por amarxedotempo | Abr 28, 2012 | Marxe
Na aldea de Corbillón, entre Allariz e Celanova, en terras de Ourense, hai un famoso penedo. Aínda hoxe non é raro ver dúas persoas, unha colocada embaixo e outra subida na cima, para levar a cabo algo que parece un vello rito pagán. O de riba, provisto dun vaso, ten que enchelo sete veces nunha poza de auga furada no alto, e verter o contido sobre a cabeza do compañeiro, ao mesmo tempo que reza tres veces a salve.
Os que participan na cerimonia pensan que ese é o remedio máis seguro para curar non sei que clase de enfermidade. Aínda que xa hai moito tempo que se sabe que a malaria é unha doenza infecciosa transmitida por mosquitos, moitos italianos do sur seguen crendo que se trata dunha mala aria, é dicir, dun mal aire, e están convencidos de que a mellor maneira de combatila é bañando o enfermo … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Abr 27, 2012 | Marxe
Case me dá vergoña contalo. Onte estiven en Madrid para presentar, xunto con Camilo José Cela, o curso de verán que se organiza tódolos anos na súa fundación, en Iria Flavia, pero tamén para verme cun señor alemán que coordina desde España o tren dos escritores europeos. Nese tren, que sae de Lisboa o día 2 de xuño, iremos un grupo de colegas de toda Europa para viaxar, durante mes e medio, ata San Petersburgo, e rematar despois en Berlín. Cincuenta días dun lado para outro, facendo paradas aquí e alá, e participando en conferencias, mesas redondas e coloquios en televisión.
Tan fermoso que resulta ofensivo. Eu non sei a quen se lle ocorren estas cousas, pero estou seguro de que o pai da idea non ha de ser ningún dos corenta privilexiados que imos compartir tan excitante aventura.
Detrás do telón do mundo relacionado coa literatura, hai sempre xente … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Abr 26, 2012 | Marxe
Hai un par de días chamáronme da radio para preguntarme algunhas cousas sobre o día do libro, pero no transcurso da entrevista, o condutor do programa deume a noticia de que a policía sueca tiña atopado en Estocolmo, nas inmediacións da ponte Wassa, por onde eu pasei tantas veces, a pistola coa que mataron a Olof Palme. Con ese motivo, falamos do asunto e eu dixen que me alegraba moitísimo, pois no caso de que a noticia se confirmase, podía resolverse por fin un crime que conmoveu o mundo e que, tantos anos despois, segue impune. Aínda que os suecos supoñen con fundamento quen foi o asasino, este paséase tranquilamente polas rúas.
Recordo perfectamente que un día despois do magnicidio, escribín neste mesmo periódico un artigo no que dicía que o peor daquela morte absurda era que, con toda probabilidade, o autor había ser calquera estúpido, movido quizais por razóns … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Abr 25, 2012 | Marxe
Coñecín a John Balan hai xa moitos anos, cando eu era estudante de bacharelato e el actuaba nas salas de festas co nome de “El hombre orquesta”. Daquela, un dos seus números máis celebrados era a interpretación, valéndose só da boca e mais dos labios, de El sitio de Zaragoza. Tamén imitaba moi ben o chiflo do capador e os freazos dos coches, estes últimos en plena rúa, para asustar os peatóns. Desde entón, véxoo con frecuencia. Unha vez á semana, polo menos, saudámonos nunha cafetería de Vigo, á hora do almorzo. O outro día, aínda nos representou unha película do Oeste, desas nas que el fai dobre papel: o bo e o malo.
Neste tipo de actuacións, cambia de lado, segundo interprete o heroe ou o canalla. Este, por exemplo, di apuntando co revólver ao primeiro: “Joe, te llegó la hora”. E o outro, momento en que Balan se … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Abr 24, 2012 | Marxe
Pasei a mañá de onte revolvendo entre os libros da Feira do Libro Vello que se celebra estes días no Paseo de Recoletos, en Madrid. Aínda que non son bibliófilo e polo tanto descoñezo o pracer, probablemente intenso, de perseguir primeiras edicións, gústanme este tipo de mostras, en parte porque en moitos dos volumes que se venden é posible descubrir dedicatorias autógrafas dos propios autores ou escritos dos antigos propietarios, con frecuencia nada máis que informativas, pero ás veces curiosas ou raras.
Por exemplo, tiven nas mans unha biografía de Lucrecia Borgia que niso que se chaman as páxinas de respecto, concretamente na primeira, debaixo do título, dicía: “Soy de Pepita Marrana”. A frase estaba escrita nunha letra preciosa, a pluma, como se a beleza da caligrafía pretendese dulcificar a inxustiza imposta polo destino.
Nunha das casetas atopei algo que andaba buscando: un libro de Julio Camba, ese grande escritor … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Abr 23, 2012 | Marxe
Onte publicaban os periódicos a noticia de que un bispo español irrompeu a trallazos en plena campaña electoral chamándolle “porteiras” aos políticos. Explícase que Ilustrísima collese o látego para andar a zurriagazos cos castigados lombos destes últimos, pero custa máis comprender que, aínda que sexa por vía indirecta, se metese tamén con aquelas boas mulleres. No riquísimo repertorio que a lingua española foi acumulando durante séculos de mala uva para denigrar o próximo, había moito onde escoller sen necesidade de faltarlle ao respecto a ninguén.
Por exemplo, sen saír do reino animal, o señor bispo puido dicir que os políticos son como papagaios ou que discorren como grilos, por non acusalos de ter cerebros de mosquito. E se unha sensibilidade franciscana, que non hai que descartar, lle impedise facer escarnio destas criaturas de Deus, aínda podería recorrer ao mundo vexetal: abondaría con acusar a aqueles señores de ter cabezas de … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Abr 22, 2012 | Marxe
O domingo pola noite, a iso das once, despois de rematar de ler unha espléndida biografía de Girolamo Savonarola que mercara uns días antes en Florencia, púxenme a ver a televisión sen plan de ningún tipo. Buscando algo que merecese a pena, pareime nun canal portugués porque me chamou a atención a imaxe dun gato que estaba subido no alto dun poste. O animaliño tiña cara de medo, como esa xente que se ve ás veces aterrorizada na cima dun edificio, en pleno incendio, agardando que acudan a salvala.
O suceso ocorreu en Estambul. Alguén descubriu ao bicho naquel sitio, incapaz de baixar polo seu pé, miañando con angustia. En pouco tempo xuntouse unha multitude curiosa, formada por eses mesmos tipos humanos que se deteñen a contemplar a un suicida que ameaza con saltar desde o alto dun edificio de vinte plantas.
Deseguida chegaron os bombeiros, pero co coche avariado, … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Abr 21, 2012 | Marxe
Nunca esquecerei un día, alá polo outono do ano 1957, cando eu era un rapaz, en que o cura don Juan Portabales, que segundo o meu pai se parecía moito a Basilio Álvarez, ao ler nos periódicos que os científicos soviéticos puxeran en órbita o primeiro satélite artificial da historia, o Sputnik, me dixo nun bar de Baltar, en terras de Xinzo de Limia, unha frase que me escandalizou: “De aquí a pouco, os rusos acabarán sabendo tanto coma Deus”. Non era para tanto. Algúns anos despois eu vin un daqueles artiluxios exposto en Boloña e quedei bastante decepcionado. Parecía unha albóndega xigante, con remaches de ferreiro, bastante chapuza.
Onte estiven escoitando na televisión un programa sobre iso do xenoma humano, do que agora fala case todo o mundo. Resulta que hai un científico de Manchester que está convencido que a inmortalidade das persoas será posible. Non digo que non, … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Abr 20, 2012 | Marxe
A primeira vez que estiven en Portugal, alá polos anos cincuenta, vivín aquela curta viaxe de pouco máis de corenta quilómetros como se fose un grande acontecemento. Naturalmente, non todo foi fermoso. Deixando de lado as tres horas longas que se tardaba en percorrer en coche, bache a bache, curva a curva, un traxecto que hoxe se fai en trinta minutos, houbo algunhas decepcións. Por exemplo, que a raia, que era como se chamaba a fronteira na miña terra, non fose exactamente iso, unha raia branca pintada no chan.
Era unha estrada de coio que remataba nunha caseta, uns gardas civís gordos e desganados, cumprindo coa rutina de revisar os pasaportes e abrir os maleteiros dos escasos coches que cruzaban dun país ao outro, e uns gardiñas portugueses vestidos cuns uniformes parecidos aos dos homes que vendían queixo nas feiras.
Chamoume a atención que en Chaves houbese tanta xente descalza … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Abr 19, 2012 | Marxe
Onte pola mañá, a iso das once, aproveitando un momento de sol, saín a dar unha volta polo xardín para botarlle unha ollada ás árbores, que supuña castigadas despois das tormentas deses días pasados, tan enlouquecidos. Como temía, a pedra fixo bastante mal. A pavieira, que rebentaba de gozo, está triste. A mazaira ten as follas tronzadas e o froito incipiente vese xa que desta vez non irá para adiante. O tempo cálido de aí atrás enganou as froiteiras, deulles a oportunidade de florecer e logo machacounas no sitio, como a traición. Ninguén ten a culpa, naturalmente, e non hai, polo tanto, a quen reclamar, pero dá pena que as árbores estean tan indefensas.
Hai anos, Christopher Stone publicou un libro precioso, como se pode desprender do mesmo título: ¿Deberían as árbores teren dereitos? Os seus argumentos non eran tontos. Sería algo así como cando os xuíces designan unha persoa … Seguir leyendo
