por amarxedotempo | Jun 25, 2016 | Marxe
O cónsul de España, que está empeñado en converter a miña estancia aquí nunha especie de terremoto agradable, onte organizou unha recepción na súa residencia á cal convidou a unhas corenta persoas. Había escritores, periodistas, profesores, un cura e dous galegos moi interesantes. Un deles, un antigo piloto no exército republicano durante a Guerra Civil española, deixoume dunha peza cando me contou que un irmán seu, da mesma profesión, foi o que lanzou as famosas bombas da basílica do Pilar, en Zaragoza.
Cando eu era neno, na escola aínda se nos falaba daquel episodio, sobre todo para destacar o milagre, pois os artefactos, como se sabe, non estouparon. Parece que o propio piloto, que era de Ponteareas, axudou ao ceo naquela ocasión co propósito de que as cousas saísen ben: quitoulles as espoletas ás bombas antes de tiralas.
O mundo está cheo de xente curiosa. Foi tamén a impresión que … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 24, 2016 | Marxe
Estou observando o gato, que desde hai uns minutos tratade sorprender un paxariño que anda peteirando miocas no medio da herba. Aplasta o cazador a barriga contra o chan, pon as orellas dereitas e segue con atención os leves movementos da súa presa. Cada vez que esta se move, queda el desconcertado, perdido o esforzo paciente e ben medido de dispoñerse para o asalto final. Entón volve empezar. Supoño que trata de calcular o momento exacto, a distancia propicia que lle convén para papar a vítima.
A defensa do paxaro está na súa propia lixeireza. É tan pouquiña cousa que resulta imprevisible saber en que dirección se vai desprazar. Unhas veces salta para a dereita, outras dá un pequeno rodeo e volve ao sitio onde estaba, outras máis sobe uns poucos centímetros no aire, bate as ás suavemente e póusase de novo.
Hai un instante en que penso que o … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 23, 2016 | Marxe
Onte, despois de escribir o artigo que falaba dos lagartos que descubrín en Moguer, alá polo ano 1970, a lembranza de Juan Ramón Jiménez, natural daquela pequena vila andaluza, levoume de novo a evocar unha tertulia que tivemos o outro día en Trujillo, sentados pola noite, despois de cear, nunha terraza da praza maior. Aproveitando o fresquiño e rodeados polas cegoñas que durmían nos tellados da igrexa e das casas das inmediacións, cunhas cervexas diante, falamos de mil cousas, cambiando dun tema a outro, como adoita suceder neste tipo de xuntanzas informais. Foron horas gratas, desas que pasan a ser inesquecibles.
Un dos asuntos dos que se falou foi o da personalidade de Juan Ramón Jiménez. Como ocorre case sempre que se trata dun escritor, houbo opinións contraditorias, desde aqueles que o atacaron dicindo que era un mal poeta, ata aqueles outros que o defenderon como a un dos máis … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 22, 2016 | Marxe
Hai quen di que non se pode pasar por Heidelberg sen visitar o seu famoso castelo. Desde logo, eu non tiña intención de subir ata alá, só por non pensar nas riadas de turistas que me imaxinaba andarían de paseo en grandes grupos organizados, foto vai e foto vén, entre as ruínas. Por outra parte, desde a fiestra do meu cuarto, no hotel, case a tiro de pedra, tiña unha estampa magnífica do monumento. Non obstante, os amigos da Universidade decidiron amablemente que había que cumprir co rito da visita.
Por suposto que a excursión foi agradable e interesante, aínda que non me equivoquei en absoluto co dos turistas. Desta vez, ignoro por que razón, eran case todos hindús, o mesmo mulleres vestidas co traxe tradicional que homes fateados á moda europea, sen que faltasen dous ou tres cubertos con turbante.
Cando volvimos á cidade, entramos nun restaurante cheo tamén … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 21, 2016 | Marxe
Chegamos a Hannover onte pola tarde, coa mesma calor tórrida que pasamos en Dortmund, algo raro nestas terras do norte. Aquí estaremos un par de días e faremos unha visita á Expo, que polo visto non está saíndo tan ben como esperaban os alemáns. Unha cousa é ir a Sevilla ou a Lisboa, que xustifican unha viaxe por si soas, e outra moi diferente é vir a esta cidade que non ten, nin moito menos, o carácter daquelas. Nada máis desembarcar do tren, pasamos polo hotel e xa nos levaron a unha recepción no Concello.
Nas recepcións oficiais, os colegas comen como limas e beben como esponxas. Para min, que son máis ben parco, resulta todo un espectáculo. Os máis activos de dente son os da Europa do Leste, especialmente os rusos, os bielorrusos e os armenios. Cun par de excepcións, sen embargo, non están gordos. Xa coincidín varias veces … Seguir leyendo
