por amarxedotempo | Ene 2, 2018 | Marxe
O 31 de decembro pasado rematou o Ano das Letras Galegas 2017, dedicado a Carlos Casares, e hoxe damos cabo tamén a esta sección que durante cinco anos trouxo unha escolma das columnas aparecidas en La Voz de Galicia baixo a popular cabeceira de Á marxe. Non obstante, esta serie permanecerá dispoñible ao público neste mesmo sitio o tempo que LVG considere oportuno.
Agradecemos a todos os seguidores a súa atención e, por suposto, ao editor de La Voz de Galicia a cortesía e os medios postos á disposición da nosa Fundación para ofrecela aos lectores e ás lectoras de LVG.
Recordamoslle ás persoas interesadas nesta faceta da obra de Carlos Casares que desde o ano pasado dispoñen xa, na Biblioteca Carlos Casares da editorial Galaxia, da súa Obra Xornalística Completa, que recolle en dez tomos as columnas publicadas diariamente en LVG dende o 9 de xuño
… Seguir leyendo
por amarxedotempo | Dic 31, 2017 | Marxe
Hai algúns anos, un día asistín a unha conferencia sobre Manuel Murguía nunha universidade de verán. O conferenciante empezou cunha frase que case me fixo pegar un salto no asento. Dixo: “Don Manuel Murguía era tan comellón que unha vez comeu uns callos un xoves e botounos un domingo”. Acordeime diso onte, cando un grupo de amigos da Coruña nos invitaron a Alfonso Paz Andrade e mais a min a incorporarnos a un club formado por eles, que eran oito, e que consiste en reunirse unha vez ao ano para comer callos. Chámanlle o club de San Callo, con perdón, aínda que supoño que todo será legal, porque un dos membros é cura.
Había uns quince anos que eu non comía ese prato porque me dá algo de medo. Pero onte, nas inmediacións de Riazor, claudiquei e dei conta da ración que me asignaron, que non foi pouca, aínda que … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Dic 30, 2017 | Marxe
Cando eses individuos deportados por Israel, atados de mans e cos ollos vendados, chegaron a terra de ninguén, no sur do Líbano, o primeiro que fixeron foi colocarse en actitude de orar e dar grazas a Deus. Pouco despois, cando os tanques libaneses os empuxaron cara á fronteira israelí, onde foron recibidos a tiros pola infantería xudía, que lles disparaba rasante por riba das cabezas, volveron facer un alto e de novo se puxeron a rezar. Non se trataba só dunha manifestación piadosa, senón dunha acción lóxica e razoable.
A maioría destes homes pertencen a un grupo violento e implacable, que por riba de todo quere rebentar o proceso de paz que abriron xudeus e palestinos. Guiados por clérigos intelixentes e terribles, consideran que o terrorismo é a mellor arma que Deus lles deu para acabar cos seus inimigos, aos cales lles negan calquera dereito a seguir na terra de … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Dic 29, 2017 | Marxe
Falando dos obxectos dedicados á execución das persoas, onte veume á memoria a historia do verdugo de Xinzo, un señor de Burgos do que se dicía que exercía esa profesión. Parecíase a Pepe Isbert, o actor que encarnou ese papel dunha maneira excelente na célebre película de Berlanga. Era pequeño coma el, mais ben gordiño, e tiña tamén a voz un pouco cascada, de augardente ou coñac de perralla. Tiña un café a onde acudiamos os nenos para velo, imaxinando como desempeñaría o seu oficio. Eu oínlle dicir a un compañeiro de escola que o tal verdugo matara máis de vinte persoas, a cen pesos cada unha.
Un día, entre un grupo de tres ou catro rapaces preparamos unha operación de castigo. Consistía en esperar que aquel home acudise un día á Canella da Perrera, agardar por el emboscados na finca do señor Ramón Bubelo, e deixarlle caer por riba … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Dic 28, 2017 | Marxe
No último número da revista inglesa Granta, unha das publicacións literarias máis atractivas que hai hoxe no mundo, estiven lendo onte pola tarde unha reportaxe sobre a Rusia dos nosos días. O motivo central do traballo periodístico era o enterro dos nove esqueletos que quedaron do último Tsar, de parte da súa familia e de catro empregados da casa imperial. O autor ía dando a opinión de distintas persoas, empezando por un representante da Igrexa Ortodoxa rusa, que non acepta o resultado das análises que identificaron os restos. O motivo é claro e lóxico. Se o Tsar era santo e eses ósos aínda non fixeron ningún milagre, non poden ser del.
No bando dos partidarios do Tsar, un individuo chamado Nikolai Braun, xefe dun importante grupo monárquico, que acusaba os comunistas de ter matado nada menos que a máis de cento sesenta millóns de compatriotas, propuña metelos agora a … Seguir leyendo
