por amarxedotempo | May 11, 2015 | Marxe
Contáronmo onte por teléfono. Resulta que uns rapaces de Ourense, alumnos de non sei cal dos institutos da cidade, foron castigados a non ir a unha excursión que os seus compañeiros fixeron a Madrid. Por divertirse, non se lles ocorreu outra cousa, cando os outros estaban na capital, que chamar por teléfono a algúns pais dos excursionistas, finxindo un deles que era o director do Museo do Prado e que lles quería comunicar que os seus fillos provocaran unha catástrofe, que activaran o sistema para apagar incendios e que como consecuencia, algúns cadros, entre eles As meninas, sufriran desperfectos por valor de tres millóns de pesetas*.
A inocencia dos bromistas non contaba con que agora os números dos teléfonos que chaman poden aparecer na pantalla de quen recibe a chamada e que a persoa que a recibiu, a pesar de ver polo indicativo que se trataba dunha comunicación feita … Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 10, 2015 | Marxe
O venres pola noite estiven en Goián para dar unha conferencia. Sabía xa por algúns amigos que é aquela unha vila cunha intensa actividade cultural. Na presentación, o pintor Xavier Pousa, nacido no lugar, recitou practicamente de memoria un oficio enviado á sociedade organizadora do acto alá polos comezos da guerra, no que se requirían unha serie de libros da biblioteca, entre eles Ana Karenina, de León Tolstoi, para seren queimados, como posteriormente sucedeu. Vese que non serviu de nada. Estas cousas, pasada a barbarie do momento e se miran desde lonxe, demostran o inútiles que son.
Despois da conferencia fomos cear xuntos un grupo de amigos. A min tocoume de compañeiro, xusto á miña beira, Xavier Pousa, un dos mellores contadores de historias que hai neste país. Ás veces téñolle collidas de prestado algunhas para incluír nesta sección, como as do Carallete ou o Generoso, paisanos daquelas terras … Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 9, 2015 | Marxe
Escoito na radio un coloquio sobre o «Big Bang», agora posto de actualidade polos descobrementos recentes que parecen confirmar definitivamente esta teoría sobre a aparición do cosmos. Os contertulios, todos científicos, son perosas intelixentes , que teñen ademais esas tres virtudes admirables que case nunca faltan nos homes de ciencia: a prudencia, a modestia e a claridade. Pasei, polo tanto, unha hora moi agradable, en contraste co que me sucedeu pola tarde no coche, cando ía cara a Vigo, escoitando tamén a radio, pero que naquela ocasión falaban de política.
Era exactamente ao revés do que me sucedera pola mañá. Falando de cousas continxentes e opinables, que admiten puntos de vista moi diversos, o tono era tan rotundo e seguro como se estivesen tratando de cuestións incontrovertibles, no suposto de que haxa cuestións desa natureza nun mundo composto por homes e mulleres. Confeso que esa é unha das características que … Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 8, 2015 | Marxe
Hai xa uns anos, durante a campaña electoral dunhas eleccións en Suecia, presenciei na televisión un debate entre os dous candidatos máis importantes, o socialista Olof Palme, daquela no poder, e o conservador Torbjörn Fälldin, xefe da oposición. A diferenza política e intelectual entre ambos candidatos era abrumadora en contra do segundo, un home torpe e aburrido, antigo concellal nunha vila pequena do norte, incapaz de meter a décima parte do Estado na cabeza. Na discusión, coa súa brillantez habitual, Olof Palme acabou con el.
Recordo que pechei o televisor co convencemento seguro de que a pesar de todo, o primeiro ministro sueco acababa de perder as eleccións. Veume á cabeza unha desas frases de Stendhal que son un prodixio de observación psicolóxica e sentido común: “Todo bo razoamento ofende”. A intelixencia e a capacidade dialéctica de Olof Palme resultaban abusivas, como un boxeador potente fronte a un aspirante esfameado.… Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 7, 2015 | Marxe
Estiven lendo nunha revista americana a biografía de Morris Childs, un espía que traballou para o goberno dos Estados Unidos durante preto de vinte anos, ao longo dos cales fixo más de cincuenta viaxes á Unión Soviética. En Moscova, Morris trataba cos principais dirixentes do país, incluído o propio Leónidas Breznev, cos que mantiña moi boas relacións persoais. Nunca sospeitaron que aquel señor tan intelixente, membro do Partido Comunista dos Estados Unidos, fose un axente ao servizo do imperialismo.
En realidade, Morris era comunista. Militou no partido desde a súa mocidade e alá polos anos vinte foi enviado a Moscova para estudar nunha escola de formación política. Posteriormente, de volta en América, ocupou cargos de gran responsabilidade na organización, ata que acabou caendo nas mans do FBI.
Naturalmente, os rusos pensaban que espiaba para eles. Por esa razón, o propio Breznev lle impuxo unha medalla e nunha ocasión dixo del … Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 6, 2015 | Marxe
A primeira vez que me decatei de que os profesores poden descoñecer partes substanciais das materias que explican, pensei que era eu que me pasaba de listo. Foi nunha clase de bacharelato, nunha materia que non digo. Ao chegar á casa e comprobar que o meu profesor metera a pata, atribuíno a un despiste. Só moitos anos despois, cando eu me convertín tamén en membro da confraría, souben por experiencia propia ata que límites poden chegar as carencias dos que pretendemos acabar coa ignorancia dos demais.
É moito peor ser insensato. Como ese ilustre profesor ao que acabo de escoitar na radio dicindo que o golfo que estes días nos aburre coa exhibición desvergonzada dunha alma de quincalla, está escondido nun chalé da rúa madrileña de Arturo Soria, protexido polos servizos secretos para que non o atope a Garda Civil.
Que o citado profesor me pareza un insensato non é … Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 5, 2015 | Marxe
Os artigos dos últimos días leváronme a recordar feitos e persoas de hai bastantes anos, naquel Ourense de finais dos sesenta, onde eu vivía entón. Había na cidade, naquel tempo, un lugar de encontro moi apreciado, o famoso Café Miño, que tiña clientelas moi diversas, segundo as horas. Por alí pasaba todo o mundo. As mellores horas, para min, eran as do café da tarde, despois de xantar, e a noite, a partir das once e media ou doce, cando remataban os cines. A peor, penso que coincidía coa tardiña, co café ocupado por señoras amobladas, murmurando unhas de outras, e algúns homes que practicaban igualmente o cotilleo de cada día.
Andaba tamén por alí unha nena duns dez anos, gordiña e de ollos saltóns, vestida por cen inimigos xuntos, que fora bautizada por alguén como “A nena asquerosa”. Sucedera que un día, unha señora a vira nos lavabos botando … Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 4, 2015 | Marxe
Un parente tróuxome o outro día un sobre cunha sorpresa dentro: varias fotografías nas que aparezo cando contaba moi poucos anos. Non coñecía ningunha delas. Na máis antiga, teño o xesto enfurruñado e podo supoñer o motivo. Escoitei dicir moitas veces que non me gustaba que me fixesen fotos. Ignoro a causa, da mesma maneira que non sei por que me escondía cando vía a Garda Civil nin por que me ría a gargalladas escandalosas nas igrexas sempre que o cura se volvía cara aos fieis para dicir Dominus vobiscum.
De pronto decátome de que nunca saberei esas cousas. As persoas que mas poderían aclarar desapareceron todas. Hai, polo tanto, no fondo dos ollos dese neno que mira con tristeza desde o papel fotográfico, un enigma indescifrable. Naturalmente, non se trata de nada importante, pero gustaríame sabelo.
Nunha das fotografías aparece a miña nai ao meu lado. Por pirmeira … Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 3, 2015 | Marxe
Hai uns meses falei aquí dunha nena que temos na casa, filla da rapaza que nos axuda nas tarefas domésticas. Desde entón non dei noticias dela, aínda que algúns amigos me preguntan ás veces como vai e como se cría. A Deus grazas, críase ben, bonita e simpática, moi grande. Agora xa non dorme tanto, pasa máis horas esperta e facendo monadas, rindo ás gargalladas cando se lle fai un aloumiño ou poñendo cara de sorpresa e curiosidade conforme vai descubrindo o mundo, cousa que ocorre todos os días. Por exemplo, desde hai pouco recoñece o tic-tac do reloxo que hai no salón e accidéntase de alegría cando ve saír o cuco a cantar as horas.
Empeza a ser amiga dos cans. De momento, míraos con interese e ponse nerviosa de contento en canto se achegan a ela. Pola súa parte, eles tamén menean o rabo en sinal de amizade. … Seguir leyendo
por amarxedotempo | May 2, 2015 | Marxe
Nunha parroquia próxima a Ourense, nas terras altas de Amoeiro, un cura delgadiño e bondadoso, xa vello, tiña un sancristán gordo e lambón, da súa mesma idade. Este último era un home tranquilo, de barriga inmensa, con fama de bo dente. Eu falei dúas ou tres veces con el e parecía un pándigo infeliz, consumido por comer o que fose, a calquera hora. Del dicía o señor abade que, quitándolle ese pequeno defecto, polo demais non había queixa. Cun chourizo e un anaco de pan estaba contento. E que non lle faltase o viño.
Bebía ás agachadas o que se emprega na misa. O cura non lle dicía nada, pero conforme o pecado se foi facendo costume, as bebedelas do principio acabaron en consumo rápido das garrafas. Cando o señor abade o censurou, o sacristán explicouse: podía ser cousa da evaporación ou mesmo engano na entrega.
Acordeime disto ao ler … Seguir leyendo
