Estiven lendo nun periódico unha noticia absurda, pero dunha lóxica aplastante. Resulta que nun lugar dos Estados Unidos, no que a pena de morte se aplica na silla eléctrica, descubriuse hai pouco que o deseñador e fabricante do macabro artefacto era un individuo tramposo que se fixo pasar por enxeñeiro sen selo. A pesar de todo, o aparato empregouse varias veces e con éxito, naturalmente, pois no mundo dos artiluxios mecánicos só fallan aqueles que están destinados a salvar a vida da xente, nunca os que teñen como obxectivo o contrario. En canto se soubo da fraude, as autoridades ordenaron a revisión da silla a un equipo competente.
Os técnicos, despois de estudar o asunto e de facer algunhas probas, chegaron á conclusión de que tal como fora concibida e tendo en conta de que maneira estaba fabricada, sen garantías e con procedementos artesanais, cun persoal pouco cualificado, a citada silla eléctrica non parecía moi adecuada para cumprir coa súa tétrica misión.
Na parte final do informe elaborado pola empresa consultada, hai unha frase que resume perfectamente o disparate que rodea o asunto da aplicación da pena de morte. Na citada frase dise exactamente que, no caso de que non se introduzan as correccións oportunas, a silla podería ser moi perigosa para o reo. Con tal aseveración, as autoridades, que preparan unha execución para o próximo día 6, dispuxeron que se fixesen as citadas correccións, a fin de que o condenado á última pena, un home que leva vinte anos agardando no cárcere a execución da sentenza, non corra os perigos que se denuncian. Parece lóxico. Os aparatos eléctricos defectuosos levan consigo o perigo de morte.
Esta columna publicouse orixinalmente o 4 de abril de 2000.