Cando un volve á casa despois dunha viaxe, as vivencias, ata entón embarulladas, convértense en recordos ordenados. É unha segunda maneira de gozar con tranquilidade das experiencias pasadas. De todos os momentos que vivín estes días nos Estados Unidos, o que acode con máis forza á miña memoria é a peregrinación que fixen ata a pequena vila de Oak Park, preto de Chicago, para visitar a casa onde naceu Ernest Hemingway. Había tempo que o tiña pensado, pero nunca se presentara a ocasión ata agora.
É unha pequena casa de madeira situada nun fermoso parque, a moi poucos metros da casa e do estudio de Frank Lloyd Wright. Aínda dentro da súa graza arquitectónica, non ten ningún parecido coas extraordinarias mansións millonarias que a rodean, moitas delas privadas do magnífico esplendor doutro tempo.
Nunha alcoba da parte alta, que hoxe só se pode contemplara través dunha porta de cristal, naceu o novelista. Contrariamente ao que sucede co resto dos cuartos, que están nun estado de abandono evidente, aquel ten un aire deplorable de lugar sagrado, aínda que na versión cursi dunha casa de bonecas preparada por unhas señoritas nostálxicas e aburridas. Desde logo un non imaxina a Hemingway, aquel borracho, dono dunha das prosas máis vivas e cortantes deste século, perdido entre tanta gasa e satén.
Esta columna publicouse orixinalmente o 7 de outubro de 1994.