por amarxedotempo | Nov 15, 2015 | Marxe
Chamoume onte un amigo de Ourense para preguntarme, en ton cariñoso de broma, cales son os dereitos das galiñas. Referíase ao artigo meu do mesmo día, no que eu utilizaba unha expresión semellante, aínda que supoño que el estaba pensando na cuestión do trato que se lles debe dar aos animais en xeral. A verdade é que ignoro se existe algún país no que estean protexidos os dereitos das galiñas da mesma maneira que están os das vacas na India. En todo caso, sen caer en extravagancias, ese é un problema.
Eu recordo a experiencia que me contou un parente meu sueco, que un día, ao saír do dentista, atopouse con que vía a xente reducida do tamaño das formigas. Mentres ía para a casa, loitaba tanto contra o medo de estar volvéndose tolo como co pánico que sentía diante da posibilidade de esmagar a alguén dunha pisada.
Desde que … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Nov 14, 2015 | Marxe
Pasei preto dunha hora diante do televisor vendo un deses individuos que queren amañar o mundo. Fixeime nos labios, o lugar exacto a onde hai que mirar para descubrir os tramposos: unha carnosidade arrugada e tacaña de cu de galiña. Estes tipos procuran disimular cos ollos e coas mans o que a boca delata sempre de forma inequívoca. Ao final, resulta cómica a falta de coordinación entre ambas cousas, como nesas películas nas que a voz non se corresponde co movemento dos labios.
Estou seguro de que me atopo diante dun cínico: contundente, satisfeito, feliz polo púlpito. Para propoñerse a si mesmo como modelo para os demais e atreverse a predicar a benevolencia absoluta da propia doutrina, hai que ser bastante golfo, polo menos se un descarta que se trate dun idiota ou dun iluminado.
Coñecedor do percal, contei as veces que empregou a palabra honestidade ao longo da entrevista: … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Nov 13, 2015 | Marxe
Estiven en Madrid para dar unha conferencia na Universidade Carlos III, no marco dunhas xornadas sobre a España das Autonomías, que nesta semana está dedicada a Galicia. A min tocábame falar con Gonzalo Torrente Ballester sobre escritores e letras galegas, pero tiven que intervir eu só porque o querido amigo acaba de pasar a gripe deste ano e tiña medo de que o volvese coller o frío. Fixo ben, aínda que perdeu un par de horas agradables, con centos de mozos e mozas cobizosos de escoitar falar de literatura.
Ademais, vai bastante frío. Por outra parte, como a universidade que goberna Gregorio Peces-Barba queda un pouco lonxe, alá en Getafe, hai que andar dun lado para outro en taxi e resulta inevitable expoñerse ao rigor dese coitelo frío, ás veces coa punta criminalmente afiada, que vén da serra cando sopra o vento do norte.
Por certo que o taxista que … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Nov 12, 2015 | Marxe
Hai uns días, mentres vía na televisión un programa sobre a caída do muro de Berlín, recordaba as veces que estiven naquela cidade, coa barreira de cemento xa construída e tamén, anos máis tarde, con ela derrubada. Nunha das primeiras visitas, residín nunha casa que estaba na raia divisoria, de maneira que desde o meu cuarto, situado nun quinto piso, nada máis abrir a fiestra polas mañás, o primeiro que vía eran os militares e os cans da parte Leste, patrullando entre alambradas, no límite mesmo dunha terra lisa e arada, que eu supuña, despois souben que con razón, sementada de minas. Un día collín un tomavistas e púxenme a filmar, pero pouco tempo, porque deseguida, desde o outro lado, un policía fíxome xestos ameazantes.
Unha noite, sen saber como, acabei ceando cuns amigos na casa dunha parella alemá. No transcurso daquela velada, decateime de que o noso anfitrión estaba … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Nov 11, 2015 | Marxe
Non me acordo onde foi nin por que razón tiven eu acceso a aquelas confidencias, pero o certo é que nunha ocasión escoitei contar con toda clase de detalles, nunha xuntanza de café, como se cocera un pucheirazo electoral, pucheirazo ao fin e ao cabo, aínda que se tratase daquelas eleccións sen carne que se celebraban durante os tempos de Franco. Supoño que debían corresponder a aquilo que chamaban os procuradores polo terzo familiar, ou algo así. O señor que contaba a historia fora protagonista principal, ou sexa, que fora el mesmo quen preparara a trampa, que lle resultou ben, pois ao final conseguiu que o candidato que apoiaba, por certo o máis aberto e liberal, triunfase nos papeis sen gañar a votación.
O procedemento, seguido con todo descaro diante da vítima, un home, por certo, a quen eu coñecín e que non semellaba ser persoa de grandes luces, era … Seguir leyendo
