por amarxedotempo | Feb 24, 2016 | Marxe
Foi unha verdadeira carnicería. Os executores do último tsar, Nicolás II, despois de liquidar a este dun único tiro, necesitaron centos de balas para acabar co resto da familia. Aínda así, cando pensaron que a faena estaba rematada, as grandes duquesas e o tsarevich seguían con vida. Entón decidiron pasalos a todos a baioneta. Logo sacaron os corpos do cuarto onde tivera lugar o fusilamento e cargáronos nun camión, tapados cunha lona. No camiño resultou que algunhas das nenas aínda se movían.
Novamente as volveron atravesar, desta vez de forma definitiva. Os executores proseguiron a súa viaxe, camiño dunha mina, onde introduciron os cadáveres. Despois lanzaron bombas de man, pero a violencia das explosións non só obturou a entrada, senón que espallou restos dos corpos polo exterior. Entón buscaron outro sitio.
Os autores daquela ignominia sentíronse heroes ata hai pouco, mesmo chegaron a disputar entre eles polo protagonismo do que … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Feb 23, 2016 | Marxe
Tiña eu unha tía, boa e candorosa, que foi unha das persoas máis inocentes que coñecín na miña vida. Cando xa cumprira os setenta e cinco anos, para compensar as moitas horas que o seu home lle dedicaba ao violín, decidiu embarcarse tamén ela nunha aventura artística, no seu caso relacionada coas artes plásticas, que creo que non chegou a empezar. Supoño que a cambiou polas súas misas, as súas novenas e outras prácticas relixiosas semellantes. Era tan profundamente devota que non tomaba auga fría despois do almorzo porque un día, na casa do meu tío Faustino, lle escoitou dicir ao bispo de Ourense, don Ángel Temiño, que era malo para a saúde.
Non creo que os bispos sexan expertos neste tipo de cuestións, aínda que houbo algún que chegou a saber moitas cousas de medicina, como aquel chamado don Pedro, do Brasil, que curaba con herbas e con soplos … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Feb 22, 2016 | Marxe
Debeu ser hai dous ou tres anos, durante o verán, cando en Suecia se destapou un escándalo político de grandes dimensións, aireado pola prensa. Os protagonistas foron dous deputados, unha señora dun partido de esquerdas e un colega conservador, unidos de súpeto por unha paixón amorosa incontrolable. Quixo o destino que ambos residisen en localidades moi distantes entre si, de xeito que os encontros, avión vai e avión vén, empezaron a converterse nun grave problema económico. Foi así como se lles ocorreu o pecado.
Este consistiu en pagar os billetes coa tarxeta que teñen os deputados para desprazarse dun lugar a outro no exercicio da súa misión. A funcionaria encargada da contabilidade sorprendeuse de que se realizasen tantas viaxes cruzadas entre dúas vilas tan afastadas unha da outra. O resultado foi o escándalo.
Estou vendo ás vítimas na televisión, rodeadas de periodistas que apenas contiñan a risa, ensinando en dirección … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Feb 21, 2016 | Marxe
Un grupo de amigos trataron de convencerme onte pola tarde de que me viría moi ben montar a cabalo. Todos eles son afeccionados, eu diría que incluso devotos da equitación. A maior parte dos argumentos que me deron foron, con excepción dun par deles, de tipo práctico. Dixéronme, por exemplo, que se trata dun excelente exercicio de tipo físico, cousa que eu xa sabía porque as tres ou catro veces que montei na miña vida acabei con maniotas, esa dor muscular en forma de agullas que mortifica o corpo ao día seguinte, despois dunha sesión deportiva. Non me convenceu demasiado por razóns que son fáciles de entender.
É, segundo diría o meu amigo Fernando Savater, como se tratasen de espertar nun a afección ás carreiras de coches lendo as páxinas de sucesos dos periódicos. Tampouco me pareceu un argumento convincente o de que un paseo a cabalo relaxa. Talvez, pero … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Feb 20, 2016 | Marxe
O domingo, despois da festiña que fixemos en Ourense para recordar a Vicente Risco, quedei coas ganas de achegarme ata Xinzo e ver algo do Entroido, pero había que volver á casa. Tiven que contentarme con preguntarlle por teléfono aos amigos. Foi así como souben que unha das novidades deste ano consistiu en que varias señoras serias, de vida honesta acreditada, nais de familia todas elas, saíron á rúa vestidas de golfas, con escotes e transparencias. Isto, que antes era pecado mortal, agora é diversión. Unha mellora.
Onte, que era tamén día de trouleo, dei un par de paseos por Vigo, pero non vin nada importante que contar: unicamente que me crucei cun Carlos de Inglaterra con cara de rato. Díxome adeus en inglés con voz de frauta, acompañando cun xesto da man, e logo botouse a correr detrás dunha moza. Pouco máis.
Pola tarde metinme na casa, acendín a … Seguir leyendo
