A primeira vez que estiven no Berlín Oriental, cando aínda existía o muro que dividía a cidade, fun ver, como se dun santuario se tratase, a casa do escritor Bertolt Brecht. E despois achegueime á súa tumba, que está tan cerca da vivenda que ocupou en vida que desde a fiestra do seu cuarto de traballo debeu contemplar moitas veces o recuncho de terra onde agora descansan os seus restos, ao pé dun penedo gravado co seu nome, case pegado ás campás de Hegel e Fichte e non moi lonxe da que ocupa Heinrich Mann.
Como resulta fácil imaxinar, non me atopaba só: centos de rapaces de todo o mundo, co aspecto inconfundible de proceder dos países do outro lado do muro, facían o mesmo ca min. Ao final, acabamos todos na taberna museo que había debaixo da casa, bebendo cervexa e admirando as maquetas das montaxes teatrais do autor.
Agora, o libro de John Fugi que se publicou recentemente en Inglaterra vén botar sombras sobre a vida e a obra de Brecht. As probas son abrumadoras: recibiu axudas importantes de dúas das súas mulleres para escribir non poucos dos libros que firmou, cousa que procurou ocultar, e foi moi pouco escrupuloso co diñeiro dos demais. Por se fose pouco, era maleducado e porquiño: na casa dos seus pais mexaba nos cestos da roupa limpa para non ter que baixar ata o cuarto de baño. Aínda así, Fugi recoñece que era un bo escritor.
Esta columna publicouse orixinalmente o 3 de decembro de 1994.