La Voz de Galicia
Recuperación diaria das columnas de Á Marxe, escritas por Carlos Casares en "La Voz de Galicia"
Seleccionar página

Por casualidade, hai uns días caeu nas miñas mans un deses libros deliciosos que non le case ninguén porque nunca se fala deles. Trátase dun pequeno volume no que se conta unha  gamberrada impoñente, organizada por Adrian Stephen, irmán da escritora Virginia Woolf, e un grupo de amigos. Nunha ocasión, por divertirse, disfrazáronse de abisinios, enviaron un telegrama ao almirante que mandaba o buque insignia da Armada británica e anunciáronlle a visita inminente do emperador daquel país, acompañado do seu séquito, no que figuraba vestida de home a propia Virginia, facendo o papel de príncipe Rax Mendax.

A pesar das barbas e os bigotes postizos e do tinte nas caras, todo funcionou ben. O séquito foi recibido no buque con tódolos honores, aínda que os golfos renunciaron aos vinte canonazos que lle correspondían, segundo o protocolo, a un emperador estranxeiro. A acollida e o trato da Armada foron exquisitos.

De tradutor, actuou Stephen, que inventou unha lingua que daba o camelo. Dicía, por exemplo: “Tahli bussor ahbat tahl aesque miss. Erraema, fleet use”. Os anfitrións pensaban que era suahili, pero non era máis que a deformación dun verso da Eneida, que o falso intérprete sabía de memoria: “Talibus orabat, talisque miserrima fletus”. Cando, días despois se descubriu a broma, houbo interpelacións no Parlamento. O peor foi que o almirante non podía saír á rúa sen que desde as esquinas lle berrasen facéndolle burla: “¡Bunga, bunga!” Houbo, pois, que lavar o honor da Armada. Un grupo de oficiais buscaron un por un os gamberros e pegáronlle uns bastonazos amodiño. Logo déronlles a man.

Esta columna publicouse orixinalmente o 17 de febreiro de 2000.