxeo. Non era raro no Ourense da miña infancia. Eu aínda recordo os nomes dalgúns mozos que practicaban ese deporte: Tino I e Tino II, Carqueixa e King Kong. Dos catro, o último ocupaba o primeiro lugar na estimación do público. Eu vino pelexar no Café Antela de Xinzo de Limia, alá polos anos cincuenta, e impresionáronme as tatuaxes que lucía nas costas e no peito: un Sagrado Corazón de Xesús e unha moza de labios grosos e melena longa.
Entre todos tiñan organizada unha especie de compañía ambulante que ía facendo combates polas vilas. Os mal pensados aseguraban que roldaban nas derrotas e nas vitorias, a non ser no caso de King Kong, que debía gañar sempre. En Xinzo, teño entendido que pelexaron fóra do ring por culpa da quenda.
Non sei por que, o … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Nov 2, 2017 | Marxe
O meu avó Herminio, do que falei onte aquí, nunca sentiu moita simpatía polos cregos, a pesar de ser un home conservador, militante do partido de Gil Robles e enimigo a morte dos agrarios. No fondo, nesas cuestións, actuaba como un auténtico volteriano. Por iso lle gustaba tanto contar historias deles, como a que mencionei onte aquí, sobre aquel cura que chocaba os ovos como se fose unha pita. A miña avoa, que en cambio era devota de case todos os santos e moi respectuosa co clero, negaba que fosen certas as cousas que contaba o seu home. En relación co caso ese do cregogaliña, un día díxolle: “Iso foron faladurías que lle inventastes ti e mais o Leonardo, só porque el estaba a favor dos agrarios”.
Penso, sen embargo, que o de menos era que os cregos fosen da súa corda política ou da contraria, porque eu mesmo lle … Seguir leyendo
