por amarxedotempo | Oct 11, 2013 | Marxe
Onte pola mañá, mentres ía no coche, chamáronme dunha emisora de radio para participar en directo nun programa sobre José Saramago, con el presente no estudio. Fíxome moita ilusión poder felicitalo persoalmente, cousa nada fácil nestes días, cando está tan agobiado e rodeado de xente a todas horas. Recordeille aquel día que lle dei a noticia, que a min me contaran de boa fonte en Estocolmo, de que uns meses antes estivera a punto de gañar o premio Nobel por un voto de diferenza. Como contei aquí hai pouco, el amosouse bastante escéptico, e mesmo me chegou a insinuar que non pensaba que tivera moitas oportunidades, dada a súa ideoloxía.
Durante o programa, con ese humor fino tan seu, díxome que desde entón, cada ano, cando se aproximaban as datas nas que se concede o premio, pensaba en chamarme por teléfono, para preguntarme se sabía algo. Se chega a facelo, … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Oct 10, 2013 | Marxe
Neste mesmo periódico de hoxe publícase a entrevista que lle fixen hai uns días na súa casa da Coruña a Domingo García-Sabell. Nela falamos, entre outras cousas, dun asunto que sempre me preocupou: o sufrimento dos inocentes. A primeira vez que batín con ese tema foi cando lin a novela A peste, de Albert Camus. Como recordarán os lectores desa obra excelente, a peste que se adona da cidade é interpretada polo P. Paneloux, sacerdote xesuíta, como un castigo merecido. O doutor Rieux, en cambio, non comparte esa opinión. Un día, despois de fracasar no intento de salvar un neno, no momento de saír do cuarto do hospital onde aquel acaba de morrer, o médico dille ao sacerdote: “Padre, polo menos este era inocente”.
Négome a aceptar que un Deus que é todopoderoso permita o sufrimento dun neno. Eu, que son un pobre mortal cheo de pecados, sería incapaz, … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Oct 9, 2013 | Marxe
Cando eu era neno e ía á escola, o mestre falábanos con frecuencia a importancia que tiña coñecer ben o sistema métrico decimal. Para ilustrarnos cun exemplo, falábanos dun albanel da vila, personaxe bastante popular e querido polos veciños, que ignoraba todo canto se refería a números, contas e medidas, o cal lle tiña impedido progresar no seu oficio. Desde entón, cada vez que eu atopaba a aquel señor, miraba para el con curiosidade: era o home que non sabía o sistema métrico decimal.
A verdade, non sei como se arranxaba, pero levantaba os muros ben dereitos, acertaba á hora de facer unha porta ou unha ventá e puña os alicatados de cociñas e baños ao milímetro. Supoño que inventaría un sistema propio, igual que se fose o primeiro home sobre a terra. Entre os ignorantes hai xente moi lista.
Digo isto porque onte tiven que facer de carpinteiro na … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Oct 8, 2013 | Marxe
No xantar con periodistas que convocamos onte para dar a coñecer o fallo dos premios do Pen Clube, unha vez resolto o asunto que nos xuntaba arredor da mesa, falamos de moitas cousas. Un dos asistentes, Paulino Novo, díxonos que rematou recentemente un estudo sobre cen insultos, entre os cales hai un que sacou desta columna e que eu pensei que era de uso xeral en toda Galicia, pero que debe ser da miña terra. Refírome a “larafuzas”, que alá pola Limia se emprega para referirse cariñosamente aos rapaces sucios.
Polo que escoitei, neste capítulo da lingua, o enxeño brilla case sempre con luz poderosa, o cal non constitúe ningunha sorpresa, pois adoita ser así cando un utiliza a intelixencia contra os demais. Particularmente maligno e afiado pareceume un insulto que citou Blanco Campaña, escoitado en Camariñas: “Non me sexas ti”.
Houbo un momento en que alguén falou tamén da … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Oct 7, 2013 | Marxe
Cando un volve á casa despois dunha viaxe, as vivencias, ata entón embarulladas, convértense en recordos ordenados. É unha segunda maneira de gozar con tranquilidade das experiencias pasadas. De todos os momentos que vivín estes días nos Estados Unidos, o que acode con máis forza á miña memoria é a peregrinación que fixen ata a pequena vila de Oak Park, preto de Chicago, para visitar a casa onde naceu Ernest Hemingway. Había tempo que o tiña pensado, pero nunca se presentara a ocasión ata agora.
É unha pequena casa de madeira situada nun fermoso parque, a moi poucos metros da casa e do estudio de Frank Lloyd Wright. Aínda dentro da súa graza arquitectónica, non ten ningún parecido coas extraordinarias mansións millonarias que a rodean, moitas delas privadas do magnífico esplendor doutro tempo.
Nunha alcoba da parte alta, que hoxe só se pode contemplara través dunha porta de cristal, naceu … Seguir leyendo
