por amarxedotempo | Abr 10, 2012 | Marxe
Hai cousa dun par de meses escribín aquí sobre Linda Tripp, esa señora americana que lle gravou varias horas de conversa a Monica Lewinsky, sen que esta soubese nada, sobre a súa relación con Clinton. Un día, a citada señora invitou a comer a rapaza e, cando estaban nos postres, apareceron uns axentes da policía federal que as levaron as dúas a un cuarto onde se descubriu o tomate. Foi tal a furia que lle entrou á amiga do presidente que lle tiveron que quitar de diante a outra para que deixase de insultala.
A señora Tripp resulta un dos personaxes menos atractivos da comedia. A primeira explicación das razóns que a levaron a actuar contra Clinton xa se sabía que non podían ser certas: que estivese indignada coa inmoralidade dun presidente perxuro non cadraba coa súa falta de escrúpulos cunha compañeira.
Agora leo no New Yorker unha biografía de … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Abr 9, 2012 | Marxe
No mes de febreiro do ano 1992, catro rapaces irlandeses, membros do IRA, conseguiron levar con trampas ata unha granxa apartada a un home chamado Eric Glass, soldado a tempo parcial. Eles portaban dous fusís automáticos e pensaban que o outro debía estar desarmado. Cando empezou o tiroteo e xa lle meteran moitas balas no corpo, descubriron con sorpresa que aquel mozo levaba unha pistola e que sabía defenderse, tanto que matou a un deles, un tal Sean MacManus, e obrigou a fuxir aos demais.
Despois da emboscada, cunha perna rota e sangrando por todas partes, Eric Glass non conseguiu que o dono da granxa onde o deixaran ferido se prestase a chamar por teléfono á policía. Tivo que facelo el mesmo, arrastrándose ata a casa. O que ocorreu despois, xa non o sei; non vén na revista onde lin o suceso.
O que si vén é que o rapaz … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Abr 8, 2012 | Marxe
Recordo unha cea bastante divertida, na que correron por igual o viño, a graza, a intelixencia e o cinismo, este último en cantidades discretas, pero ben proporcionadas, durante a cal, un antigo ministro de Franco nos dixo a un grupo de amigos que a afección do xeneral polo golf lle viñera cando a prensa empezou a difundir fotos do presidente Eisenhower practicando este deporte. E que o interese pola pintura lle aparecera cando se soubo que Churchill tamén pintaba. O da pesca dixo que debía ser cousa orixinal.
Eu acordeime aquel día deste costume español de imitar de forma grotesca moitos dos asuntos serios que pasan fóra do noso país. Cando se fixo aquela magnífica película americana de suspense que se titulaba Rififí, aquí non tardaron en facer outra que se chamaba Rufufú. Hai centos de exemplos semellantes.
Sorpréndeme que aínda non aparecese alguén tratando de imitar a Berlusconi cun … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Abr 7, 2012 | Marxe
Non sei como agradecerlle a María Dolores Vicente Lesta, de Santiago, que tivese a amabilidade de enviarme onte un caramelo de cristal precioso, de color azul escura, cunha pequena franxa branca no medio. Poreino xunto cos outros, nesa maravillosa mentira que adorna unha das mesas da miña casa, para que me recorde, sempre que mire para el, o xesto amistoso dunha señora á cal non coñezo, pero que imaxino como debe ser. Nunca pensei, cando empecei esta sección, hai miles de días, que aquela tortura diaria de ir contando o que me pasaba, acabaría resultando tan agradable, gracias a todos os bos amigos que fun facendo desde entón.
Na carta que acompaña ó caramelo, a miña amable lectora fai votos para que este ano non me pase coa mazaira o que me pasou o ano pasado. Pois de momento, parece que as cousas se presentan bastante ben: a árbore está … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Abr 6, 2012 | Marxe
Non é raro que durante os coloquios que se adoitan celebrar despois das conferencias, xurda de cando en vez un louco que fai unha pregunta desatinada. O que resulta máis improbable é que xurdan sete toliños, un detrás do outro, e que o coloquio remate nunha situación absurda e incomprensible, aínda que moi divertida. Pois iso foi o que lle sucedeu nunha ocasión ao escritor peruano Alfredo Bryce Echenique estando eu presente e que el chegou a pensar que fora unha broma coidadosamente organizada polos seus amigos.
O que me estraña é que a Alfredo lle pasase esa idea pola cabeza, tendo en conta que a súa vida está chea de acontecementos bastante máis absurdos que aquel. En verdade, eu nunca coñecín a ninguén a quen lle sucedan cousas dunha comicidade tan disparatada, tal como se pode advertir no excelente libro de memorias que acaba de publicar, Permiso para vivir… Seguir leyendo
