por amarxedotempo | Jul 21, 2016 | Marxe
Continuando co tema dos milagres, do que falamos nos últimos días, creo que xa recordei aquí nalgunha ocasión o que me dixo un día o Camilo Vaca, veciño da miña vila que non cría en Deus, a quen odiaba. Para reforzar o seu ateísmo, polo cal esperaba ferventemente ir ao inferno, sostiña que todos os milagres eran sempre unha trapallada: devolver a vista, curar unha enfermidade, apartar unha tormenta… Pero que non coñecía ningún que fose serio. Por exemplo, que a unha persoa sen un brazo lle volvese nacer outro.
Cando eu lle dixen que Elías fora arrebatado ao ceo nun carro de Lume e que Lázaro fora resucitado despois de morto, díxome que tiña o cerebro dun grilo, que pensando así non había tardar en quedar calvo de tanto discorrer. Sentinme máis impotente que humillado, pero un día tiven ocasión de vingarme e fíxeno con rabia.
Alguén empezou a … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 20, 2016 | Marxe
Onte recordei aquí os títeres que ían polas vilas alá polos anos cincuenta, cando aínda non existía a televisión. Agora recordó varios: un grupo que daba como número forte un espectáculo de forza bruta, no que a un home vello, con aspecto de pobre e desnutrido, lle partían a mazazos unha pedra enorme sobre o peito; outro que tiña como graza principal un trapecio situado no alto de dous postes, no que actuaban un mozo pequeño e robusto e unha rapaza delgada e guapa, cunha trenza que namoraba.
Os títeres da pedra daban algo de lástima, pois o home que puña o peito, mentres duraba a súa actuación, miraba para os lados con cara de aburrido. Logo, para saudar, puña xesto de cansa zo. Os do trapecio, en cambio, rían, vestían ben e parecían xente contenta. A mociña da trenza, ademais, rompeu na vila un par de corazóns.
Por aqueles … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 19, 2016 | Marxe
Desde hai un par de días coincido cun señor polas mañás, á hora do café, nunha cadeira do centro de Vigo. Chega nun coche, báixano nunha cadeira de rodas e colócano na terraza, diante dunha mesa. É un home inválido, cunha man retraída por unha parálise superada con dificultades. Unha vez que está no seu sitio, acende o primeiro cigarro, que lle vai servir para acender o seguinte e todos cantos se poden fumar durante varias horas seguidas, sen parar un segundo. Logo pide unha copa de licor e varias cervexas.
Cada vez que pasa unha muller por diante del, o señor bótalle unha ristra de piropos galantes en voz altísima, especialmente ás gordas, que son as que máis lle gustan. Onte chamoulle guapa a unha moza noviña, duns vinte anos, e ela quedou tan contenta que ao pasar ao meu lado non puido evitar dicir en voz alta: “Algo … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 18, 2016 | Marxe
Cando era neno, Ramón Piñeiro estaba desconcertado coa idea de que unha locomotora puidese andar de seu, tal como lle aseguraba seu pai, sen ser arrastrada por bois ou cabalos. A razón desta obsesión tiña que ver co feito de que el, que vivía na aldea, non coñecía outros vehículos que os de tracción animal. Un día, na escola, púxose a pintar no encerado unha máquina de tren vista por dentro, da mellor maneira que a podía imaxinar. Cando o mestre descubriu o debuxo, díxolle: “Ti vas ser deses que inventan a pólvora”.
A brutalidade do profesor contrastaba coa delicadeza proverbial de Ramón. Un día atopeino parado na rúa, no centro de Santiago, mentres escoitaba pacientemente, con bondade franciscana, un señor que tiña a teima de ser inventor de cousas raras, entre elas, un aparato para pasar as páxinas dos libros sen usar as mans.
Este tipo de inventores adoitan … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 17, 2016 | Marxe
Onte, no telexornal da noite, apareceron os resultados dunha enquisa. Se hoxe se celebrasen eleccións en Suecia, a dereita perdería o poder e subirían de novo os socialistas ao goberno. Se non se producen cambios importantes na economía do país de aquí a catorce meses, ese será o resultado en setembro de 1994. Os conservadores gañaron hai dous anos coa promesa de acabar co paro. Foi unha equivocación: nese tempo triplicouse o número de persoas sen traballo. E aínda non se ve o final.
Esperemos que os socialistas non cometan o mesmo erro. Como é probable que tampouco eles vaian resolver o problema, terían os días contados. Ademais deixarían o electorado mirando perigosamente para o ceo, esperando un milagre, é dicir, unha catástrofe.
Escoitando o outro día na televisión unha rapaza en paro, a súa posición resultaba absolutamente impermeable ás explicacións dos técnicos. O que ela quería era traballar, o … Seguir leyendo
