por amarxedotempo | Nov 20, 2013 | Marxe
Cando tiña doce anos, un rapaz americano que se chama Dan Kopka e que agora cumpriu xa os vinte e catro, un día entrou no cuarto de baño da casa dos seus pais, en Minneapolis, pechou a porta, abriu a billa a todo gas, tirouse no chan e fixo un buraco pequeno nunha tetiña. Sorprendeuse de que non lle doese. Tiña lido nalgún sitio, quizais nun periódico ou nunha revista, que os romanos facían o mesmo e que logo colgaban un aro. El colgouno tamén. Contento co resultado, seguiu facendo buracos.
Agora ten dezasete, todos cos seus correspondentes aneis. Empezou polo sitio indicado, baixou logo ata o embigo, seguiu aínda máis abaixo por lugares que non digo e por fin decidiu subir para a parte que queda por riba do pescozo, incluída a punta de lingua. Como é lóxico, acabou montando un negocio en Nova York.
Ao principio, a clientela … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Nov 19, 2013 | Marxe
Vin a Barcelona para dar unha conferencia na Fundación La Caixa e cheguei cedo no primeiro avión da mañá. O taxista que me trasladou desde o aeroporto ata o hotel non debía ter moito frío porque se empeñou en manter a ventá aberta aínda despois de que lle pedise que fixese o favor de pechala. Supoño que non me escoitou, porque no mesmo instante en que eu lle estaba formulando a miña petición, el empezaba a facerme unha pregunta. Díxome: “¿Non pensa vostede que Toshack, o adestrador do Real Madrid, ten cara de foca?”
Quedei tan desconcertado que non souben que responderlle. Creo que non lle importou demasiado pois deseguida me decatei de que o único que pretendía era falar dun asunto que, polo que puiden comprobar, lle interesaba. En realidade o home tiña unha teoría elaborada, que ademais supoño que consideraba enxeñosa, sobre todo para un partidario do Barcelona, … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Nov 18, 2013 | Marxe
No gran cotilleo internacional, hai agora un libro sobre Mao Tse Tung que ofrece unha imaxe espantosa, parece que certa, do célebre político chinés. Está escrito polo seu médico, un home que o coñeceu na intimidade, e que desvela aspectos da súa privada bastante monstruosos. O malo non é que Mao non limpase nunca os dentes ou que lle tivese aversión ao baño, nin sequera que padecese desenfreo sexual, para o cal lle valían tanto as mociñas que lle preparaban como os guapos mozos da súa garda persoal.
O peor é a crueldade coa cal trata as xentes que se interferían no seu cariño e a perversión que foi sementando arredor del, un contorno no que era obrigado converterse nun mentirán sen escrúpulos para salvar a vida ou para evitar ser sepultado en calquera horrible prisión. É dicir, o contrario da moral que predicaba.
De todos os episodios que conta … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Nov 18, 2013 | Marxe
Que o presidente John F. Kennedy levaba furcias á Casa Branca é unha noticia vella, que non vai sorprender xa a ninguén. As falcatruadas daquel home coñécense desde hai anos. Nun primeiro momento, cando se empezou a falar publicamente delas, a algunhas persoas pouco maliciosas puidéronlle parecer invencións malignas de escritores cotillas e malvados como Truman Capote, que foi un dos primeiros en contar historias pecaminosas do célebre presidente asasinado, pero hoxe en día ninguén dubida da súa veracidade.
O que probablemente sexa novo son algúns flocos relacionados con aquel asunto, que agora saen á luz no esperado libro de Seymour Hersh titulado O lado escuro de Camelot, a punto de aparecer nas librerías dos Estados Unidos e do que xa fala todo o mundo. Por exemplo, parece que as furcias eran ameazadas se dicían algo.
Non obstante, parece que un dos documentos que manexouHersh durante meses e que … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Nov 16, 2013 | Marxe
Achegueime a San Sebastián, ou Donostia, como din os vascos, para participar nuns encontros de críticos e narradores organizados pola UNED. Nada máis chegar á cidade, fun ao hotel para deixar as cousas, mentres os organizadores me esperaban abaixo. Fíxenos agardar máis da conta porque descubrín, ao mirar pola fiestra, que o meu cuarto daba á praia da Concha e que ademais dispuña dun balcón enorme, colgado practicamente sobre o mar. Non puiden evitar a tentación de sentar nun sillón e poñerme a contemplar iso que os libros mal escritos, feitos para turistas rápidos, chaman unha paraxe incomparable, é dicir, unha vista fermosísima. Non me pasou pola cabeza que facer esperar os meus anfitrións puidese ser descortesía.
Había tempo que non estaba en San Sebastián. A cidade atopeina chea de vida, con moita xente contenta polas rúas, fermosa e tranquila. Xa sei que esta imaxe idílica non se corresponde coa … Seguir leyendo
