por amarxedotempo | Sep 15, 2016 | Marxe
Un amigo meu que vén agora de percorrer varios países da América do Sur dicíame hai uns días que alí están pendentes aínda arredor de dezasete revolucións, doce delas radicais. En Colombia viu pagar barcos mercantes de moitas toneladas cun simple cheque e observou como a poucos metros do lugar había nenos de seis anos sepultados no buraco sen fondo da droga. No Perú atopou na rúa prostitutas de doce anos. En todas partes encontrou, como di o poeta, a miseria cantando polas esquinas.
Ignoro cales son esas dezasete revolucións das que fala o meu amigo, pero a unha delas, a de Abimael Guzmán, o chamado Presidente Gonzalo do Perú, acaban de cortarlle unha das sete cabezas. É unha revolución radical, polo menos no que respecta aos principios en que se inspira, que son o marxismo-leninismo e o maoísmo, tres mastodontes ideolóxicos do noso século.
Tamén é unha revolución radical … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 14, 2016 | Marxe
Hai uns anos, a noticia de que Fidel Castro acababa de morrer, chegou ás oficinas da CIA, nos Estados Unidos, e desde alí, rapidamente, ao despacho do presidente Clinton. Para avaliar a situación e tomar as medidas oportunas, os responsables da Casa Branca convocaron os encargados da seguridade do Estado, que se xuntaron nunha reunión de emerxencia. Cando estaban reunidos, Radio Habana trasmitiu un animado encontro de Fidel Castro cun grupo de periodistas mexicanos. Nese momento, todos os homes que se atopaban con Clinton quedaron mirando sorprendidos para o representante da CIA, como preguntándolle.
A noticia aparece agora nun libro de recente publicación nos Estados Unidos, escrito por un antigo espía que traballou durante moitos anos para a axencia central de intelixencia. Nas súas páxinas dáse unha das claves de grandes meteduras de pata como esta. Cando o xefe da CIA tivo que explicarse, consciente ou inconscientemente deu na diana: … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 13, 2016 | Marxe
Cando eu vivía en Xinzo de Limia, alá nos anos da miña infancia e adolescencia, pasaba varias veces todos os días por diantes das grandes ventás do café Antela, moi cerca da miña casa. Polas tardes, pouco despois de comer, xa estaban alí, comodamente instalados arredor dunha mesa, dous sempiternos xogadores de xadrez: silenciosos, coa cabeza entre as mans e o xesto grave de quen ten moito que pensar. A calquera hora que volvese, pasase o tempo que pasase, eles seguían impasibles no seu sitio.
Era tal a afección daqueles homes, que as linguas máis aceiradas da vila adoitaban dicir que o extraordinario parecido que un deles acabou tendo co cabalo de negras se debía a unha especie de mimetismo por simpatía. Pola mesma razón, ambos se converteron en xente bondadosa, tranquilos coma as súas longas partidas.
Nos Estados Unidos nace agora a modalidade de xadrez rápido, no que cada … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 12, 2016 | Marxe
Hai no metro de Nova York un anuncio que sobrecolle. Son dúas fotografías, co significado clásico do antes e o despois. Na primeira vese unha familia triste e pobre, presidida por un pai cochambroso, vivindo nunha casa miserable. Na segunda, aparece a mesma familia, pero agora feliz, todos ben vestidos, nunha casa preciosa e chea de luz. A felicidade afecta incluso ao pai, a pesar de que nesta fotografía está sentado nunha cadeira de rodas. Trátase do anuncio dun despacho de avogados especializados en accidentes, que se presentan a si mesmos como capaces de conseguir a maior cantidade de diñeiro posible para os seus clientes.
Este tipo de propaganda é moi frecuente e aparece tamén nos periódicos e na televisión. En xeral, está enfocada desde o punto de vista exclusivo do negocio, non dos dereitos das vítimas. A estas ofrécenlles diñeiro. Como divisa, os despachos exhiben as cifras maiores que … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 11, 2016 | Marxe
Acabo de chegar á praia da Franca, en Asturias, para participar un ano máis no encontro de escritores da Casona de Verines. Despois de once, este rito que se repite cada mes de setembro coa precisión fermosa dun reloxo antigo forma parte xa da vida dun. Este mar, que agora teño ao alcance da man mentres escribo diante da fiestra, é para min un dos símbolos da alegría. Convivín con xente tan agradable neste lugar, pasei tantas horas de conversa gozosa cos amigos, que algún día terei aquí unha das fontes da miña melancolía.
Precisamente, este ano falaremos da literatura da memoria, é dicir, de diarios, autobiografías e outros textos semellantes. Estiven tentado a escribir o meu relatorio en forma de lembranza, facendo a historia destes encontros. Ignoro por que mecanismo interno non controlado, acabei escribindo sobre o Diario de Miguel Torga.
Polo demais, todo está ben: os empregados do … Seguir leyendo
