La Voz de Galicia
Hablando de riqueza, pobreza, exclusión y con quienes no quieren quedarse al borde del camino
Seleccionar página

Cinco retos migratorios no resueltos para quienes no quieran enriquecerse con el odio

«La inmigración es una bendición para los países que la reciben. Es natural y sobre todo es inevitable. La única solución es cambiar la mentalidad que está detrás del sistema actual de migraciones y tratar a los extranjeros como seres humanos y no como meros poseedores de un pasaporte«.

Una bendición, si. Verdades como esta de Gonzalo Fanjul u otras como que el problema no está en la inmigración sino en la desigualdad creciente, en la corrupción o que el fomento del odio a las personas migrantes es rentable políticamente apenas se escuchan, incluso pueden resultar provocadoras.

«El actual modelo de migraciones es injusto, racista y obsoleto. Pero este es un tema tabú sobre el que a cualquier partido le cuesta pronunciarse por miedo a perder votos. El tema estrella de la extrema derecha a la que resulta rentable el discurso contra la migraciónSeguir leyendo

Si las tolerantes se callan el odio vence

«…el caso es difamar y meter miedo. Fulano hace un poco, mengano hace otro poco y, cuando ocurre la desgracia que han provocado entre todos, ninguno se siente responsable porque, total, yo sólo pinté, yo sólo revelé donde vivía, yo sólo le dije unas palabras que igual ofenden, pero, oye, son solo palabras, ruidos momentáneos en el aire.«

La cita es de Patria, el libro de Fernando Aramburu que describe y emociona como pocos lo que fue el infierno del terrorismo etarra.

Y la foto la tomé hace unos meses en el antiguo campo de exterminio de Auschwitz-Birkenau. Lo que más me horrorizó de esta visita no fue sólo ver las consecuencias del holocausto sino el minucioso sistema de humillación sistemática de las víctimas antes de matarlas. De como se recordaba desde años antes a personas judías, gitanas o con discapacidad el por qué se merecerían su muerte … Seguir leyendo

Dano Cerebral Adquirido: E agora qué?

¡Fora do Hospital, Búsquense a vida!

Esta é a mensaxe que perciben moitas persoas ao recibir á alta hospitalaria. Sálvaselles a vida no hospital pero logo quedan á sua sorte: persoas con dependencia, sen fogar, enfermas de cancro, con dano cerebral adquirido…

Pero o 26 de outubro hai boas novas. No día das persoas con Dano Cerebral Adquirido (DCA) e as súas familias, cinco profesionais da Asociación Sarela preséntanlles unha guía imprescindible: Cousas que debes saber sobre o dano cerebral adquirido cando o teu familiar está no hospital. Xunto a outras entidades, Sarela traballa en rede na Federación Galega de Dano Cerebral (FEGADACE) defendendo que «Unha vida salvada merece ser vivida con dignidade»

Grazas as traballadoras sociais Olalla Domínguez, Laura Segade e Eugenia Veloso e as psicólogas/neuropsicólogas Junquera Novo e Noelia Ouro.

A necesidade de informar ás familias para garantir a continuidade asistencial

Cousas que debes Seguir leyendo

Gracias a que me donaste tu médula ósea

El 14 de setiembre es el Día Internacional de donación de Médula Ósea y Sangre de Cordón Umbilical.

Para animaros a donar, os dejo con Cris Pet. Tengo la suerte de conocer a esta comunicadora entusiasta y honesta de COGAMI e ASOTRAME (Asociación Galega de Persoas Transplantadas de Médula Osea) gracias a que en el 2005 su hermana Elena le donó la médula.

Gracias Elena. Gracias Cris

Elena y Cristina Pet. Foto Xoan A. Soler

Si no fuera por ti:

No me someterían a un tratamiento de quimioterapia.
No estaría aislada durante un mes en el hospital.
No me caería el pelo.
No estaría sin fuerzas ni para levantarme de la cama.
No sentiría náuseas.
No me faltaría el aliento.
No me sometería a citas médicas continuas.
No tendría la menopausia precoz.
No tomaría tratamiento para evitar el rechazo.

Si no fuera por ti:

No conocería … Seguir leyendo

Se non fora porque doaches a túa medula ósea

O 14 de setembro é o Día Internacional de doazón de Medula Ósea e Sangue de Cordón Umbilical.

Para animarnos a doar, déixovos con Cris Pet. Teño a sorte de coñecer a esta comunicadora entusiasta e honesta de COGAMI e ASOTRAME (Asociación Galega de Persoas Transplantadas de Médula Osea) grazas a que no 2005 a súa irma Vidi lle doou a medula.

Grazas Vidi. Grazas Cris

Elena e Cristina Pet. Foto Xoan A. Soler

Se non fora por ti:

Non me someterían a un tratamento de quimioterapia.
Non estaría illada durante un mes no hospital.
Non me caería o pelo.
Non estaría sen forzas nin para levantarme da cama.
Non sentiría náuseas.
Non me faltaría o alento.
Non me sometería a citas médicas continuas.
Non tería a menopausia precoz.
Non tomaría tratamento para evitar o rechazo.

Se non fora por ti:

Non coñecería aos meus sobriños.
Non … Seguir leyendo