por amarxedotempo | Oct 8, 2017 | Marxe
Onte pola mañá, chamei por teléfono a un amigo que me dixo que leva uns días no leito, desfondado e sen ganas de facer nada. Supuxen que era a gripe, pero díxome que non. Ten un virus raro. Polo menos, iso foi o que lle diagnosticou o médico. Grazas a Deus, parece que se trata dun parasito que morre en tres ou catro días. Resulta curioso porque no verán, unha noite que me acheguei ata Panxón para tomar o fresco, atopei nunha terraza outro amigo, delgado e con mala cara. Tamén me dixo que tiña un virus.
Na casa tiñamos unha nogueira espléndida que daba unhas noces grandes coma tomates, moi ricas. Na primavera, os rapaces andaron matando unha madreselva invasora, de reproducción incontrolable como o cancro, e debéuselle ir a man co produto, que quedou a pobre esmirrada como unha mociña tísica.
Un paisano aconselloume que lle pegase unha … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Oct 7, 2017 | Marxe
Desde que empezou a crise rusa, estaba moi claro que había dúas personalidades contraditorias entre os dirixentes que se atrincheiraron no Parlamento. Por un lado, Jasbulátov, que no plano humano e persoal era un golfo, un pillabán, un capagrilos, e que politicamente foi un irresponsable. Ninguén esperaba del que acabase de maneira distinta como acabou, sacando unha bandeira branca, reclamando a protección das embaixadas e mentindo para eludir responsabilidades.
O xeneral Rutskoi parecía outra cousa. Tiña quizais máis vontade que intelixencia, pero esas son as virtudes do heroe, o que normalmente se traduce tamén nun ríxido código dun gran rigor moral: culto ao honor, sentido estrito do deber, capacidade de sacrificio… Xentes perigosas pero nobres, alucinadas.
Era o elemento que lle outorgaba un respectable sentido da traxedia ao sainete organizado no interior do parlamento: destitución do Goberno, ameazas ao exército, penas de norte comunicadas por teléfono… Un esperaba, polo tanto, … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Oct 6, 2017 | Marxe
O ordenador portátil no que escribo día a día estes artigos, o domingo fíxome unha trampa. Despois de conectalo a través do teléfono desde Nova York coa redacción do periódico, confirmoume que todo transcorrera coma sempre e que o texto desta columna se recibira correctamente na Coruña. Non foi así, non obstante. Cando me chamaron para avisarme, eu ía no medio do Atlántico, a bordo dun avión, camiño da casa, e a cousa xa non tiña remedio. Sentino moito, non tanto polos lectores, que así puideron descansar polo menos un día, senón polos responsables do periódico, aos que supoño que non lle deben gustar nada estas sorpresas de última hora.
Polo demais, a viaxe foi ben. Digo isto porque nas viaxes longas, eu sempre tiven moi mala sorte coa xente. Indo a Santiago de Chile, por exemplo, unha vez tocoume ao lado un tolo que falaba en voz alta e … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Oct 5, 2017 | Marxe
Hai un par de meses falei mal dunha das cadelas que temos na casa, a rottweiler que chamamos Buba. Non me faltaban motivos: acababa de atacar con furia á infeliz de Leda, que é unha santa. Deixouna tan mal ferida que tivo que pasar polo quirófano. Se houbese xustiza no mundo dos cans, a violenta estaría agora en presidio, condenada quizais a moitos anos de cárcere. E se tivese a mala sorte de nacer nun deses países nos que aínda matan a xente como castigo legal, é probable que pasase pola cadeira eléctrica.
Deus o fixera mellor, porque tampouco se trata de desexar para ninguén, nin sequera para un can feroz, un final tan inhumano. Haille que dar a todo o mundo a posibilidade de rexenerarse. O caso é que como eu non podía meter a Buba en prisión, deixeille de falar. Durante todo este tempo, foi como se fose … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Oct 4, 2017 | Marxe
Non é a primeira vez que me sucede. Onte, mentres tomaba un café pola mañá, achegouse cara a min unha muller en actitude de saudarme. Deille un par de bicos e pregunteille como estaba. Respondeume: “Non nos coñecemos persoalmente, pero tiña ganas de falar contigo”. Quedei cortado pola metedura de pata, que aínda conseguín empeorar despois, cando ela me dixo que estivera nunha conferencia miña e que me saudara ao rematar. “Ah, si, xa recordo”, mentinlle. Decatouse da trampa e preguntoume: “A ver se é certo, en que sitio foi?” Tiven que renderme.
Carecía de complexos, porque se botou a rir. O primeiro que me chamou a atención foi que fose tan bonita e que vestise con tanta elegancia. Só máis tarde me decatei, ao escoitala, de que era tamén intelixente. Lástima de que a intelixencia, como a beleza, non se vexa a simple vista: sería máis fácil. Por exemplo, … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Oct 3, 2017 | Marxe
A Habana está chea de nenos simpáticos que se achegan a un para preguntarlle de onde procede ou que está facendo no país. Onte, mentres paseaba polo Malecón, á beira do mar, un rapaciño duns nove anos abordoume para averiguar se viña de España, que era o que el mesmo supuña. Resultou ser un experto coñecedor da nosa xeografía: sabía perfectamente onde caía Galicia no mapa, que A Coruña, Vigo e Santiago eran as súas cidades máis importantes e que o país estaba xusto ao norte de Portugal.
Andou paseando comigo cerca de dúas horas, falándome dos seus estudos e de como aprende o cultivo da terra, que lle gusta moito. Contoume a súa vida, díxome o que facían os seus pais e cantos irmáns tiña. Ademais converteuse no meu guía: levoume a ver a casa natal de José Martí e acompañoume a un mercado de libros vellos.
Nun momento, … Seguir leyendo
