por amarxedotempo | Ago 5, 2016 | Marxe
Como sabe todo o mundo, a revista Playboy é unha publicación americana famosa en todas partes porque publica fotos de mulleres espidas, pero na que tamén aparecen reportaxes interesantes. A pesar de que nos últimos anos baixou dun xeito notable o número de lectores, na actualidade aínda conserva máis de tres millóns de fieis que a seguen mercando. Por outra parte, arredor da revista, unha filla do dono, o célebre Hugh Hefner, a quen lle gusta que lle chamen Hef, montou un imperio económico que permite que o pai, un gandul de 73, rodeado sempre de mozas guapas, gañe case mil millóns de dólares cada ano.
Recentemente, as ventas do grupo Playboy volveron medrar dunha maneira inesperada, o cal fixo que Hef, un botarate que ás veces fala por falar, se atribuíse todos os méritos, entre outras razón por terse divorciado. En cambio, non pensan o mesmo os accionistas minoritarios … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 4, 2016 | Marxe
Hai uns anos, nos Estados Unidos, unha compañía de aviación organizou uns cursos para combater o medo a voar, que nalgunhas persoas chega a ser patolóxico. Unha parte da terapia baseábase en explicar o funcionamento dos avións e a perfección técnica de que están dotados, que os converte no medio de transporte máis seguro que existe. Cando o curso chegou á súa fin, a proba final consistiu nunha viaxe a Londres. A mala sorte quixo que o avión sufrise un accidente e que morresen todos os pasaxeiros.
Moitas veces teño pensado en como deberon ser eses dous ou tres minutos anteriores á catástrofe, cando xa estaba claro para todos que o voo remataba en traxedia. Non sería di- fícil imaxinar que pola cabeza dalgúns deles pasara por uns instantes a idea dunha broma macabra ou a sospeita de que se podería tratar dunha técnica de choque destinada a curalos definitivamente … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 3, 2016 | Marxe
Onte esperaba unha visita ás cinco da tarde, pero comín fóra cuns amigos, fixemos tertulia ata preto das sete e esquecín completamente a cita. Total, un plantón de máis de dúas horas, a fama de informal que un vai gañando a base de accións como esta e o mal momento que se pasa ao ter que dar unha explicación imposible. Non era cousa de contarlle á miña víti- ma que a salsa dos chipiróns, na que mollamos pan e fixemos sopas, estaba magnífica e que a conversa xustificaba este pecado, incluído este que eu cometín.
Tampouco lle ía explicar ao señor a quen fixen esperar durante tanto tempo que Torrente Ballester estaba espléndido de memoria e de humor, e que contou algunhas historias divertidas, como o día que o levaron a firmar á feira do libro, situárono detrás do mostrador da librería e achegouse un neno a pedirlle dez pesetas … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 2, 2016 | Marxe
Recordo unha noite, na fermosa terraza dun hotel do centro de Caracas, cando de pronto escoitei unha traca ou unha serie de foguetes que estralaban preto de alí, a escasos metros do lugar onde ceabamos un grupo de amigos, baixo a luz romántica dun par de velas acendidas. Foi o camareiro o que nos sacou do noso erro: non eran bombas de palenque, das que se usan nas festas como símbolo de alegría, senón tiros, dos que se disparan para matar xente, como mostra de barbarie e instinto asasinos. Logo soubemos que había mortos.
Onte pola tarde, mentres circulaba no coche, fun escoitando un programa que consistía en emitir uns ruídos previamente gravados do natural, que os ouvintes tiñan que identificar. A maioría dos que chamaban pensaban en verbenas, incluso as persoas maiores. A ninguén se lle ocorreu dicir que eran disparos de arma antiga, pero disparos despois de todo. … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 1, 2016 | Marxe
Vexo chorando a moco na televisión, nun escenario e diante de catrocentas persoas, a Bert Karlsson, un dos líderes da extrema dereita sueca, que durante un mitin non puido evitar as lágrimas ao recordar que desde que se meteu en política está arruinado. Polo visto, hai unha especie de conspiración inconcreta e vaporosa contra el, o parque de atraccións da súa propiedade vaille moi mal, perde contratos cos que contaba… Algún periódico di que, conspiracións á parte, a xestión parece que ultimamente non é moi boa.
Resulta curioso que á hora de explicar o mal estado dos seus negocios, este pintoresco personaxe recorra aos mesmos argumentos indeterminados que utiliza para falar da situación económica en Suecia: inimigos ocultos, estranxeiros ociosos e vagos, conspiracións…
Máis curioso aínda é que este pensamento raquítico e derreado, indigno dun cerebro humano, poida seducir a tanta xente. Vese que o corazón dalgunhas persoas resulta irreducti- … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 31, 2016 | Marxe
Aínda que poucas persoas saben o nome de Rahima Banu, esta muller nacida nunha aldea de Bangladesh hai vinte e sete anos, da que hoxe ninguén sabe onde vive nin que fai, ten un lugariño na historia. Ela foi o último ser humano en padecer a enfermidade das vixigas, iso que en castelán se chama “viruela”, que só no século XX matou máis de trescentos millóns de persoas. Desde entón, é dicir, desde outubro do ano 1975, virus procedentes do corpo desta rapaza, gárdanse en dous laboratorios, un situado en Atlanta, nos Estados Unidos, e outro na localidade rusa de Novosibirsk, en Siberia. Fóra de aí, oficialmente non existen máis virus. Trátase dunha piadosa mentira.
No ano 1989, os servizos secretos británicos advertiron a Margaret Thatcher de que os soviéticos tiñan misiles que apuntaban a distintas cidades do Reino Unido e Estados Unidos, cargados co virus das vixigas. A primeira … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 30, 2016 | Marxe
Onte falei aquí de James Joyce e da ponla que collín hai uns meses na súa tumba, en Zürich. Uns anos antes, estando en Baltimore co escritor catalán Joan Perucho, fomos visitar o cemiterio onde está enterrado Edgar Allan Poe, case no centro da cidade. Mentres permanecemos naquel lugar, vimos uns rapaces, home e muller, que trataban de arrincar unha pedriña da lousa que cobre os restos do escritor. Unha señora que rezaba no mesmo sitio recriminoulles a actitude, que lle debeu de parecer frívola e irreverente.
Non recordo moito máis, a non ser a emoción de Perucho, que me recitou uns versos de memoria e dixo unhas frases poéticas erguendo as mans cara ao ceo nun xesto que el adoita facer con frecuencia. Despois, quedou un momento calado e recollido, movendo os labios en silencio, sen dúbida rezando pola alma do poeta.
Segundo ten contado varias veces por escrito, … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 29, 2016 | Marxe
O luns pola mañá, cando me dispuña a ir ata A Ramallosa para recoller a Torrente Ballester e achegarnos a Baiona para facer a tertulia de cada día, souben que o levaran ao hospital de madrugada. Na casa xa me aclararon que non era nada importante e quedei tranquilo. A verdade é que o sábado comera con el e coa súa familia na casa da Romana, sentados no xardín, e comeu ben, estivo animado e non tiña aspecto de encontrarse mal. Pouco antes, durante o aperitivo, estivemos xogando con Rodrigo, un dos netos, a dicir palabras que empezaran por “m”, que era a letra que o neno levaba gravada na gorra que lle cubría a cabeza. Dixemos varios centos.
A verdade é que desde entón non o volvín ver. Son do parecer de que nos hospitais non convén dar a lata e menos cando unha persoa ten que estar sometida … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 28, 2016 | Marxe
Non recordo ben se foi o Roncollo ou o Patita, pois pasaron xa moitos anos e a memoria empeza a moverse entre bancos de néboa, pero calquera daqueles dous rapaces atopou un día un billete de cen pesetas diante do comercio de Manolito Romero, na estrada de Baronzás, e foillo entregar ao mestre na escola. Aos nenos, aquela cantidade de diñeiro parecíanos unha fortuna. Medida en horas de cine, daba para ver cerca de oitenta películas. Se a referencia fosen caramelos, por exemplo, a cifra resultante resultaría astronómica.
Naturalmente, o trazo foi eloxiado como sen dúbida merecía e serviu para que aquel día nos desen unha lección sobre a honradez, unha virtude que debiamos cultivar para converternos o día de mañá en persoas de proveito. A cara de satisfacción do protagonista traducíase no xesto infantil de sacar a lingua e sorrir timidamente.
Onte, durante unha cea, falouse deste bo costume … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Jul 27, 2016 | Marxe
Hai xa bastantes anos, despois de escoitar un disco de Gérard Philipe recitando fragmentos de Le petit prince, de Saint-Exupéry, decidín traducir esa obra ao galego. Foi un dos traballos literarios que máis paixón espertaron dentro de min. Recordo moi ben as longas noites de inverno nun pequeno hotel en Viana do Bolo escribindo e reescribindo parágrafos, buscando palabras e comparando traducións.
Despois dediqueime a coleccionar traducións do mesmo libro a outras linguas e fun adquirindo cantos traballos atopei sobreo seu autor. Unha tarde quente dun mes de verán, a casualidade quixo que un crego de Ourense, emigrante en Francia, me presentase a monseñor Montdesert, bispo auxiliar de Lyon e fillo dun profesor de Saint-Exupéry, o mesmo que o bautizara co alcume alusivo ao seu nariz de Pique-la-lune. A conversa foi longa e ilustrativa para min.
Agora leo que unha empresa que fabrica champán vai financiar unha expedición destinada … Seguir leyendo
