por amarxedotempo | Sep 4, 2016 | Marxe
Ese amigo do que falei onte aquí, que andou fuxido no monte ata que o colleron en Ourense nun tiroteo que tivo lugar nas inmediacións do cuartel de San Francisco, botou anos no cárcere, despois de que lle conmutasen a pena de morte por ser menor de idade.
En prisión, mentres agardaba o indulto, bateu cun cura malo, que cada vez que pasaba por diante da cela dicía en voz alta o nome do preso para que este mirase, momento que o crego aproveitaba para levar as mans á altura da gorxa e facer un xesto expresivo respecto do futuro que lle desexaba.
Xa antes desta experiencia desgraciada, un día, cando fuxía dun cerco, arrastrando unha perna rota, o meu amigo tratou de esconderse no camposanto dunha aldea, entre as pedras dunha obra. Apenas atopara refuxio, apareceu o párroco na porta da reitoral, escopeta en man, e emprendeuna a tiros … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 3, 2016 | Marxe
O xoves pasado, cando estiven en Celanova, acordeime dun individuo daquela vila que ten pasado á pequena historia como un monstro, pero que eu non consigo velo como antipático. Refírome ao pai de Curros Enríquez, o escribán don Xosé María, máis coñecido polo alcume de Calcorra. En todas as biografías do poeta aparece pintado como un tipo pequeno e gordo, violento e fanático, sen entrañas, que batía na familia como se fosen animais. Mesmo hai unha lenda que asegura que un día lanzou un braseiro ardendo á cabeza do fillo.
É posible que todo isto sexa certo, e outras cousas aínda peores que chegaron ata nós, como a frase que lle atribúen, dita ao seu fillo Antonio cando este estaba morrendo: “Non teñas pena de morrer, que che están facendo unha caixa da mellor madeira de Celanova”. Mesmo non custa crer que tivese un montón de fillos bravos.
O que … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 2, 2016 | Marxe
O domingo pola mañá, en vez de facer a tertulia en Baiona, fomos a Panxón. Sentámonos nunha terraza, aproveitando que ía bo tempo, e estivemos de palique ata a hora de xantar. Moita da xente que pasaba, ao recoñecer a Torrente, sinalaba co dedo ou facía comentarios. Os máis atrevidos achegábanse a saudar, só para confesarlle ao escritor a súa admiración e o seu cariño. El, case dun xeito rutinario, dicíalle a todos que xa está moi vello ou que sente que as pernas non lle responden ben.
Entre os que se achegaron, houbo un almirante, que foi alumno de Torrente no instituto de Ferrol. Tamén se presentou unha nena moi guapa, Elena, que traía un papel para que lle firmase un autógrafo. Outra rapaciña, igualmente bonita, viña cunha libreta para o mesmo, aínda que desta última non recordó como se chamaba.
Un can lanudo, duns amigos que pasaban, serviu … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Sep 1, 2016 | Marxe
Estou pechado no meu cuarto do LCB, que é como aquí lle chaman, para abreviar, á casa onde vivimos. Pola fiestra, apenas a dous ou tres metros do cristal, un frondoso tileiro impide que o sol, intenso e brillante a estas horas da mañá, me obrigue a mover a mesa do escritorio, como sen dúbida terei que facer pola tarde para evitar que a luz me cegue e non me deixe ver o que escribo. O silencio, celosamente protexido por unha dobre ventá, é case monacal.
De cando en vez, cando fago unha pausa no traballo, por debaixo da porta entra un lixeiro rumor de pequenos golpes secos e rápidos que chegan ata min cun ritmo intermitente, a veces en cadencias separadas por longas pausas. Se saio ao tránsito, por exemplo, este leve traqueteo faise máis intenso, pero nunca desagradable.
Son os compañeiros que están escribindo nos seus cuartos. Xusto … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 31, 2016 | Marxe
A uns amigos panameños, negros de cor e refuxiados políticos en Suecia, un día parounos a policía de tráfico para sometelos a unha proba de alcohol. Como beberan bastante e estaban seguros de dar positivo, tiveron que exprimir o enxeño para evitar ir ao cárcere ou seren expulsados do país. Coñecedores da aversión dos suecos polo racismo dixeron que xa sospeitaban que ían ser controlados. Con inocencia nórdica, o policía preguntoulles a razón. “Porque somos negros”, dixeron eles.
Naturalmente, salváronse da sanción. Un dos dous anda agora por España e séntese feliz porque a norma española de tráfico en materia de alcohol é moito máis liberal que a sueca.
Aprendeuno nun folleto ao saír de vacacións e ademais tivo a ocasión de comprobar que os controis son moito menos frecuentes: desde Irún a Sevilla e desde Sevilla a Galicia non viu unha soa vez a un cidadán soprando no globo. … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 30, 2016 | Marxe
Os afeccionados ao cine recordarán aquela escena dunha película de Fellini na que un home se quere suicidar na cociña da súa casa polo procedemento insólito de meter as mans na boca e desencaixar a mandíbula, como tratando de separar a pelo e pola forza a metade de abaixo da metade de arriba. Por suposto que se trata dun suicidio con dedicatoria, é dicir, desa clase que consiste en anuncialo en voz alta diante daqueles contra os cales se perpetra, a fin de que impidan que se leve a cabo. Dese mesmo tipo debeu ser o intento de suicidio de Jorge Luis Borges, o escritor arxentino nacido hai agora cen anos, de quen se celebra estes días o aniversario.
Polo visto, o escritor quíxose suicidar nun hotel de Madrid, alá polo ano 1982, nun momento de depresión. O procedemento elixido foi bastante raro: encher a bañeira de auga quente, case … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 29, 2016 | Marxe
É sabido que Josep Pla era un home intelixente, con ese punto de malicia admirable que teñen os cínicos non pervertidos. Nunha ocasión preguntáronlle que opinión lle merecían os intelectuais e respondeu que os había de dúas clases: os que tiñan sentido común e os cucos. Dos primeiros, dixo que estaba convencido de que lle gustaban pouco aos propios intelectuais: dos segundos, ben queridos polas xentes do gremio, pensaba que cando falaban en público, era inevitable que lles acabase soando un grilo na cabeza.
Estes días, os periódicos falaron moito dun coñecido intelectual español que afirmou nunha entrevista que aos cataláns lles gusta máis o teatro polaco escrito en polaco que o teatro español escrito en castelán. Para quen non estea no segredo desta clase de tonterías hai que dicirlles que en Madrid aos cataláns lles chaman polacos.
Como mostra de enxeño, a frase do citado escritor non parece demasiado … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 28, 2016 | Marxe
Hai xa dez anos que Manolo Prego non asiste á tertulia de Baiona, onde daba gusto falar con el. Era un home intelixente e moi apaixonado, un grande espírito pechado nunha leve envoltura humana. Eu falei con el por última vez tres días antes de morrer e parecía un home cargado de electricidade, a punto de estralar. A noticia chegounos aos seus amigos, polo menos a Torrente e a min, mentres charlabamos con outros colegas no Palacio da Zarzuela, nunha das recepcións que o Rei dá aos escritores en abril.
Este verán acordámonos del algunhas veces ao ver a plaquiña que se colocou hai anos alí, ao lado da nosa mesa, na cafetería Monterrei, en lembranza daquel amigo. Na tertulia era ocorrente e agudo, con sentido do humor. El, que pasara horrores na súa vida, tiña unha sensibilidade especial para os tontos atravesados.
Dábaos como hai xente que dá o … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 27, 2016 | Marxe
Acaba de regresar da India e viña vestido coa roupa de alá, Antonio Carreño, catedrático de literatura española na Brown University, nos Estados Unidos, e algúns amigos máis. Na sobremesa, Antón púxose a falar das cousas que vira na viaxe, certamente estrañas para a nosa mentalidade. Nun momento, Carreño, que é da provincia de Ourense, díxolle: “Iso que contas recórdame a romaría do Santuario dos Milagres, preto de Maceda”. Antón, indignado, respondeulle: “¡Non me veñas con exotismos!”.
Acordeime desta historia onte, mentres lía as noticias sobre o accidente do submarino ruso, con tantas versións cómicas e cheas de mentiras que un xa non sabe que pensar sobre a saúde mental e moral dos dirixentes daquel país, que están facendo o ridículo só para evitar asumir as responsabilidades que lles corresponden. Menos mal que no medio de todo, alguén aporta algo de sensatez. Trátase dun periódico que agora recorda que o … Seguir leyendo
por amarxedotempo | Ago 26, 2016 | Marxe
O outro día ceamos cuns amigos, sueca ela, el madrileño, que teñen unha casiña de vacacións no val de Tebra. Veñen desde Madrid todo canto poden, e poden sempre con seguridade na Semana Santa e no verán. Os dous están de acordo en que cando se xubilen, dentro duns anos, vivirán aquí de maneira permanente. A ela, isto recórdalle a Suecia incluso nun aspecto que a min me deixou sorprendido: que as cousas funcionan bastante ben. Hai tendas por todas partes, as estradas son cada vez mellores e a xente parécelles amable. Ademais de todo iso, está o clima: nin calor abafante nin frío intenso, un xusto pasar que se parece ao ideal.
Confeso que esta amiga da que falo é unha das poucas suecas que coñezo, das que viven neste país, que non fala mal del. Tratándose dunha muller culta, intelixente e refinada, a súa actitude ten máis valor. … Seguir leyendo
