por amarxedotempo | Sep 10, 2016 | Marxe
Hai un par de semanas atopei nunha tenda de cousas vellas unha cámara antiga. Collina, vin que funcionaba e preguntei o prezo. O dono, un señor gordo e con bigote, tirando a vermello, con cara de ben almorzado, díxome unha cifra disparatada, algo así como dez veces o valor do aparato. Por non discutir, quedei calado e seguín mirando entre as estanterías, máis pola curiosidade de ver obxectos raros ou curiosos que porque estivese interesado en mercar nada en concreto, a non ser a cámara.
Cando xa me ía, o dono preguntoume se non me interesaba e conteille a verdade, que me parecía demasiado cara. Como levaba un catálogo no coche, saín para amosarllo e demostrarlle que as cousas non teñen calquera valor, senón que todo está taxado. Nada máis ver a cantidade que figuraba na lista, díxome: “¿E ese libro de onde é?” Pronunciou a frase con sorna, anticipando … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 9, 2016 | Marxe
Onte, despois de comer, fomos dar un paseíño de cinco minutos ata a Casa de Conferencias de Wannsee, que queda aquí ao lado. É unha imponente mansión de cerca de dous mil metros, construída como residencia privada por un poderoso industrial alemán a primeiros de século, situada á beira do lago e rodeada por un xardín de máis de trinta hectáreas, completamente cheo de árbores. Ao principio, tanto a casa como o lugar producen de forma natural unha impresión agradable e tranquila, case idílica.
Deseguida, cando un avanza polo xardín en dirección á porta de entrada, o corazón empeza a encollerse. Conforme un se vai achegando máis, toda a casa adquire de súpeto un aspecto tenebroso. A elegancia da fachada e das fiestras, a graza mesma do porche deixan de parecer fermosos e acaban por meter medo.
O día 20 de xaneiro do ano 1942, como xa comentei o outro … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 8, 2016 | Marxe
No artigo de onte, no que falaba da miña experiencia como correspondente deportivo do diario Ya diante da selección española de fútbol, cando esta se concentrou en Santiago para preparar o campionato mundial que se ía celebrar en Inglaterra, tróuxome á memoria algúns episodios que tiña case esquecidos. Recordo sobre todo a historia que me sucedeu naqueles días cun xogador moi famoso naquela época, verdadeiro ídolo da afección, ao cal entrevistei para o citado periódico. Era un home que se expresaba con corrección, afeito a falar diante dos micrófonos, aínda que era sabido que se trataba dun rapaz de orixe humilde, sen formación nin estudos.
Iso polo menos foi o que me contou un dos seus admiradores, Francisco Taboada, que entón estudaba medicina en Compostela e que na actualidade é médico non sei onde. Tiña tantas ganas de coñecer o futbolista dos seus soños que me pediu que, o día … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 7, 2016 | Marxe
Estes días, lendo o serial sobre a posguerra que se está publicando como suplemento do periódico, seguindo as peripecias de maquis e guerrilleiros, estanse revolvendo na miña memoria historias e persoas que tiña case xa borradas. Acórdome, por exemplo, da casa de Epifanio, alá en Sabucedo, no reborde alto das terras da Limia, que un día queimou a Garda Civil e que eu vin arder desde lonxe pensando nas mazás e as cereixas que me daba o seu dono, coñecido tamén polo Seisdedos.
Salpicadas aquí e alá nas conversacións dos maiores eu ía aprendendo as razóns daquelas cousas. Enfiando palabras e silencios conseguín saber que a casa do Epifanio servía de refuxio aos do monte e que estes conseguiran fuxir no último instante, xusto uns minutos antes de que os gardas lle fixesen o cerco, para ir queimarlle en respresalia a casa ao cura de Couso, case na raia de … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 6, 2016 | Marxe
Estiven comendo cun amigo, diplomático de profesión, que aproveitou a circunstancia de que non nos escoitaba ninguén para falar desas cousas que normalmente non pode dicir sen que se organice un conflito. Está destinado nun país pobre, receptor de axudas inmensas que lle chegan a través diso que se chama a cooperación internacional. A palabra “inmensas” significa exactamente, en termos económicos, varios centos de miles de millóns de pesetas, unha cifra capaz de arrincar da miseria a ese país.
Non obstante, segue fundido nela: cada ano é máis pobre. Hai pouco aínda, unha nación amiga envioulle alimentos por toneladas, pero unha parte substancial desapareceu sen deixar rastro, a pesar de que equivalía a un par de trens longos cargados de diversas mercadorías. A explicación oficial foi tan simple como desvergonzada.
Conteille despois a outros amigos estas cousas e case todos reaccionaron da mesma maneira, botándolles as culpas aos que dan … Seguir leyendo
