por amarxedotempo | Sep 15, 2012 | Marxe
Dicir que o inglés desaparece de Nova York sería con seguridade unha afirmación arriscada, pero non un completo disparate. En realidade, na rúa non deixa de escoitarse falar en español, aínda que tamén noutras linguas, como chinés e ruso. No metro, por exemplo, os anuncios aparecen en inglés e español, e nesta lingua hai varias cadeas de televisión, que por certo son bastante malas. Trátase dun idioma que para nós resulta pintoresco, calcado sobre o inglés. “Entre más viajes haga, más barato será para usted”, di a publicidade das tarxetas para andar no metro. Tamén vin nalgún sitio a palabra “injurias” como tradución de “injures”, que son lesións.
O outro día, uns amigos que me estaban esperando á saída da universidade foron abordados por unha rapaza, micrófono en man, seguida dunha cámara de televisión, que andaba facendo preguntas pola rúa. Os meus amigos finxiron non entender, porque non lles apetecía … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 14, 2012 | Marxe
Hai anos coñecín en Ourense un individuo que presumía de ser un perfecto canalla, o cal significaba en concreto que confesaba abertamente odiar os negros e os xitanos e proclamaba sen pudor a súa admiración por Hitler e o labor de exterminio levado a cabo nos campos de concentración. Non era unha postura destinada a impresionar ou a chamar a atención, senón que se trataba dunha convicción fonda e segura. Iso non impedía que o citado personaxe fose ao mesmo tempo educado, culto e gran lector.
Utilicei o seu exemplo onte nos encontros literarios da Casona de Verines, aquí en Asturias, onde se montou unha longa polémica porque a Constantino Bértolo se lle ocorreu dicir que a literatura serve para que a xente sexa mellor. Naturalmente, eu non comparto esta opinión. Ser malvado non consiste en ser inculto senón en ser ruín.
Por outro lado, a literatura pode servir para … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 13, 2012 | Marxe
Onte, despois de cinco horas de coloquio na Casona de Verines, marchamos a Llanes, que queda a uns vinte quilómetros, para cear alí, invitados pola Fundación Príncipe de Asturias. Tendo en conta a categoría do anfitrión, non será necesario que diga expresamente en que consistiu a cea, pois non resulta difícil imaxinar que foi exquisita. Naturalmente, cometimos todos eses pecados modernos que ten establecido a Medicina, pero é que non hai maneira de gozar un pouco da vida se non se peca contra algo.
Llanes é unha vila moi fermosa, bastante ben conservada, con restos nobres na parte medieval, incluído un fragmento da antiga muralla. O mar que a rodea é un mar bravo, pero moi controlado por unha costa valente, cortada a pico na pedra. Ao fondo da cidade, car ao sur, a mole impoñente dos Picos de Europa sobrecolle.
Na vila están de festas. Agora tocan as da … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 12, 2012 | Marxe
Hai uns días, nun restaurante ofrecéronme probar unhas angulas (ou meixón, como lle chaman en Tui), pero non auténticas, senón sucedáneas. Polo visto, segundo me explicaron, é un produto de imitación, fabricado a partir de peixe, que se emprega como alternativa máis barata, tendo en conta os altos prezos que as angulas verdadeiras alcanzaron no mercado. Guiado polos principios máis que pola curiosidade, dixen que non, aínda que despois me arrepentín: sempre é mellor aprender algo novo, aínda que sexa no mundo da gastronomía, que quedar co sabido. Esa é razón de que agora non poida falar con coñecemento deste asunto.
Coas angulas hai tempo xa que había trampa: as famosas de Aguinaga non eran de alí, polo menos a totalidade, senón do Baixo Miño, aquí ao lado. Supoño que outro tanto debía pasar con aquela carne de Moaña que antes era obrigada en todas as cartas dos restaurantes madrileños, … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 11, 2012 | Marxe
Se a un lle preguntasen que é o que máis lle impresiona de Berlín, a resposta sería tan difícil como longa e variada. Sen saír do ámbito da cultura, a lista de marabillas que a un lle gustaría ter no seu país sería practicamente interminable, empezando pola Filarmónica, seguindo pola Biblioteca Nacional e continuando pola famosa figura de Nefertiti no Museo Exipcio. Digo continuando e non rematando, porque non parece fácil poñerlle fin a calquera lista das moitas posibles, todas desexables.
Con todo, se a un lle gustase levar consigo algo de aquí, sería quizais o transporte público, ese prodixio de comodidade, rapidez e eficiencia. Son este tipo de cousas as que contan a verdade sobre a boa organización dun país. O resto, incluídos os museos, os teatros e as bibliotecas, non é máis que unha consecuencia.
Unha sociedade que resolve ben, con antelación e para moitos anos, estas cuestións … Seguir leyendo
