por amarxedotempo | Mar 11, 2016 | Marxe
Estou vendo o Vinculeiro, aquel carballo de home, forte como un boi, coa voz escura e cavernosa dos tumbalobos, traballada en pedra por anos e anos de adicción matutina á augardente do país. Tíñase que agachar para entrar polas portas; sentado, parecía un home normal posto de pé. Durante anos, pensei que era un xigante como os que saían nos contos e fun sentindo por el moita admiración e algo de medo, aínda que nunca cheguei a consideralo un paparrapaces, que era o que del pensaban algúns dos meus amigos.
Naturalmente, o Vinculeiro tiña lenda. Da súa estancia en Cuba contábanse cousas tremendas: abrira en dous cunha navalla a un negro chulo, fixera vinte fillos bravos noutras tantas negras e mulatas, arrastrara un home atado ao rabo dun cabalo, e el só, sen axuda de ninguén, nada máis que coas súas mans, desfixérase de cinco criminais armados que lle saíran … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 10, 2016 | Marxe
Estiven vendo nunha revista americana o retrato dun dos ladróns de arte máis importantes deste século: Myles Connor. Ten cara de caribe. Vestido cunha camiseta branca de manga curta e uns pantalóns lixeiros de color marrón, concentra todo o interese da súa fisionomía na barba roxa e nuns grandes mostachos de orixe irlandesa. Pertence a unha ilustre familia de Boston, con antepasados gloriosos. Convertido en garavanzo negro, este tipo listo, malvado e medio tolo, roubou varios cadros de Rembrandt e de Vermeer.
O que a el lle gusta, non obstante, son as espadas dos samurais, das que ten unha colección que vale varios millóns de dólares, supoño que adquiridas de calquera maneira. Non digo que roubadas porque este personaxe ten a teoría de que en arte non hai roubos: os museos son simples depositarios temporais do seus tesouros.
Aínda que Connor é un tipo de coidado, con varios tiroteos coa … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 9, 2016 | Marxe
9 de marzo de 2002
14 anos sen Carlos Casares
… Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 8, 2016 | Marxe
Non recordo agora quen me contou nunha ocasión que aquel sabio ourensán, don Marcelo Macías, catedrático de literatura, arqueólogo e tradutor de Idacio, dicía que roubar libros non era pecado, pois equivalía a redimir cativos. Como don Marcelo debía ser unha autoridade en cuestións de moral, dada a súa condición de cura, supoño que podía ter razón. Téñase en conta ademais que o suposto estaba referido, polo que me parece recordar, ás substraccións realizadas nas bibliotecas particulares dalgúns amigos.
Grazas a esta doutrina, eu mesmo puiden botar algo de tranquilidade sobre a miña conciencia despois de sucumbir a algunha tentación irreprimible. Por ese mesmo motivo, unha vez que vin un ilustre escritor ourensán, xa morto, facendo un acto de decomiso nunha librería da cidade, non deixei de terlle a estima que sempre me merecera.
Onte mesmo, mentres me entretiña furgando entre os estantes dunha librería de Vigo, sorprendín a un … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 7, 2016 | Marxe
Eses días de aí atrás, cando estiven en Nova York, os meus compañeiros de viaxe, nada máis pisar terra na cidade, botáronse ansiosamente a buscar por boticas e tendas a melatonina, esas píldoras que non sei ben para que serven, pero que toma todo o mundo. Eu nunca oíra falar de tal cousa, de maneira que me tiveron que explicar en que consistía, aínda que ninguén sabía demasiado. O caso é que onte, neste mesmo periódico, atopeime cunha reportaxe sobre o citado produto, que en España se vende con trampa.
A muller de Joan Perucho tomou as famosas pastillas para durmir, porque tiña o sono cambiado, e díxome que lle fixeran un efecto fenomenal. O curioso é que, cando volviamos, xa no aeroporto, queixouse de que estaba cansa e que prefería sentirse máis espabilada, a fin de ver a película. Recomendáronlle tamén melatonina.
Trátase dunha medicina para todo. A min … Seguir leyendo
