por amarxedotempo | Jul 26, 2016 | Marxe
Estes días pasados falei varias veces do cura das etimoloxías. Foi un dos moitos cregos curiosos que coñecín. Ningún tan pintoresco, non obstante, como don Luís de Bangueses, que tiña memoria de elefante. Era un home albóndiga, pequeno e redondo, pelado ao cero, que calzaba sempre uns zapatóns enormes de pel de becerro, incluso nos días máis calorosos do verán. Aínda que nacera na aldea, cos paisanos falaba un castelán escollido, de fonética sibilante, coma se, ao pronunciar, o aire se lle escapase entre os dentes.
Dicía a misa en dez minutos, comendo as palabras. Nas avemarías, por exemplo, só se lle entendía “Mujeres, vientre, Jesús”. Sabía de coro as datas de nacemento, bautizo e voda de todos os seus feligreses. Sabía tamén, como poden testimoñar algún dos seus colegas, a Biblia enteira de memoria, sen fallar unha letra.
Para a vida práctica, en cambio, era un desastre. Sendo eu … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 25, 2016 | Marxe
Ese señor Chávez que goberna en Venezuela, agora quérelle cambiar o nome ao país. Non é unha cousa tan infrecuente nin rara como se pensa. Hai anos, eu lin unhas cartas entre Castelao e Aguirre, o que fora presidente do goberno vasco e que daquela residía nos Estados Unidos, onde o segundo dos dous lle propuña ao outro, alá polos anos corenta, a necesidade de ir pensando en cambiar o nome de España para cando caese o xeneral Franco.
Aguirre era partidario dun cambio radical, é dicir, substituír o nome histórico por outro diferente. Castelao, en cambio, con máis sentido común, argumentaba que el non pasaría de cambiar España por Hespaña.
Castelao invocaba ao seu favor, para meter o “h”, a etimoloxía, aducindo o vello nome latino de Hispania, pero a Aguirre non lle parecía de abondo. Se mal non recordo, entre os nomes que propuña, estaba o de Iberia. … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 24, 2016 | Marxe
O outro día fun cun amigo á Coruña no coche del. Poucos minutos despois de saír de Vigo, antes de chegar a Pontevedra, decateime de que corría bastante. Era unha impresión clarísima que eu tiraba dunha observación moi simple: o noso auto devoraba a todos os demais que se lle puñan diante, aos que superaba como un lategazo, e por outra parte, unha ollada aos laterais da autoestrada evidenciaba que as árbores, as matogueiras e os terrapléns pasaban a unha velocidade capaz de producir mareos. Nun momento mirei para o contador de quilómetros e comprobei que circulabamos a cento noventa por hora. Non obstante, non tiña a sensación de ir en perigo.
Dunha maneira discreta deille a entender que corría demasiado. Díxenlle exactamente: “Gústache correr”. A miña sorpresa foi cando me respondeu que non. Dixo: “Normal”. Despois dun par de minutos, aclareille: “Vas case a douscentos por hora”. Dun xeito … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 23, 2016 | Marxe
O outro día fun cun amigo á Coruña no coche del. Poucos minutos despois de saír de Vigo, antes de chegar a Pontevedra, decateime de que corría bastante. Era unha impresión clarísima que eu tiraba dunha observación moi simple: o noso auto devoraba a todos os demais que se lle puñan diante, aos que superaba como un lategazo, e por outra parte, unha ollada aos laterais da autoestrada evidenciaba que as árbores, as matogueiras e os terrapléns pasaban a unha velocidade capaz de producir mareos. Nun momento mirei para o contador de quilómetros e comprobei que circulabamos a cento noventa por hora. Non obstante, non tiña a sensación de ir en perigo.
Dunha maneira discreta deille a entender que corría demasiado. Díxenlle exactamente: “Gústache correr”. A miña sorpresa foi cando me respondeu que non. Dixo: “Normal”. Despois dun par de minutos, aclareille: “Vas case a douscentos por hora”. Dun xeito … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 22, 2016 | Marxe
Onte falei aquí desa preciosa cámara Leica que merquei en Moscova. O que non contei aínda foi que as cámaras antigas son unha das moitas debilidades que padezo, non sei se por algunha reminiscencia infantil ou por algún capricho inconsciente de rapaz mal criado. O caso é que o outro día, ao pasar o arco detector de seguridade do aeroporto de Berlín, o policía que controlaba por escáner os maletíns de man, descubriu sorprendido que eu transportaba once cámaras, todas mercadas en tendas de segunda man en distintos países do Leste.
O home debeu quedar tan estupefacto que me pediu que as sacase. Ao velas en fila, como escandalizado, chamou o seu xefe, que se presentou deseguida. Este, despois de compoñer un xesto igualmente asombrado, preguntoume que ía facer con elas. Conteille a verdade, que as quería só para miralas. Botouse a rir e díxome que podía pasar, non sen … Seguir leyendo
