Na pequena localidade alemá de Dagenberg, na costa do Mar do Norte, hai unha estación metereolóxica similar a moitas outras que cobren a totalidade xeográfica daquel país. O seu director, un mestre local xubilado, gozaba dun recoñecido prestixio profesional e dunha fama non menor polo feito de que os seus partes eran dos máis escrupulosos de todos cantos se recibían na estación central e porque na localidade que tiña encomendada chovía máis que en ningún outro punto de Alemaña. Iso ata hai uns días.
Agora acaba de descubrirse que o señor Esterholz era un tramposo contumaz e que os partes que enviaba estaban manipulados. Desde hai máis de vinte anos, este home de aparencia plácida, mirada pícara e rostro vivo e xuvenil engadía uns vasos de auga no pluviómetro para manter a ficción de que Dagenberg era o lugar de Alemaña onde máis chovía.
Por esta razón acaba de ser expulsado do seu traballo e censurado de maneira oficial e pública polos seus superiores. Na súa defensa, o señor Esterholz só puido alegar que o único que pretendía era manter o nome da súa aldea no mapa, aínda que fose polo triste honor de ocupar o primeiro lugar na lista dos lugares onde máis chovía. Os seus veciños, non obstante, non o defenden. Equivócanse; nunha época en que hai tantos patriotas agresivos, o patriotismo inocente deste home merece unha estatua.
Esta columna publicouse orixinalmente o 23 de setembro de 1992.
Moi ben a idea de publicar os artigos de Á Marxe.Grazas. Pero hai un erro na transcrición de «Unha estatua para Esterholz»: estación meteorolóxica é a forma correcta, como aparece no texto orixinal de Casares.
Cara Isabel,
Moitas grazas polo comentario. O título «Unha estatua para Esterholz» é o título que aparece no texto recollido no primeio tomo da Obra xornalística Completa de CC, tomo 1, 1992 publicado por Editorial Galaxia. Buscaremos a columna orixinal en La Voz de Galicia do 23 de setembro para cerciorarnos do título correcto.
Un cordial saúdo.
Sinto que, a este autor, como a outros moitos; só se lle adique (sobre todo nos centros escolares) un día: O DÍA DAS LETRAS GALEGAS.
Tiñamos que adicarlles todos os días do ano e dos anos pois, tod@s eles/as son os que nos ensinan tantas e tantas cousas que, de non existir, non coñeceriamos nunca.Cos escritores, cultiven o xénero literario que cultiven; axúdannos a viaxar, a coñecer as historias dos nosos ancestros, a coñecer un vocabulario de todas as épocas e, A SOÑAR; sì, a soñar, que resulta tan importantes para o ser humano porque; SOÑAR É VIVIR FELIZMENTE. Grazas: Carlos Casares, Manuel Mª,Rosalía de Castro,Ánxel Fole e, moitísimos máís.Grazas por proporcionarnos tantas emoción… Mª Vázquez ao cadrado.