Alá polo ano 1982, cando estiven invitado na Unión Soviética, en pleno réxime comunista, alguén me traduciu uns carteliños que figuraban no parabrisas dalgúns camións e que dicían que con Stalin non había tanta delincuencia. A verdade é que eu me dediquei a pasear por Moscova, moitas veces de madrugada, e nunca tiven conciencia de que correse ningún perigo. Non obstante, coñecín persoas que me aseguraban que a inseguridade era cada vez maior e que sentían medo se por algún motivo tiñan que saír de noite.
Cóntame agora Miguel Viqueira, profesor e novelista español residente en Lisboa, que ese mesmo temor estase estendendo tamén naquela cidade, tan segura ata hai pouco como o Moscova que eu coñecín. Despois de todo, entre o Portugal de Salazar e a Unión Soviética de Stalin debía haber algunhas semellanzas.
Segundo me ten referido este amigo, o outro día presentouse nunha comisaría lisboeta un señor para denunciar que fora atracado na rúa por un tipo mal encarado que lle quitara a carteira. Media hora máis tarde, un señor de aspecto agradable e pacífico entregaba a carteira desaparecida e declaraba sorprendido que lle pedira lume a un home que se cruzou no seu caminiño e que este, sen mediar palabra, absolutamente aterrorizado, sacou unha billeteira do peto interior da chaqueta, entregoulla e saíu correndo.
Esta columna publicouse orixinalmente o 30 de xullo de 1994.