Un día, hai xa moitos anos, un rapaz chinés chamado Wei Jingsheng decidiu facerse da Garda Revolucionaria. Enviado cunha misión ao noroeste do país, na estación do ferrocarril dunha aldea, desde o tren, viu unha rapaciña de dezasete anos completamente espida, cuberta só pola súa propia melena. Estaba disposta a deitarse con calquera, non a cambio de diñeiro, senón por comida. En estacións sucesivas, o mozo revolucionario viu outras rapazas semellantes. Desde entón non deixou de protestar.
Polas súas protestas, Wei leva dezasete anos preso. O propio Deng Xiaoping, morto recentemente, dixo unha vez que o meteran no cárcere porque tiña danado a reputación de China, pero que, a pesar de todo, esta medraba día a día. Non se entende ben entón por que non o soltan e por que lle dan tantas palizas.
No cárcere, Wei Jingsheng pasa frío, ten unhas dores de cabeza insoportables e ás veces pensa no suicidio. Mentres tanto, fóra son moitos os que están convencidos de que lle acabarán dando o Premio Nobel da Paz. Non obstante, máis importante que o premio é a solidariedade. Por se alguén se anima a aliviar a soidade deste home valente, dou aquí o seu enderezo: Wei Jingsheng, Jidond Nº 2 Prison, Nanpu kaifaqiu, Tangshan, Hebei province, 063305, República Popular de China. Seguro que Wei o agradecerá.
Esta columna publicouse orixinalmente o 2 de xullo de 1997.