por amarxedotempo | Abr 1, 2015 | Marxe
Non son experto en asuntos relacionados co demo, aínda que lle oín falar moito sobre o asunto a don Vicente Risco, que lle fixo unha biografía a ese fulano de tal; pero paréceme que o periódico italiano que o outro día titulaba en primeira páxina que a xustiza ía por fin investigar as relacións de Belcebú coa Mafia, estaba equivocado. Referíase a Giulio Andreotti, o célebre político demócrata-cristián a quen algúns dos seus inimigos, e agora tamén a maxistratura, teñen acusado de manter relacións coa citada organización criminal.
Persoalmente sempre participei da opinión, en Italia bastante estendida, de que Andreotti é o demo, pero non exactamente Belcebú, nin Satanás; tampouco Lucifer. Eses son demos vellos e salvaxes, monstruosos, capaces quizais de provocar un terremoto ou de destruír unha cidade, pero con máis forza que a intelixencia e a imaxinación. Exactamente o contrario do que sucede con Andreotti.
En Galicia dise … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 31, 2015 | Marxe
Cando lin por primeira vez Platero y yo de Juan Ramón Jiménez, antes de abrir o libro tiven que cumprir coa norma obrigada de pasarllo a un profesor, cura por máis señas, para que decidise se o podía ler sen que correse moito perigo a miña saúde espiritual. Devolveumo aos poucos días con algunhas palabras tachadas con tinta china. Naturalmente, fixen o imposible por averiguar o que puña debaixo daqueles borróns tan ben trazados. Eran bobadas. Unha das frases dicía que a lúa lucía o seu branco vestido de noiva.
Algo parecido sucedeu con outros libros, algún dos cales aínda debe andar mutilado pola casa. Os máis atrevidos, non obstante, como El extranjero, de Camus, non resistiron a proba da tinta e fóronme decomisados. A medida non serviu para nada: agardei o verán e pedino prestado. A verdade, tampouco era para tanto.
Sei agora que nos Estados Unidos desterraron … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 30, 2015 | Marxe
O outro día escoitei na radio unha señora, veciña dunha muller maltratada, que dixo referíndose á pobre da vítima: “Es una infeliz que no tiene culpa de nada, limpia y trabajadora”. Naturalmente, pero nesa maneira de falar quedan reminiscencias inconscientes dunha cultura na que, se fose culpable de algo, sucia, por exemplo, a citada muller podía recibir uns golpes merecidos. Nun dos libros máis fermosos que se escribiron en castelán, El Carnero, unha obra rara e pouco coñecida do século XVII, abundan os exemplos.
O seu autor, o colombiano Juan Rodríguez Freyle, cronista fiel daquela época, conta bastantes historias de ciumes e adulterios que xeralmente rematan con espada. Por iso escribe que “peligrosa cosa es tener la mujer hermosa, y muy enfadoso tenerla fea, pero bienaventuradas las feas”. É dicir, a culpa de ser bonita.
Nun dos episodios que narra, hai un mestizo xordo e mudo, que anda montado … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 29, 2015 | Marxe
Creo que algún día falei aquí de Gilda, a famosa película de Charles Vidor que todo o mundo recorda pola protagonista feminina, Rita Hayworth, adornada con aquel vestido negro de seda e os guantes da mesma cor. Por culpa daquel filme tiven eu a idea de que os meus pais debían ser grandes pecadores, pois atrevéranse a ir vela despois de que don Cesáreo, o cura párroco, que se parecía a Pío XII, dixese expresamente desde o púlpito que era pecado moi grave asistir a aquela proxección. De todos os xeitos, en Xinzo de Limia non se chegou á histeria que se alcanzou noutros sitios, onde había xente rezando ás portas do cine.
Fóra de España, a cousa tomouse con máis calma no tocante á moral, pero con moito entusiasmo respecto da protagonista. Unha expedición de montañeiros subiu aos Andes cunha copia e enterrouna nun dos cumios para transmitila … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 28, 2015 | Marxe
Pois resulta que onte pola mañá, detrás dun radiador, nun dos cuartos da casa, apareceu un paxariño morto. Estaba situado de tal maneira que, para quitalo, houbo que desmontar o aparato enteiro. Pasados os primeiros instantes de sorpresa e despois de completar o traballo, empezaron as especulacións sobre a causa do suceso. Cada un tiña a súa teoría, todas máis ou menos ben construídas e fundadas, ata que finalmente se impuxo unha sobre as demais: o responsable non podía ser outro que o gato.
Peza fundamental na acusación foi a certeza, que ninguén se atreveu a poñer en dúbida porque equivalería a negar unha evidencia, de que este animal anda ultimamente alporizado cos paxaros, aos que persegue ladinamente polo xardín adiante, apostado como un pequeno tigre entre a herba, á espera da gadoupada final.
Establecida a responsabilidade, resultaba ineludible un xuízo moral. Polo tanto, o gato foi acusado de crueldade … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 27, 2015 | Marxe
Onte pola tarde estiven na universidade, aquí ao lado do hotel, no Unter den Linden, para asistir aos actos de inauguración desta semana na que participamos un montón de xente. Logo aproveitei para dar unha volta pola cidade e, a iso das dez da noite, fun cear cuns amigos a un restaurante de Savigny Platz, moi concorrido de membros da farándula artística e literaria.
Á miña dereita, por exemplo, na mesa do lado, estaba sentada unha señora maior, con aspecto de pintora ou poetisa, algo así. Quero dicir que ía vestida e adornada de intelectual ou artista, o cal non significa que fose ningunha das dúas cousas. Iso si, comía con moito apetito. Non tanto, porén, como un dos señores que a acompañaban, un tipo escuálido, con cara de alma, dotado, polo que vin, dun dente prodixioso. Mentres a muller falaba e falaba e repetía o nome do escritor irlandés … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 26, 2015 | Marxe
Un amigo, profesor de literatura española, déixame ler, máis desolado que divertido, o exame dun alumno de segundo de bacharelato. Tratábase de escribir un folio sobre Antonio Machado, previas tres horas de explicación, nas que se incluía unha biografía fácil, con moitas anécdotas, a lectura dunha crónica sobre a estancia do poeta en Valencia, durante a guerra, co detalle de que, a falta de tabaco, fumaba as follas secas das plantas que había na horta da casa onde vivía, e o comentario de varios poemas sinxelos.
O que pretendía o profesor, segundo me confesou, era moi simple: que os alumnos aprendesen que existiu un poeta chamado Antonio Machado, que fora vítima da brutalidade e a intolerancia, razón pola cal se veu obrigado a marchar ao exilio, e que escribira algúns poemas fermosos, de lectura pouco complicada. Nada máis.
O que quedou do esforzo do profesor reduciuse a un disparate. Para … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 25, 2015 | Marxe
A momia de Lenin, tal como eu a vin en Moscova hai tempo, era a dun morto ben conservado, sen enrugas na cara, con algo de colorete nas meixelas e cos labios un pouquiño encarnados. Non parecía propiamente un cadáver, senón un señor durmido, co rostro apracible e sosegado. A guía que me acompañou naquela visita, unha mociña que respondía polo nome de Tamara, díxome que nun piso máis abaixo había un instituto científico dedicado a facer os estudos pertinentes para conservar a momia mil anos.
Poucos meses despois daquela visita, estando en Liverpool, vin na televisión unha reportaxe sobre o embalsamamento de Lenin. Non foi, polo visto, cousa fácil. Ao principio, os responsables non lograban controlar o proceso, de maneira que o morto estaba cada vez máis feo, con enrugas que o avellentaban e con cara de avinagrado.
Por iso non permitiron velo durante unha tempada. Cando o amosaron … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 24, 2015 | Marxe
Nunha pequena vila americana de pouco máis de cinco mil habitantes, no estado de Xeorxia, xusto na metade dun prado onde antes pacían as vacas dun granxeiro, a Virxe María aparecéuselle a unha enfermeira de corenta anos. O día 13 de cada mes, aniversario do acontecemento, unha multitude de xentes chegadas de todo o país acércanse ao lugar para asistir de preto ao prodixio. Unha parte moi considerable son enfermos desafiuzados que acoden en busca dun remedio que a ciencia, penúltimo recurso, xa non lles pode dar.
Naturalmente, entre todos estes peregrinos, ademais de eivados e crentes, hai tamén unha alta porcentaxe de curiosos. Cando a vidente anuncia por un altofalante que a Virxe María está descendendo desde o alto do ceo, de súpeto miles de cámaras enfocan cara ao firmamento e durante varios minutos póñense a filmar ou a facer foto tras foto na mesma dirección en que miran … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Mar 23, 2015 | Marxe
Lin o outro día a historia dun infeliz que pasou trinta e sete anos da súa vida pechado entre as catro paredes da casa onde nacera, asustado polo medo a ser mordido por un can. Non se trataba do temor a un animal concreto e coñecido, nin da fobia contra esa especie, senón do terror que lle inspiraba un bicho imaxinario, inmenso e terrible, que agardaba por el, día e noite, paseando por diante da ventá do seu cuarto. Finalmente, despois de tanto sufrimento, o pobre morreu atragoado por un cacho de pan.
Coñezo máis casos coma ese, de xente que arruinou a súa vidiña por culpa de que algo se lle rompera dentro da cabeza. Cando eu era neno, un tío meu tivo unha paciente, non exactamente tola, pois salvo ese torcemento levaba unha existencia normal, que viviu atormentada porque estaba convencida de que tragara un raio.
Na corte … Seguir leyendo
