por amarxedotempo | Jun 4, 2017 | Marxe
Onte falei aquí daqueles anos de Ourense, cando a noite remataba sempre no piso de Xaime Quesada, na rúa de Lamas Carvajal. Nunca cheguei a saber se no resto do edificio non había veciños, se eran xordos, se tiñan unha paciencia infinita ou se, polo contrario, se divertían escoitando os circos que se montaban arriba. Hai que dicir que, con frecuencia, o anfitrión botaba a berros uns discursos tremendos, nos que non respectaba nada, a non ser a Picasso e ao Che Guevara. Era imposible que non se escoitase na rúa.
Ás veces aparecía o sereno a avisar de que o escándalo se escoitaba ata nos xardíns do Padre Feixoo. Neses momentos, Xaime levaba a man á boca como se alguén o sorprendese en falta, ría con ollos de rapaz inocente e facía co dedo na boca o xesto firme de pedir silencio. Aos cinco minutos xa estaba dando vivas … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 3, 2017 | Marxe
Tiven un compañeiro de colexio, cando eu era rapaz, polo que cheguei a sentir un odio feroz, longo e persistente. Era un neno modelo. Polas noites, antes de subirmos aos dormitorios, quedaba sempre de último rezando na capela, cos brazos postos en cruz e unha triste mirada de becerro pousada languidamente sobre unha imaxe da Virxe María. Comía as laranxas con garfo e coitelo, tal como estaba mandado, ocupaba o lugar de emperador na clase de latín e dicía no recreo sen rubor que se sentía inflamado de amor a Cristo.
Cando se trataba de visitar os pobres, el era o elixido. Se había que facer unha redacción sobre os chinesiños, alí estaba el proclamando dulces arrebatos de paixón fraternal por aqueles seres desgraciados que aínda non coñecían a redención de Deus Noso Señor. Unha bondade tan xenerosamente derramada sobre o próximo en xeral, sobre todo sobre o próximo lonxano, … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 2, 2017 | Marxe
O outro día, nunha desas tertulias que hai na televisión, escoiteille dicir a un señor que Bibi Netanyahu, o recén elixido primeiro ministro de Israel, é un cretino. Supoño que o tertuliano simplemente quería dicir que o político israelí non lle cae simpático. A min tampouco me gusta, pero todos cantos o tratan están de acordo en recoñecerlle unha gran capacidade intelectual. É un devoto lector de Kant, por exemplo, e como alumno do célebre Instituto de Tecnoloxía de Massachussets deixou fama de intelixente e aplicado.
Os problemas de Netanyahu son doutro tipo. Todo o mundo sabe que se pirra polas mulleres e que estivo a punto de arruinar a súa carreira política cando admitiu publicamente que fora infiel. Tamén se conta del que entende a política como espectáculo televisivo ou que sente unha xenreira enfermiza contra os palestinos.
Dixo moitas veces que el nunca lle daría a man a … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jun 1, 2017 | Marxe
Estes días, que ando metido entre ordenadores, preparando as tarefas que vou ter que facer en situacións complicadas cando arribe a Lisboa o próximo domingo para empezar a viaxe do que xa se chama oficialmente o Expresso da Literatura, cheguei á conclusión de que estas máquinas se parecen moito a un cura que coñecín eu cando era neno. Supoño que alguén poderá pensar que comparar a un crego cun ordenador resulta un pouco forzado e algo extravagante, igual que establecer algún tipo de parecido entre unha monxa e unha batedora. E, sen embargo, estou convencido de que no caso ao cal me refiro existe algunha semellanza.
O tal cura era pequeno e redondiño, co aspecto dunha albóndega xigante, ollos azuis de home inocente e sorriso inalterable nos labios. Eu axudeille á misa unhas cantas veces. Un día, ao rematar, dirixiuse á xente da parroquia, que non era a súa, pero … Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 31, 2017 | Marxe
Onte contei aquí que, de pequeno, vira un home morto polo raio. Non foi a única experiencia que tiven en relación cos tronos e os relampos, que na miña terra se chaman alustres. Estando en Sabucedo, unha das patrias felices da miña infancia, ocorreu tamén media desgraza. Naquela ocasión, a chispa entrou na casa do Recaredo das Quintas, un lugar onde pasei moitas horas escoitando aquel home, que contaba historias de lobos, de roubos e de aparecidos. Foron as miñas primeiras novelas.
Eu estaba xogando no corredor da nosa casa, cando se escoitou un ruído infernal, como se un demo inmenso rebentase no aire, por riba da aldea. Deseguida se escoitaron berros e viñeron buscar ao meu tío Benito, que colleu o botiquín e alá se foi, disposto a loitar contra o imposible, que era unha das tarefas dos médicos.
No escenario da traxedia non había unha traxedia, senón un … Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 30, 2017 | Marxe
Hai pouco tempo aínda, con ocasión dunha viaxe a Chile da que falei aquí con certo detalle, puiden comprobar directamente o desprezo que moitos chilenos, incluídas xentes de dereitas, senten polo xeneral Pinochet. Escuso dicir que me sentín confortado por ese sentimento de rechazo. Non hai outro ditador neste século que encarne mellor a estulticia humana, a ignorancia e a brutalidade deste personaxe ridículo e tenebroso. O seu gran mérito consistiu en botar o exército enteiro contra un pobo indefenso e desarmado.
Agora, este soldado paparrapaces, vencedor aguerrido dos mineiros, os limpabotas e os habitantes das barriadas máis pobres do país, acaba de sacar unha vez máis as tropas á rúa para meter medo. Iso quere dicir que está asustado. O seu fillo, empapelado polos tribunais de xustiza a causa dun lío de cheques que asinou con fondos do exército, pode acabar na cadea se papá non o remedia.
A … Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 29, 2017 | Marxe
Nunha viaxe recente a Xinzo de Limia estiven co meu amigo Antonio Rodríguez, a quen non vía desde hai tempo. Dixen amigo, porque é certo, pero tamén debería dicir profesor, porque eu fun alumno seu nos meus primeiros anos de bacharelato. O outro día, mentres subiamos as escaleiras da biblioteca municipal, funlle recitando de memoria unha clasificación que aprendín con el e que aínda recordo: “Gusanos, moluscos, equinodermos, artrópodos y cordados”. Era un magnífico pedagogo, intelixente e boa persoa, que nos facía estudar, non pola forza, senón porque nos daba unha vergonza infinita causarlle o desgusto de non saber a lección.
Eu fíxenme amigo del na biblioteca, que dirixía entón. Entre os dous, que eramos practicamente os únicos usuarios, xunto cun señor que ía aprender inglés con discos, faciamos os pedidos de libros novos. As peticións tiñan todas un tinte tan rechamante, que un día, a responsable provincial presentouse alí … Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 28, 2017 | Marxe
En Armenia, un campesiño asegura que lle naceu unha árbore de ouro nunha leira que ten preto da casa. De momento, como se nega a aceptar unha inspección na propidade, non hai outra proba do fenómeno que a palabra do home. O máis interesante é que a árbore citada dá froito, unhas boliñas pequenas, parecidas a bombillas de lanterna, que o señor denomina gryshas. Non obstante, parece ser que ese é o nome das peras en ruso. Unha novidade, pois ata agora, en froitas de ouro, non se coñecían máis que mazás e uvas.
Unha princesa de Portugal, que recibiu do seu prometido, un duque de Saboia, riquezas incalculables, correspondeulle con algunhas rarezas, para disimular a base de extravagancia a pobreza na que vivía a familia real: doce negros, un deles loiro; un gato de algalia e unha maceira de ouro purísimo, cultivada naturalmente.
Aínda hoxe, no Museo Nacional de … Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 27, 2017 | Marxe
A un dos irmáns Quesada, dos que falei onte aquí, débolle eu o feito de ter moi mala reputación, probablemente, entre un grupo de rapazas de maxisterio das que non sei nada máis que un día me chamaron por teléfono para mantermos unha entrevista destinada a facer un traballo sobre un libro meu. Para non obrigalas a viaxar de Ourense a Vigo, pois eran estudantes e non dispuñan de vehí- culo propio, suxerinlles que nos vísemos na cidade delas, dado que eu tiña que ir alá por causa de participar nunha homenaxe a un amigo. Quedamos en que me chamarían, á hora de comer, ao restaurante onde se ía celebrar o xantar ao cal eu tiña que asistir.
Cando estabamos comendo, un dos camareiros dixo en voz alta que chamaban por teléfono a don Carlos Quesada e pasoulle un aparato para que falase desde o seu asento. Como estaba ao … Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 26, 2017 | Marxe
Todo o mundo recordará aquel sistema de defensa americano que os periódicos deron en chamar coloquialmente A guerra das galaxias. Agora acaba de publicarse nos Estados Unidos un libro moi serio, escrito por unha señora intelixente e responsable, no que o tal sistema queda bastante mal parado. Polo visto, segundo a autora, que fixo unha investigación rigorosa, ninguén do entorno de Ronald Reagan, nin o Secretario de Estado nin o Secretario de Defensa, por citar só a dúas personalidades de relevo, creron nunca na fantasía de Hollywood, que o presidente non toleraba que lle fose discutida polos seus colaboradores.
Un dos valores do libro de Frances FitzGerald é que non se ensaña coas célebres estupideces de Reagan, que limita a algunhas referencias inevitables, ao revés do que teñen feito unha boa parte dos seus críticos, que ás veces o pintan como se fose un auténtico bobo, cousa que non é … Seguir leyendo
