por amarxedotempo | Jun 15, 2015 | Marxe
De todos os artistas que coñecín, o máis natural de todos, o menos disposto a montar divagacións teóricas sobre a súa e obra e a dos demais, foi o escultor Antonio Faílde, que conservaba, cando xa era famoso, a estrutura mental do vello canteiro que fora nas altas terras de Piñor. Irritado pola competencia que lle facían algúns colegas de Ourense, autores de obras de pouco tamaño, un día, con motivo dunha exposición colectiva en Madrid dixo que os ía esmagar enviando unha peza de cinco mil quilos.
No extremo oposto desta simplicidade campesina están centos de artistas que teñen elaboradas complexas teorías estéticas sobre a arte contemporánea, incluída a propia obra. Un dos máis coñecidos hoxe no mundo é o pintor catalán Antoni Tàpies, que acaba de facer unhas declaracións moi categóricas e despectivas sobre o realismo, que descualificou como unha arte para novos ricos.
As declaracións do pintor … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 14, 2015 | Marxe
O venres, despois dunha cea, uns amigos acusáronme de deixar interrompida a historia do gato Samuel, de maneira que o último que sabían respecto del era que estaba feito unha calamidade, trasquilado e con pinta de tiñoso. Díxenlles que segue case igual, aínda que come con apetito, o cal debe significar que está ben de saúde, por máis que o aspecto sexa fatal. Aínda onte pola mañá, mentres eu lía un libro, sentado no porche, vino pasar. Deume a risa. Non o podo evitar, porque semella unha cousa rara, algo así como ver un señor pola rúa, vestido con chaqueta e gravata, camiñando cun paraugas na man, pero en calzóns.
Por certo que cando o vin e me deu a risa, ao pouco tempo estaba facendo o papel de tigre. Pensei que podía ter detectado un rato, un paxaro ou calquera presa natural, esas que o levan a poñerse en … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 13, 2015 | Marxe
Onte pola mañá, despois de cumprir co meu deber como cidadán europeo, fun ler os periódicos a unha terraza, fronte o mar. O día era espléndido e deseguida empezou a aparecer xente con cara de querer gozar do lecer azul do domingo. Uns, camiño da praia; outros, dirixíndose aos bares da zona; os máis vellos a pasear polo peirao, de tertulia ao pé das lanchas varadas. A iso da unha, chegaron os primeiros pescadores de liña, cos aparellos dispostos para levar unhas cabalas para a cea sen arriscar demasiado.
Antes de comer, viñeron tamén os meus para pasar o día fóra. Acompañábaos unha amiga alemá, a tradutora coa que traballei en Berlín hai menos dun ano, e que leva uns días na casa. Estivemos, xa que logo, moi de acordo co carácter europeo do día: eramos cinco persoas, pero soamente un nacido nesta parte do mapa.
Das eleccións falamos o … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 12, 2015 | Marxe
Hai un par de meses lin no New Yorker unha magnífica reportaxe de Paul Theroux sobre a raíña de Inglaterra e o seu home, o príncipe Filipe. Todo empezou un día en que o escritor, que acababa de chegar á súa casa de Nova York, atopou unha mensaxe gravada no contestador telefónico, na que alguén o convidaba a cear en Londres na noite seguinte. Theroux chamou de volta para escusarse, pero pronto cambiou de opinión ao saber que na cea, que se ía celebrar nun domicilio privado, estaría a parella real.
A raíña parece que estivo simpática, falando con graza, incluso con certa imprudencia calculada, dunha viaxe que fixera a un país pobre, non recordo cal. Mesmo se permitiu algún comentario maligno sobre algúns aspectos da organización, especialmente cando un atolondrado se abalanzou sobre o coche oficial.
Mentres tanto, o príncipe Filipe estaba aburrido, sen disimular o desgusto que lle … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 11, 2015 | Marxe
Hai séculos roubaban, mataban e violaban, pero hoxe os daneses son xente agradable e pacífica, altamente civilizada. Viven nun país que parece un xardín de cromo, plano como o deserto, cunha soa altura de nome cómico que visitan todos os escolares nas excursións de fin de curso. Están rodeados por un mar de cor gris, ás veces incluso chocolate, que se mete entre illas, illotes, penedos e rochas, pero que no verán chega a ser deliciosamente azul. Os daneses aman a independencia, contan as coroas unha a unha e beben a súa riquísima cervexa en cantidades moi pouco moderadas.
Estes días andan nos periódicos porque un chisquiño máis que a metade votaron que non no referendo en contra dunha maior integración en Europa. Podían andar por outras razóns. Por exemplo por seren a sede do castelo de Hamlet ou porque o rei anterior apareceu un día retratado publicamente en bañador … Seguir leyendo
