Hai un par de semanas atopei nunha tenda de cousas vellas unha cámara antiga. Collina, vin que funcionaba e preguntei o prezo. O dono, un señor gordo e con bigote, tirando a vermello, con cara de ben almorzado, díxome unha cifra disparatada, algo así como dez veces o valor do aparato. Por non discutir, quedei calado e seguín mirando entre as estanterías, máis pola curiosidade de ver obxectos raros ou curiosos que porque estivese interesado en mercar nada en concreto, a non ser a cámara.
Cando xa me ía, o dono preguntoume se non me interesaba e conteille a verdade, que me parecía demasiado cara. Como levaba un catálogo no coche, saín para amosarllo e demostrarlle que as cousas non teñen calquera valor, senón que todo está taxado. Nada máis ver a cantidade que figuraba na lista, díxome: “¿E ese libro de onde é?” Pronunciou a frase con sorna, anticipando unha sentenza. Respondinlle que era alemán e engadiu: “Pois iso valerá para Alemaña”. Deu media volta e ignoroume, cunha cara de desprezo infinita, case de noxo.
Esta columna publicouse orixinalmente o 10 de setembro de 2000.