por amarxedotempo | Ago 15, 2016 | Marxe
O outro día pedíronme que definise a maldade. Non fun capaz, pero acordeime da novela O primo Basilio, de Eça de Queirós, onde hai un personaxe perverso, a criada de Luísa, que somete a esta a unha chantaxe dunha ruindade refinada, todo porque sabe do adulterio da señora co seu primo. Trátase, sen embargo, dunha maldade negra, nacida nos abismos escuros da alma, como se fose o arroto dunha víbora ou dun sapo. Como tal, produce noxo e esperta sentimentos de desprezo. Pero a maldade non sempre é tan mala.
Poñerei outro exemplo. Un día, unha señora presentouse no estudio dun pintor coa intención de que este lle fixese un retrato. Non lle impuxo condición, a non ser que lle pintase unha diadema de diamantes e outras pedras preciosas, así como un colar igualmente fastuoso. Rematado o traballo, o artista quixo saber a razón daquel capricho e obtivo a … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 14, 2016 | Marxe
Este verán vense moitos negocios ambulantes atendidos por rapaces novos. Algúns empezan a ser clásicos, como os que consisten en vender coios ou cunchas co nome do comprador, posto no momento cun bolígrafo especial. O outro día, na Ramallosa, un deses recordos valía quince pesetas. Non abundan tanto, polo menos nesta zona de aquí abaixo, os retratistas, que noutros lugares son lexión. O ano pasado, en Panxón vin un tragalumes e dúas rapazas que facían bicicletas pequeniñas, de distinto tamaño, con arame. Merquei unha tan minúscula, non moito maior que unha faba, que a perdín. Lamenteino porque era bonita.
A última vez que estiven en Santiago, antes das vacacións, vin un señor que vendía un rato mecánico moi ocorrente. En primeiro lugar, parecíase aos de verdade polo aspecto, pero ademais movíase coma eles. Pareime un momento a mirar e quedei alí parado durante algúns minutos, non só porque resultaba gracioso, … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 13, 2016 | Marxe
A poucos santos lle recei eu máis na miña vida que a santa Mariña de Augas Santas. En primeiro lugar porque é a patroa da miña vila; en segundo, porque na biografía dela que nos lían na escola había unha frase que me parecía impoñente: “Pensaba el impío pretor romano que podía burlar la voluntad de Dios”. Por último, porque eu mesmo vin, na aldea que leva o seu nome, o buraquiño minúsculo por onde saíu do forno onde a meteron para queimala e a orella que deixou impresa nunha pedra para refrescarse.
Revolvendo entre os libros antigos da feira que se está celebrando estes días en Vigo, descubrín un tomiño titulado Santos que no fueron, no que se asegura, paréceme ademais que con argumentos ben fundados historicamente, que a santa da miña parrroquia, á cal tantas avemarías lle mandei, non figura no santoral.
Non me preocupa que se … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 12, 2016 | Marxe
Non recordo se teño contado aquí as vicisitudes polas que atravesou a banda de música da miña vila, que foron desde o feito de que non sabían tocar andando porque o seu primeiro director, don Pedro el Cruel, era coxo e ensaiaba cos músicos sentados, ata o escándalo de ter que disolver a agrupación pola simple razón de que os seus compoñentes comían tanto que acabaron por non seren contratados en ningún sitio. Como se sabe, os membros das bandas eran acollidos nas casas do lugar onde se celebraba a festa.
De maneira que, durante a miña infancia, nos festexos de verán traían sempre bandas de fóra. Eu recordo como habituais a de Alongos e a Lira de Ribadavia. Tocante a números fortes, gardo na memoria a lembranza dunha banda militar de León e unha portuguesa de Chaves, esta última creo que formada por bombeiros voluntarios.
Esa é a razón, … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 10, 2016 | Marxe
A Leda, a cadela labrador, saíulle un vulto enorme nun costado, detrás da perna dereita de adiante, e houbo que levala ao veterinario. Polo visto, tiña líquido dentro e era necesario abrirle o saco para que drenase ben e evitar a infección. A intervención durou case unha hora e foi feita a pelo, é dicir, sen anestesia nin calmante de ningún tipo, a pesar de que consistiu en darlle un corte de bisturí na pel, dun par de centímetros de lonxitude, bastante doloroso, segundo a rapaza que realizou a operación. Sorprendeu me, porque é a primeira vez que me vexo nunha destas, que non atasen o animaliño, senón que mo mandasen coller a min, coma se fose un neno.
Polo que puiden observar, nin iso era imprescindible, pois a cadela estivo tranquila todo o tempo, igual que unha señora maior que fose capaz de aturar con tranquilidade as perrerías que … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 10, 2016 | Marxe
En case todas as fotografías, Miquel Barceló sae con cara de neno, por máis que xa non sexa exactamente ningún rapaz. Como moitos pintores, viste unha especie de uniforme persoal no que se percibe sen esforzo unha descoidada elegancia na elección da roupa e o calzado. É o froito desa preocupación estética e desa singularidade que con frecuencia marcan a diferenza cos demais e que, en xeral, tanto lles gustan aos artistas. Indumentaria e figura son, polo tanto, un capítulo importante na vida deste home.
Por suposto, non tan importante como os seus cadros, se un xulga polo éxito internacional que desde hai tempo acompaña a este pintor mallorquín, hoxe unanimemente eloxiado polo público e a crítica, o mesmo en París que en Nova York. Digamos a este respecto que un forma parte tamén dese grupo, é dicir, que a pintura de Barceló nos parece unhas das máis fermosas de … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 9, 2016 | Marxe
O día que chegamos a Praga, no autobús que nos trasladou desde o aeroporto ata o hotel, situado no mesmo centro da cidade, déronnos unha serie de informacións sobre o país. Entre outras cousas dixéronnos que, en xeral, os checos non eran demasiado amables. A min non me gusta que a xente, aínda sen mala intención, como era o caso, fale de “os checos”, “os alemáns” ou “os españois”, porque iso non existe. Hai simplemente checos, alemáns e españois, o cal significa que baixo a citada categoría se agrupan persoas de todos os tipos.
O outro día, mentres paseabamos pola cidade, batemos de fronte cun barrendeiro pequeno e gordo que se puxo a despotricar en voz alta contra nós, quizais porque se sentía incordiado no seu traballo, e berraba ademais nun ton desagradable, como se ladrase. Por uns instantes veume á cabeza a idea de que, tal como nos advertiran, … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 8, 2016 | Marxe
Teño un parente en Suecia que levaba tempo buscando a tumba do seu pai, morto en Suíza hai xa bastantes anos. O morto foi un grande aventureiro. Durante a Segunda Guerra Mundial, cando era piloto da RAF, foi abatido polos alemáns, pero conseguiu saltar en paracaídas, con tanta sorte que, ademais de salvar a vida, caeu nun xardín do sur de Suecia, nunha casa onde vivía unha rapaza loira, rica e bonita. Daquela unión, que acabou en divorcio, naceu un rapaz, o mesmo que andaba buscando a tumba daquel home.
Atopouna hai uns meses, por casualidade, nun fermoso cemiterio, á beira do lago Leman, nas aforas de Lausana. Non era máis que un montonciño de terra e unha cruz de madeira caída no chan, sobre a que puña simplemente Quigly. O fillo regresou a Suecia, encargou unha lápida e volveu a Suíza para depositala no seu lugar.
Cumprido o obxectivo, … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 7, 2016 | Marxe
Dicía un cura de Ourense, profesor de Relixión alá nos anos cincuenta, que o verán era o inverno das almas. Supoño que se refería a aqueles pecados que había antes, relacionados coa pouca roupa que levaban as mulleres, maiormente nas mangas, porque no resto andaban acoirazadas. Os homes, en cambio, non tiñan ese problema, pois a parte de que os seus brazos nunca foron obxecto de concupiscencia, que se saiba, utilizaban sempre pantalóns. Agora hai tempo que cambiaron as cousas e os pecados cométense durante todo o ano. Nisto ocorreu o mesmo que sucedeu cos xeados, que se comen incluso no mes de xaneiro, cando vai frío.
Onte comentaba eu aquí iso que sucede cos tolos nos días de vento e cos paxaros nos días de calor forte. Penso que había que engadir outro dato máis, ou sexa, que o verán pode ser unha época excelente para vivir, pero non … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 6, 2016 | Marxe
Estiven na Feira do Libro Antigo revolvendo nas estanterías das distintas casetas coa esperanza de que se producise, non un milagre, que cada vez resulta máis difícil, senón unha pequeña alegría, que tampouco parece fácil. Mentres buscaba, oía o que dicía a xente. Por exemplo, escoitei unha señora que preguntaba se había unha biografía da princesa Diana de Gales e a un señor que quería saber se era posible atopar as obras completas de José Antonio Primo de Rivera. Non había ninguna das dúas cousas.
Por suposto, encontrei algunhas pequenas marabillas, pero tan fóra de prezo que foi igual que se non as encontrase. Curiosamente, ese mesmo día escoitei na radio ao escritor Joan Perucho, bo amigo meu, falando dalgunhas xoias que ten na casa, todas conseguidas por unhas cantidades que hoxe xa non son posibles.
Aínda así, fíxenme con algúns libros interesantes. Por exemplo, grazas ao poeta Ramiro Fonte, … Seguir leyendo
